Təbrizdəki "Şairlər məclisi" üzvlərinin

İran Azərbaycanı Milli hökumətinə məktubu

Ey müqəddəs məskənim, ey şanlı Azərbaycan,

Biz səninlə fəxr qıllıq yer üzündə hər zaman,

Mişk-ü ənbər torpağındır, daşlarındır dürri nab

Ey olan övladı hər bir əsrdə alicənab

Kani-qeyrətsən əzəldən, ey şərafətli məkan,

Eyləyib səndə odur şahin və qartal aşiyan.

Yer üzündə hər məkandan bizcə sənsən möhtərəm

Qaldırıbsan hər zaman namus, qeyrətlə aləm,

Hansı bir yer sən kimi aləmdə vardır bəsafə?

Yoxdur heç yerdə yəqin et səndəki abü həva.

Anla rüfətdə sənə çərxi-bərin olmaz qərin,

Vermərəm min mahi-tabana sənin bir əxtərin.

Rövzəyi-rizvana verməm kuşəyi viranəni,

Vermərəm min kövsərə aqil bilir meyxanəni.

Sən əzəldən məskəni-huri-pərisən, ey vətən,

Etməyib məskən sinəndə, heç zamanda Əhirimən,

Bir zaman Zərdüştü sən aləmlərə verdin nişan,

Bu sözü aləm bilir lazım deyil şərhü-bəyan.

Gün kimi nuru onun afiqi rövşən eylədi,

Bir bahartək hər yeri fəzlilə gülşən eylədi.

Padişahlar baş əyərdi məhzərində sübhü-şam,

Çoxlu qul sahibləri oldu hüzurunda qulam.

Hər yerə baxsan onun asarı zahirdir bugün,

Tez tapar bu mətləbi onlar ki, nazirdir bugün,

İstəsən Hindustanə eylə indi bir səfər,

Zəndüpavəndi görüb ol bu sözümdən baxəbər.

Səfhə-səfhə, sətr-sətri, ayə-ayə cümlələr,

Xalqına hikmət, bəlağət, elmü-sənət öyrədər.

Gəncədə, Təbrizü Gərgərdə var asarı onun,

Cümlə ürfandır bugün billəm fədakarı onun.

Kər yazam yüz il ana, vəsfin tamam olmaz sözüm,

Şanlı Azərbaycan qurbanınam hər an özüm.

Bəslədin sinəndə sən çox-çox dilavərlər, ana!

Qəhrəman övladını saysaq yəqin gəlməz sənin.

Hər zaman güldür, çiçəkdir, solmaz ali gülşənin,

Gülşənində hər gül üstündə oxur bülbül nəvar,

Curi-xarilə olar olmaz gülüstandan cida.

Bir tərəfdən sərvdə qümri edər şurü-nəva

Bu çəməndən qalxar əflakə dəmadəm xoş hava

Dağlar üstə otlayır min şövq ilə ceyranların,

Pasibandır onlara hər səmtdən aslanların,

Dağlarımda bir nəfər etsə əgər əzmi-şikar,

Pəncəyi-şirə olur səyyad axırda düçar.

Çoxları bu fikrə düşdü Azərabadı ala,

Çünkü xoş yerdir, gəlib burda qalıb məskən sala.

Azərilər qoymadı onlar yetişsin kaminə,

Tökdülər zəhri-həlahil mey yerinə caminə.

Çox qoşun sahibləri məğlub olub, gəlcək bura,

Çox həşəm sahibləri düşdü bu məvadə tora.

Atrpat gördüm necə İsgəndəri naçar edib.

Axırı eylə dilavər iczinə iqrar edib.

Hər yeri, hər ölkəni aldı İsgəndər sərbəsər,

Azəristandan və lakin eylədi xofü-həzər.

Atrpatı bu diyara etdi axır hökmüran,

Gördü Azərbaycanı məskəni-şiri-jəyan.

Anladı ol şəh bu yer olmuş alovlar məxzəni,

Bir qədər qoysa qabağə yandırır azər onu.

Bax Cavanşirə necə ol şir, mərdi pünhönər,

Ləşkəri-ərabı etdi, Dəclə üzrə dərbədər.

Qoymadı bu ölkəni olsun ərəblər məskəni,

Qoymadı bayquş məkan etsin bu ali gülşəni.

***

Qaldı bu torpaq ərəblər səltəsində bir zaman,

Oldu Babək bir günəştək əbri-zülmətdən əyan.

Qəhrəman oğlun, o gün dəhşətli üsyan qaldırıb,

Haq yolunda ölmək üzrə cəng təblin çaldırıb,

Səs düşüb ellər yığıldı, geydilər qanlı kəfən,

Göydə oynardı qılınclar, qoymarıq getsin vətən.

Biz vətən uğrunda öllük, çün vətən candır bizə,

Həm səadət, həm şərəf, həm dinü-imandır bizə,

Qoymarıq yol tapsın el namusuna biganələr.

Çün bu yurdun bizlərə dünya boyu var qiyməti,

Can verib hifz eylərik milliyyəti, hürriyyəti.

Can verib yollandı rəzmə qəhrəmanlar ordusu.

Ta ki, düşmən anlasın yoxdur ölümdən qorxusu.

Atların dırnaqlarından göylərə qalxıb qübar,

Altı oldu sayda yer səkkizdə göylər bərqərar.

Nur və zülmət üz-üzə gəldi, göründü xeyrü-şər,

Lərzə saldı etdi düşmən ləşkərin zirü-zəbər.

Sel kimi qan mövcəsi oldu o səhrada rəvan,

Qalmadı düşmənlərin qəlbü-cəhanından nişan.

Qəhrəmanlartək vuruşdu, göstərib ali hünər,

Gün çıxanda rəsmdir qalmaz qaranlıqdan əsər!

21 il etdi dava, istirahət etmədi,

Bir polad səngər kimi durdu, dayandı, getmədi.

Etdi Babək ləşkəri-ərabı yeksər dərbədər,

Qoymadı qalsın bu torpaqda ərəbdən bir əsər.

Qoymadı qalsın fəlakət meyhən istiqlalına,

Etdi Babək canın axırda fəda amalına.

Verdi şanlı xalqına öz qəhrəmanlıq məşqini,

Ta ki, el bir xətt ilə tarixə yazsın eşqini.

Fəxr edər tariximiz bir beylə şanlı qüdrətə,

Xalqını azad edən bir namvər şəxsiyyətə

Tarixi simasını minlərlə insanlar yazıb,

Kani-qeyrət olduğun hər yerdə dəstanlar yazıb,

Qəhrəman keçmişlərindən al bu dərsi yadigar,

Qəhrəman ol, qəhrəmanlıq şivəsini eylə şüar!

Mərd oğullartək, vətən xainlərin məhv eylə sən,

Qoy sevinsin doğma yurdum, qoy kor olsun sevməyən!

İrs qoymuş bu məqamı bizlərə əcdadımız,

Qoy, fələklərdə məkan tutsun şərəfli adımız,

Azəristan torpağında saysız aslanlar yatıb,

Düşmənin bir qanına min qan edib, qanə batıb.

Çox bu torpaqda yatıb, Xaqanitək dürdanələr,

Ya Nizami, ya Füzuli tək ulu fərzanələr.

Bu məkan olmuş əzəldən qəhrəmanlar məskəni,

Əymə qəddin düşmənə, aslan ana doğmuş səni!

Heç zaman bu azər övladı əsir olmaz, inan,

Düşmənə qalib gəlibdir azərilər hər zaman,

Qəhrəmansan, qəhrəmanlıqla ucalmışdır elin,

Mərkəzi elmü-hünərdən sayə almışdır dilin,

Xoş dilindən yadigar olmuş "Dədə Qorqud" sənin,

Gör nələr söylər bu dil haqqında qanmaz düşmənin.

Bu dilimdir neçə yüz illər moğollardan qabaq,

Səhv edirsən, anlamırsan, get gözümdən ol uzaq.

Müstəqillən bir eləm mən, müstəqillən var dilim

Eşq olsun bu dilə, bu dildir hər an sevgilim.

***

Yer üzündə yox sorağım sən şərafətdə məkan,

Baği cənnətsən məgər, ey şanlı Azərbaycan!

Qırmızı güllər açıb başdan-başa gülşənlərin,

Həsrətin qan eyləyibdir bağrını düşmənlərin,

Artırır eşq əhlinə zövq ərqəvani güllərin,

Hər gül üstə bir təranə başlayıb bülbüllərin.

Səslənirlər ey vətən, ey qəhrəmanlar məskəni

Səngdil düşmənlərin, gərçi, salıb gözdən səni,

Var nəqədr canımız, hifz eylərik heysiyyətin.

Qoymarıq məhv eyləsin düşmənlərin milliyyətin.

Doğmısan çox mərd oğullar ey şərafətli ana,

Qəhrəman övladının qüdrətləri gəlməz sana.

Nazlı ağuşunda can tək bəslənən insandılar.

Hər biri dava günü bir səf çəkən aslandılar.

Hissi-milliyyətləri dünyanı salmış heyrətə

Can verib hər dövrdə, tən verməyiblər zillətə,

Səfhəyi tarixinə hər kimsənə qılsa nəzər,

Şanlı-şövkətli, rəşid oğlanlarından yad edər.

On üçüncü əsrdə verdi sənə düşmən fişar,

Qan tökən vəhşi moğol taununa oldun düçar.

Hər tərəfdən oldular birdən hücumavər sənə,

Qətlü-qarət əllərini açdılar əksər sənə,

Gərci şəhrin, kəndlərin vəhşi moğollar aldılar,

Pozdular asayişin xalqın ayaqdan saldılar.

İnci sənət yerlərin xak ilə yeksan etdilər,

Xanıman sahiblərini xanəviran etdilər,

Olmayıblar qadir amma pozmağa milliyyətin,

Səbti tarixi cahan olmuş o ali qüdrətin.

Bir elə vəhşətli əsrin, əldə çox isnadı var,

Həsən oğlu, Qazi Bürhantək böyük ustadı var.

İftixar ilə sənin milli dilində ol zaman,

Ərdəbildə, Gəncədə, Təbrizdə mərd oğlanların,

Etdilər qan ilə rəngin düşmənin meydanların,

Ellərin verdi nişan düşmənlərə öz qüdrətin,

Pozdular bir həmlədə vəhşi moğol cəmiyyətin.

İttihadü ittifaq ilə veriblər əl-ələ,

Hümmət ilə saldılar düşmənlər içrə vəlvələ.

Mərdi-mərdanə durub dava günü cəng etdilər,

Qan tökən düşmənlərə cəng ərsəsin tənk etdilər.

Vəhdəti-milli vücuda gəldi, getdi ixtilaf,

Tapdı Azərbaycandan şən təməddün inkişaf,

Baş verib səndən bütün dünyaya bu elmü-hünər,

Məhv olar hər kim sənin qüdrətlərin inkar edər.

Ol rəsdxanə Mərağə şəhrini abad edib,

Elm ocağı olmağı alimlərin irşad edib,

Oğlun Əbdülqadirin məşhur olan bir qüdrəti,

Doldurub dünya üzün, var bir günəştək şöhrəti,

Musiqi təsiri altında yaşar şad ellərin,

Ta cahan var, qüdrətin eylər onu yad ellərin.

***

Vəhşət etdi şirlərdən, qaçdı monqol dəstəsi,

Azəristanda taməmən düşmənin batdı səsi.

Sovrulub bad fənaya, oldu düşmən dərbədər,

Qalmadı yurdumda əsla vəhşilərdən bir əsər.

Ey şərafətli məkan, ey şanlı Azərbaycan,

Diz çöküb qarşında təslim oldu düşmən hər zaman,

Sən əzəldən şöhrətü-şanü-şərəf meydanısan.

Qəhrəmanlar torpağı, azadəlik ərkanısan.

Hər zaman fəzlü-şücaət məskəni adlanmısan,

Hübbi milliyyət odilən dəhrdə odlanmısan,

Etməyib qul, qəhrəman övladını bir zülmkar,

Var təravətli üzündə parlayan ali vüqar.

Şeyx Səfi əhfadı qalxıb odlu sinəndən sənin,

Titrəyib osmanların ərkanı kinəndən sənin,

Əymədin baş qan tökən zalimlərə, heç bir zaman,

Yağı düşmən çəkdi daim sövlindən ələman.

Həmlə etdikdə sənin torpağına osmanlılar,

Qıldılar milliyyətin məhv etməyi dildən şüar.

Sandılar asan olur milli dili məhv eyləmək.

Ya sənə basqın edib, övladına qul söyləmək,

Qaldırıb baş ol zaman imdadına aslanların,

Qorxu bilməz ellərin, namuslu mərd oğlanların.

Dərs alıb qoynunda bəslənmiş igid fərzanələr.

Milli hiss ilə yanıb odlarına pərvanələr.

At belindən nərə çəkdi qəhrəman Şah İsmayıl

Ayrılıb öz ləşkərindən nagahan Şah İsmayıl,

Oynadıb üryan qılıncın, sancdı düşmən qəlbinə,

Dost, düşmən qaldılar məbhut-heyran hərbinə,

Coşdu ondan azəri övladlarının pak qanları,

Movcə gəldi nagahan mərdanəlik ümmanları.

Hey vurub mərkəblərə, meydani-rəmzə girdilər,

Peykəri-ədaya kəsgin zərbələr endirdilər.

Verdilər eylə rəşadət ləşgəri-xəsmə nişan.

Qalxdı düşməndən göyə daim sədayi-əlaman.

Yağılar üz çöndərib yeksər qabaqdan qaçdılar.

Azərilər kamiranlıq mülkünə yol açdılar.

Aləm içrə qıldılar məşhur öz qüdrətlərin,

Parlayan şövkətlərin ali olan himmətlərin.

Sanma ey yurdum, fəqət aslanların övtanısan,

Şir cəngilər məkanı, ya şücaət kanısan.

Həm şücaət, həm cəsarət, həm rəşadət səndə var,

Həm nəcabət, həm hünər, həm elmi-sənət səndə var.

Sən Nəsimitək, Füzulitək böyük dahiləri

Bəslədin qoynunda artıq min-min illərdən bəri

Qıldılar nöki-qələmlən kəşf ali gənclər,

Düzdülər şeir aləmində çoxlu parlaq incilər.

Yazdılar öz dillərində dastanlar, nəğmələr,

Bir elə dastan ki, olmuş qəhrəmanlıqdan əsər.

Söyləmək lazım gəlir şair Həbibidən daha,

Çün, ədəb gəncində qoydu çoxlu dürri-pürbəha.

Söyləsəm sultan olan şair Xətaidən əgər,

Yüksələr şənin bütün ərşi-müəlladan keçər.

Müstəsər, ey şanlı yurdum qəhrəmanlıq kanısan,

İzzətü-şənü şərəf, elmi-ədəb ümmanısan,

Ey alovlar məskəni, ey şanlı Azərbaycan,

Qəhrəmanlıqdan verir hər bir daşın daim nişan.

Tutmusan yüksək yeri tarixi-dünya içrə sən,

Yoxdu səntək qeyrətü-namus üçün candan keçən.

Çox şəhamət göstərib on yeddiminci əsrdə

Adlanıb şöhrətlə ismin, sabit oldu dəhrdə.

Gərçi üz qoymuşdu düşmən hər tərəfdən o zaman,

Xaricindən çox paşa, həm daxilindən çoxlu xan.

Vurdu məhmizin Koroğlu şiddətilən Qırata.

Qoymadı bir ləhzə düşmən xabi-rahatlən yata.

Sıçrayıb qızğın pələngtək cumdu düşmən üstünə

Afərinlər söyləyib yer-göy misilsiz şəstinə.

Yüksəlib dağlar qədər ol qüdrətin avazəsi,

Ey qoca Şərqin böyük şöhrətli bir dərvazəsi!

Sən gətirdin ərsəyə Molla Pənah Vaqifləri

Fəthəli xantək böyük sərkərdə, həm arifləri.

Gər Məhəmməd xan Qacarın talançı ləşkəri,

İstəyib sinəndə at çapsın qul etsin azəri.

Ey əziz torpaq, yenə sən göstərib öz qüdrətin,

Qoymadın nabud ola dünyada sönməz şöhrətin.

Ey gözəl yurdum, ana torpağı Azərbaycan,

Sən igidlər məskəni, aslanların oylağısan.

Ölkələrdən tapmısan hər əsrdə sən titiyaz,

Olmusan hər bir çətinlik günlərində çarəsaz.

Aləm əhlin sərbəsər heyran edib, şirin dilin

Tutiyi-şəkkər şikəntək var sənin çox mayilin,

Yazmısan tarixə ali səfhə zərrin xətt ilən,

Bəsləyir çox ehtiram qarşında hər tarix bilən.

***

Ey vətən, sənlə fələk düz getməmişdir bir zaman,

Qoy ədalət eyləsin çərxin görüm qəddin kəman.

Qəlbini yardı sənin on duqquzuncu əsrdə,

Bir canı etdi iki qismət sitəmlə dəhrdə.

Ol iki canın arasında qılınc oldu Aras,

Bağrı qan bülbül kimi el tutdu gül hicrində yas.

Gərçi cismən ayrı düşmüş bir zaman oğlanların,

Ruhu amma bir olub daim, ana, ol canların!

Qəlbinin bir parçası indi gülür dünyalara,

Həzz edir baxdıqca o, qarşındakı simalara.

Qibtə eylər qardaşın indi görüb qardaş, ana,

Aşiqi-nalan kimi hər gün dönür bağrı qana.

Çün qalıbdır bir tərəfdə qəlbinin bir parəsi,

Daim qan ağlayır hicranıdan yox çarəsi.

Nə bunun qəmxarı var, nə dərdinə dildən yanan,

Nə verir zalim fələk bu xəstəyə bir dəm aman.

Gül kimi rəngi solub, dönmüş kəmana qaməti,

İl keçir, indi, ana, min ahilə bir saəti.

Gah görüb dilşad olur, öz sərvə bənzər qardaşın

Gah tökür bülbül kimi rüxsarına həsrət yaşın.

Gah salır keçmişdəki simaların öz yadına,

Gah çəkir ah, od vurur çərxin qarı bünyadına

Qırx il əvvəl bu Cənubi Azəristan torpağı

Oldu keçmiştək yenə bir qəhrəmanlar oylağı,

Doğdu Səttarxan, Bağırxantək rəşid oğlanları,

Güldü yurdum tazədən, açdı çiçək bostanları.

Milli azadlıq yolunda qəhrəman sərdarımız,

Vurdu nüsrət bayrağın, çaldı zəfər salarımız,

Söylədi xalqım gərək bundan belə azad ola.

Babəkin, Koroğlunun nəslin görüb dilşad ola.

Azəristanın, dedi, olsun özündə ixtiyar,

Eyləsin öz xalqını daim cəhanda bəxtiyar;

Məktəbə getsin uşaqlar, təhsil etsin öz dilin,

Artırıb elmü kəmalın, rahat etsin öz elin.

Qoy tərəqqi eyləsin Babəklərin övladları,

Qoymasın Elxan kimi, doğma diyara yadları.

Qoy Cavanşir nəslinin yansın çırağı tazədən

Gün kimi salsın işıq hər bir diyara, qoy, vətən,

O, bütün öz ömrünü sərf eylədi azadlığa,

Getdi o, lakin, poladdan qələ tikdi varlığa;

Dözdü o, illər boyu millət yolunda zəhmətə,

Qoy, dedi, tapdı diyarım çatsın ali hörmətə,

Ol qədər tapdı ləyaqət, kim, ona dahi Lenin

Verdi qiymət, qəlbdən alqışladı Azər elin,

Sabir oğlun da ana, sərdarına fəxr eylədi,

"Afərin" ünvanlı şeirin kim ona həsr eylədi.

Yazdı o: "Mən şairəm, şeiri-tərim dürdanədir.

Afərinim hümməti-valayi Səttarxanədir".

Bir yeni dövr açdılar əsrə, ana, oğlanların

Satmayıb yad ellərə onlar təmiz vicdanların.

Yazdılar tarixə tazə qəhrəmanlıq namını,

İçdilər meyhən yolunda al şəhadət camını

Şeyx Mühəmməd oldu qurban eşqilə bu türbətə,

Verdi can, lakin, açıb yol getdi ol hürriyyətə.

Möhtərəm Rüşdiyyə də vermiş, ana, ilham bizə,

Bir çırağdır solmaz o daim, yanar bu Təbrizə,

Biz də onlartək, ana, hər əmrinə minnətdarıq,

Saxlarıq namusunu, bu sözdə biz möhkəm varıq!

Ərsəyi-şətrəncidə biz şahidik, xəsm etdi mat,

Bağlayıb hər səmtdən bu millətə rahi-nicat,

Bildi zalimlər bizə zülmü bu aləmdə rəva,

Qoymayırlar ta olar, bir ləhzə mihnətdən rəha.

Gördü bu halı-əsəfnaki mücahid firqəsi,

Ərşə yüksəldi bu yerdən azərilər nəğməsi.

İttihad etdi bu işdə rəncibərlə karigər,

Yoldaş oldu malikü-tüccarü-əyan sərbəsər,

Milləti ali məramə etdilər dəvət tamam.

Xalq etdi ruzü-şəb bu əmri-xeyrə ehtimam.

Xalq onu alqışladı amadə oldu canilə,

Bu müqəddəs məqsədi hifz etdilər imanilə,

El dedi, düşmənləri məhv etməyə and içmişik,

Biz bu əmri-xeyrdə mərdanə candan keçmişik.

Xainə qarşı durub aslan kimi cəng eylərik,

Ərsəyi-rəmzi bütün düşmənlərə təng eylərik.

Qoymarıq əğyar salsın sayə Azərbaycana.

And ola ali məramə, and ola pak vicdana!

Xainə qarşı durub aslan kimi cəng eylərik,

Ərsəyi-rəzmi bütün düşmənlərə təng eylərik.

Qoymarıq əğyar salsın sayə Azərbaycana.

And ola ali məramə, and ola pak vicdana!

Biz əminik, bu mübariz başəhamət firqəmiz,

Rişəyi-zülmü qazar bu pak torpaqdan təmiz.

Əmrinə biz hazırıq vicdanilə hər anidə,

Durmuşuq sabitqədəm, ta vardı taqət canidə,

Bəlkə tapsın xalqımız bu rənci-möhnətdən nicat.

Biz də aləmdə sürək asudə beş gün şən həyat.

Eylərik elan ümumə, bu sözü biz dəmbədəm,

Firqəmiz çox möhtərəmdir, möhtərəmdir, möhtərəm!

İstərik biz doğma dildə burda olsun mədrəsə,

Etməsin biganələr bu şanlı yerdə vəsvəsə

Ali məktəblər açılsın, xalq olsun kamiyab,

Qan soran cəllad ilə çəksin bu ellər bir hesab,

Çox zamandır ki, bu ölkə zülm ilə viranədir,

Bumilə bülbül, odur bu mülkdə həmlanədir.

Qoymarıq bayquş dəxi etsin bu torpaqda məkan.

Bumilə bülbül rəvadırmı, ola həmaşiyan?

İstərik viranələr təmir olub abad ola,

Qeydi-qəmdən dəhrdə Azər eli azad ola,

Tazə ev, tazə bina, ən tazə dövran istərik.

Tazə gülşən, tazə bağ, bir mərdi-bağban istərik.

İstərik kim, bizlərə təhqir edən nakəsləri,

Kim bu ali ölkədən daim kəsilsin səsləri,

Son qoyulsun zülmə, olsun mülkümüz baği-cinan.

Olsun Azərbaycan keçmiş kimi cani-cahan.

Çıxmasın yerdən göyə insanların, qoy, naləsi.

Ərşə getsin fərşdən bülbüllərin xoş nəğməsi.

İstərik övladımız olsun cahanda bəxtiyar,

Olmasın biztək olar da dərdü-qəmdən eşkibar.

Məclisi-şurayi-millidə gərək övladimiz,

Bərqərar olsun olarda eyləsin işğalimiz.

Bu əyandır, dərdinə bu millətin olsa dava,

Azərilərdən olur, anlar bunu şahü-gəda.

Bizlərə lazım gəlir etmək cahanda ittifaq.

Millətin gülzarına, vallahi atəşdir nifaq,

Bu həyatdan yaxşıdır insana dünyada məmat,

İstərik biz də, bugün xoş rüzgarü-xoş həyat.

Ölkədə karxanələr lazımdır olsun hər zaman,

İşləsin orda gedib bikar olan hər bir cavan,

Karxana mülkdə baisdir izzü sərvətə.

Mədən ilə xalq çatdı bir tükənməz dövlətə.

İşdən ötrü bir müəyyən vaxt lazımdır, müdam,

Heç olurmu işləmək işçilərə hər sübhü şam?

Mürtəcedən rəncibərlər görməsin ölkəmdə zur.

Rəncbərlər də, gərək etsin, gözüm, eyşü-sürur.

Heç olarmı, Azər övladı cahanda qul ola?

Müftəxorlar sahibü-əmlakü-malü-pul ola.

Səhralarda rəncbər gündə yanıb, zəhmət çəkə,

Arpa, buğda çöldə min rəncü-fəlakətlə əkə,

Zülmilə məhsulunu əğyar alıb əldən yeyə.

Verməyəndə döydürüb min cürə böhtanlar deyə.

Bir belə zülmə gərəkdir son verilsin hər zaman,

Olmasın əğyarə qul, qoy, əhli-Azərbaycan!

Həm çəkilsin rahi-ahən, rahat olsun hər səfər,

İşləsin ali tramvaylar, maşınlar bixətər.

Sinemalar bu gözəl Təbrizdə olsun bina,

İstirahət vaxtı, ondan el gedib alsın səfa.

Qoymarıq xainlər olsun amir Azərbaycana.

Gər boyansaq lalətək, bu şəhrdə biz al qana!

***

Ey ana, ey Azəristan, ey igidlər torpağı,

Heç sağalmışmı sinəndən, söylə, bir hicran dağı?

Ya çəkilmişmi diyarından dumanlar, heç sənin?

Heç xəzansız oldumu, bir gün gözəl gülşənlərin?

Söylə, artıq bəs deyilmi, tökdüyün göz yaşların?

Bir yaxından bax vətən, indi o qan qardaşların

Gör nələr qurmuş Şimali Azəristanda nələr?

Bil ki, yazmaqla qurtarmaz gördüyüm hər səhnələr.

Hər kiçik bir kəndi, dönmüş bir şəhər olmuş onun.

Hər çölü cənnətdən artıqdır, o odlar yurdunun.

Hər axan çayda bir ilham, hər bulağa bir nəfəs,

Orda zindandan əsər yoxdur, dağılmış hər qəfəs.

Çün kəsilmişdir kökündən orda cəhlin rişəsi.

Məhv qılmış zülmü, istibdadı ədlin tişəsi.

Bakını almış buruqlar dövrəyə orman kimi.

Hər çuxurdan neft atır atəşli bir vulkan kimi.

Orda fabriklər, zavodlar heç zaman durmaz inan.

Fəhlələr hər işdə olmuşdur əməkçi qəhrəman

Bəzən açdıqca qanad göylərdə Azər qızları

Boylanır ardınca, sanki göylərin ulduzları.

Leylalar çıxmış əsarətdən, dönüblər tərlana,

Hər baxışda bir məhəbbət vardır Azərbaycana.

İndi çöllərdə görünmür əyri xışdan bir əsər,

Bir böyük kəndi traktorla əkir tək bir nəfər,

Kəndlərində məktəb açmışlar şəhərdən ayrıca.

Yox savadsız bir nəfər, istər uşaq, istər qoca.

Hər mahalda xəstəxanə, ya doğum mənzilləri.

Artıq, asudə həyat sürməkdə Azər elləri.

Ən gözəl dövranıdır orda, bil elmin, sənətin,

Azərilər öz gücüylə almış öz hürriyyətin.

Verdilərsə hər döyüşdə min nəfər qurban yenə.

Vurdular heç zərbə üstə zərbə düşmən qəlbinə.

Bir həyat qurmuşdur orda indi xalqın qüdrəti,

Məncə acizdir qələm yazsın o şənü şövkəti.

Onların böylə tərəqqi etdiyi bir vaxtda biz,

Şanlı muxtariyyət aldıq güldü, qəlbən xəlqimiz.

Məclisi-milli nümayan oldu üntək ölkədə.

Güldü ellər, güldü tarix, güldü gültək ölkə də

Seçdi ellər xalq içindən şövqilə on bir vəzir.

Olmaya yadlar əlində xəlqimiz bir də əsir,

Doğma dildə körpələr verməkdə indi səs-səsə,

Ağuşun açmış elə, gəl-gəl deyir hər mədrəsə

Ey vətən, ey şanlı Azərbaycan fəxr eylə sən!

Bir də at çapmaz sənin sinəndə heç vaxt hər yetən.

Sən dilərdin beylə bir dövranı çoxdan, ey diyar!

Qoy şüarı firqəmin ölkəmdə olsun payidar!

Qoy məzarından durub əhsən desin sərdarımız.

Qoy baxıb övladına fəxr eyləsin salarımız!

Ey ana, ey doğma yurd, ey şanlı Azərbaycan,

Şanlı dövranın görüb qəlbim olub bir asiman,

Biz sənin vicdanına and içmişik candan keçək.

Qoymayaq solsun qucağında bitən hər gül çiçək.

Aç geniş qollarını, bas qoynuna övladını.

Çünkü övladın üzü üstə sərib cəlladını,

Qoy var olsun ey vətən, aslan sifət oğlanların!

Öpsün alnından, ana, onlar sənin, sən onların!

Məktubu "Şairlər məclisi" adından: Əli Fitrət, Mir Mehdi Etimad, Hüseyn Səhhaf,

Müzəffər Dirəvşi, Mir Mehdi Çavuşi, Yəhya Şeyda və Azəroğlu yazmışlar

Ədəbiyyat qəzeti: xüsusi buraxılış.- 2025.- 12 dekabr, №49-50.- S.12-13.