Tərs
hiylənin yaddaşına
Düz yol çəkdim körpülərdən.
Həqiqətlər gün saymadı
Təqvimdəki son
qəmərdən.
Asta-asta yel oynadı,
Dəyirmanı dərd
götürdü.
Buğda sözün
geri çəkdi,
Acanlar şansın
itirdi.
Güzar
ustalaşıb keçdi
Xəyalların kəm
ucundan.
Eşq birtəhər
yolun seçdi
Tünd badənin
dəm ucundan.
Günah quduzlaşıb
qaçdı
Xəyanətin kəndirindən.
Yol-yolağa "çiçək
tökdü"
Yaltaqlığın ənbərindən.
Sonra... kaman zilə çıxdı
-
"Do",
"re", "mi"nin cərgəsindən.
Ölənlərə hava tutdu
Qalanların qibləsindən...
Dünyanın düz vaxtı
Mən
elə bildim böyüyüb
Yetir insan öz baxtına.
Demə, əyri
yol gedirmiş
Dünyanın lap düz
vaxtına.
Yəhər yüklü ağrıları
Dartır köhlən
sağrıları,
Qaçır alma oğruları
Həvvanın ta qız
vaxtına.
Yorğun idi dar ağacı,
Ölüm də baxdı qıyğacı.
Laylaların ən qısqancı
Dönük çıxdı
saz vaxtına.
Kəpənək doğuşdan
bəri
Bir ipəkdi, bir də dəri,
Qışın oğlan
həndəvəri
Çəkdi yolun yaz vaxtına.
Ümid-qarğış çantası
Allahın ətəyinə
Boşaltdım çanta-çanta
Şifahi qarğışları...
Alın yazım
olmadı,
Göy üzünə
həvalə.
Əzbərlərini pozmur
Bildiyim alqışların...
Bir Şahməran vurmuşdu
Yerin əncər
qatında
Köklü diləklərimi...
"Yolçu yolunda gərək",
deyib asdım
çiynimə
Yaşlı ümidlərimi...
Qara düşüb
Yumma daha gözlərini,
Eşqin yolu dara düşüb.
Sinən sözdən
uzaqlaşıb,
Söz havası
tara düşüb.
Əllərin boşa çıxanda,
Əzabın qoşa
çıxanda,
Təkliyin başa
çıxanda
Mərd ürəyin
xara düşüb.
Tələsib əl saxlamısan,
Sandıqda gül qoxlamısan.
Sən şeytanı
haqlamısan? -
Qız üstündə
tora düşüb.
Tünd qələmin
al sevdası,
Qaymaq kimi bal sevdası.
Dillənibdi lal sevdası,
Ağ vərəğə
qara düşüb.
Əsrin aynası
Baxdı ki, qalmayıb dar ağacları,
Yer asdı özünü göyün üzündən.
Bezib can payını
hürrə çevirdi,
Bax, onda Allahın çıxdı
sözündən.
Töküldü
qəlbinə neçə
min alov,
Susdu qərinənin
ana laylası.
Kürəsəl yorğunluq,
bəşəri qayğı
Sıxdı qucağına
əsrin aynasın.
Gözünün dərdində
batırdı özün,
Yeddi qat insanı
gömdü özünə.
Sonra ruh axtardı könül verməyə,
Uçmuşdu ürəklər
göyün üzünə.
Mavi kəhkəşanın başına
döndü,
Fırlanıb toxudu hava qatını.
Torpaq toxum-toxum
cücərtdi vəchlə
Ana təbiətin varidatını.
Sentyabr
Ala-boz hava var başımda:
Son baharın naz havası.
Sentyabr əl uzadıb
Səbirsizlik dərgahına...
Alabaxta civil-civil
Yaydan kamını
qoparıb.
Günəş özün
yaman dartır,
Çöldən istini aparıb...
Həsrətlilər yağış
güdür
Göyün birinci qatından.
Torpağın nəmliyi
qoxur
Yerin gecə
saatından...
Sentyabr gülüşlərinin
Qəhqəhəsi sərin,
Gəlişi zümzüməli.
Bir taxta oturacaq,
İlk sarı yarpaq
Və darıxmaq:
Payız hekayəli...
Yorulmuşuq neçəmiz
Görən, hardan baxasan
Adəmin həyatına?
Elə hey səmt
yozuruq
Yerin yeddi qatına.
Cəhənnəm
mələkləri
Bezibdi əlimizdən.
Torpağın toxum payı
Kök atıb
dərdimizdən.
Bu yer qoşa budaqdı,
Birindən bar almışıq.
Çoxu ürəyə
düşüb,
Özümüz tək qalmışıq.
Hərdən sınaq
tapmışıq
Göylərin cığırında.
Dəhşət görüb
azmışıq
Dünyanın axırında.
Şirin yuxu qaçırmaq
Gözlərə tələ
deyil.
Bir kəpənək uçurmaq
"Təkamül" hələ
deyil.
Seyrələn buludlara
Çətir tutmaq peşəmiz.
Günah adi günahdı,
Yorulmuşuq neçəmiz.
Yaşamaq asan işdi,
Ölmək çətinə
dönüb.
Anası bəşər
olan
Övlad yetimə
dönüb.
Yeddi əkiz
Göyün bağrı yarıldı,
Doğdu göyqurşağını.
Yeddi əkizi
gördü,
Yer dəyişdi çağını.
Şeytan da öz canından
Ağı, bozu atmadı -
İşin elə bərk tutdu,
Cənnətə qayıtmadı.
Səs-səmiri
boğuldu
Mələyin qorxusundan.
Sevdası əcəl
çıxdı
Hicranın yuxusundan.
Cəftəsi boş qapıdan
Haram halallıq aldı.
Bəyquş Simurqu tapdı,
Yolun gecədən
saldı.
Başıdaşlı
günahlar
Özünə gün ağlayıb -
İnsan səcdəyə
gəlmir,
Belin nəyə bağlayıb?!
Əvəzlik
Cümləmdə
şəxs əvəzliyi
axtardım
Yerinə qoymağa...
Nə sən deyə bilirəm,
Nə də mən varam
Biz olmağa.
Ürkək-ürkək ayrılırıq,
Üç nöqtədən
biri qalır.
Dizə kimi yalın qalan
Bu xoşbəxtlik
Fikrə dalır.
Tuturam boz hekayəmin
Soldan beşinci barmağın -
Ötürürəm qaranlığa,
Pozuram
gündən saymağın.
Yersiz başladıq
Ağlımız
göydə qaldı
Ordan yersiz başladıq.
Ay-ulduzun vaxtını
Səbəb yoxkən
daşladıq.
Yelləncək göy üzündə
İntihara ip oldu.
Dar ağacı şər kimi
Adsız, yurdsuz doğuldu.
Günəş
də çaşıb
qalıb
Dörd fəsilli
sakinə.
Kölgə vaxtın
düz bilir,
İnsan gəlmir
təmkinə.
Arzunun həya
donu
Batıbdı bataqlığa.
Lillənmiş günahları
Yazmışıq şıltaqlığa.
Ağlın yeri dar qalır,
Gündüz qorxur gecədən.
Qucaq dolu xəstəyik
Bircə ovuc sağ ikən.
Ədəbiyyat qəzeti.-
2025.- 23 may (№18).- S.44.