Arif Buzovnalını ilk dəfə Alim Qasımovun televiziya ilə yayımlanan ustad dərslərində muğam üstə oxunan qəzəlləri şərh edəndə görmüşəm və gözlərindəki işıqdan dərhal diqqətimi çəkib. Bu, istedad işığı idi. Elə bu işığa görə "Məclisi-üns" teleproqramının redaktoru Yaqub müəllimdən xahiş elədim ki, Arifi də məclisə dəvət eləsinlər. Bir müddət sonra o gəldi və biz bir neçə il, demək olar ki, hər həftə onunla proqramda birlikdə çıxış elədik. Mənə həmişə deyirdi ki, bizim ikimizin məclisdəki dialoqumuz yaxşı alınır. Bu müddətdə mən onu bir ziyalı kimi gördüm - zahiri səliqə-sahmanından tutmuş, ağır oturub batman gələn davranışı, təmkinli danışığı, klassik divan ədəbiyyatına bələdliyinə qədər. Arifin ölüm xəbərini İlqar Fəhmidən telefonda eşidəndə özümdən asılı olmadan qışqırdım. Hiss etdim İlqar da telefonun o başında susub deməyə söz tapmır. Biz Arifin timsalında Füzuli və Seyid Əzim ənənələrinin istedadlı davamçısını, AYB Xəzər bölməsində onlarla gənc şairə yol göstərən ustad sənətkarı itirdik. Yeri həmişə görünəcək, xatirəsi həmişə yaşayacaq.

Allah rəhmət eləsin.

Əsəd CAHANGİR

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 28 noyabr, №45-46.- S.9.