Fuzuli səbri
"Ədəbiyyat qəzeti"
75 yaşını tamam
edib. Elə bilirəm
qələm yoldaşlarım
məni qeyri-təvazökarlıqda
qınamazlar desəm ki, bir əsrin
dörddə üçünü
artıq ötüb keçmiş bu qəzetin ömür yolunun yarım əsrə qədərinin
bütün sayının
- təqribən 2563 nömrəsinin
hazırlanmasında sıravi
əməkdaşlıqdan indiki
məsul vəzifəyə
qədər yaxından
iştirak etmişəm.
Zamanın ağır sınaqlarından
necə əzab-əziyyətlə
çıxdığının şahidi olmuşam.
Ədəbiyyatımızın ən görkəmli nümayəndələri bu
qəzetin yaşaması,
xalqımızın misilsiz
söz xəzinəsinin
daha da zənginləşməsi
naminə bütün
imkanlarını səfərbər
etməsi üçün
zəhmət və istedadlarını əsirgəməmişlər.
Nəticə etibarilə "Ədəbiyyat
qəzeti" ədəbi-bədii
fikrimizən layiqli salnaməsi olmaq haqqını qazanıb. Yəqin
ona görədir ki şəxsən mən "Ədəbiyyat
qəzeti" sözündə
həmişə sirli
bir siqlət hiss eləmişəm.
İndi - müstəqilliyimizi yenidən
bərpa etmiş olduğumuz bir dövrdə, geniş demokratiya və mətbuat bolluğu şəraitində, əsl
istedad məhsulu olan sözün fövqəladə əhəmiyyət
kəsb etdiyi bir vaxtda mötəbər
ədəbi orqanın
mühüm rolu şübhəsizdir. Ölkəmizdə bu vacib qüvvənin reallaşması
üçün möhkəm
bünövrənin səbəbkarı
məlumdur ki, ədəbiyyatımızın böyük hamisi Heydər Əlirza oğlu Əliyev oldu. Azərbaycana yenidən rəhbərlik
etməli olan ümummilli lider ümumən mədəniyyətimizi,
o cümlədən ədəbiyyatımızı
ağır durumda gördü və bu sahədə tezliklə əsaslı dönüş yaratmağı
vacib bildi. İlk tədbirlərdən
biri ədəbi orqanların nəşrini
bərpa etmək oldu və həmin
məsələ ilə
əlaqədar ayrı-ayrı
çıxışlarında "Ədəbiyyat qəzeti"
ilə bağlı münasibətini xüsusi
vurğuladı: “Ədəbiyyat
qəzeti”nin nəşr olunması çox yaxşı bir haldır və mən bunu həmişə dəstəkləmişəm, kömək
etmişəm, bundan sonra da kömək
edəcəyəm... Onu
da deyim ki, mən Moskvada
yaşayarkən işlədiyim
zaman, həm də işləmədiyim
zaman “Ədəbiyyat qəzeti”ni daim
alırdım. Ümumiyyətlə, Azərbaycanın bütün
qəzetlərini alırdım.
Çünki Azərbaycandan mən
ayrıla bilməzdim.
Amma “Ədəbiyyat qəzeti”ni xüsusi
oxuyurdum... Yəni, ümumiyyətlə, bu məni maraqlandırıb
həmişə. Ona görə
də mənim bu qəzetə çox böyük hörmətim olubdur.
Və qəzet də həqiqətən bizim xalqımız üçün
çox xidmətlər
göstəribdir, çox
yaxşı ki, bu qəzet də
indi çıxır”.
Ədəbiyyatımıza, mədəniyyətimizə
bu müstəsna münasibətdən sonra
Prezidentin istisna hal kimi qəbul
etdiyi tarixi qərar səbəbindən
digər ədəbi orqanlarımızla bərabər
"Ədəbiyyat qəzeti"
də büdcəyə
götürüldü və
müntəzəm nəşrə
başladı. Daha sonra ümummilli lider Heydər Əlirza oğlu Əliyevin ədəbiyyatımıza,
mədəniyyətimizə böyük qayğı ənənəsini cənab
Prezident İlham Heydər oğlu Əliyev ardıcıl davam etdirərək ümumən yaradıcılıq
təşkilatlarına, o cümlədən
Azərbaycan Yazıçılar
Birliyinə, onun orqanlarına mümkün
köməyi göstərdi
və göstərir.
Yazıçıların ötən
qurultayı ərəfəsində
Birlikdə geniş oxucu kütləsinin iştirakı ilə keçirilən bir tədbirdə "Ədəbiyyat
qəzeti"nin hər sayının həcmini dörd səhifədən altı
səhifəyə çatdırmağı
təkidlə xahiş
etdilər, bu təklif qəbul olundu və həyata da keçirildi.
"Ədəbiyyat qəzeti"
redaksiyasının əməkdaşları
var qüvvələrini
sərf edərək yaradıcılıq prosesini
obyektiv və yüksək ədəbi meyarlara, tələblərə
uyğun səviyyədə
əks edtirməyə
çalışırlar. Doğrudur
ki, bu proses
kifayət qədər
ağır, ən başlıcası da bəzilərinin ya bilərəkdən, ya da bilməyərəkdən
düzgün qiymətləndirə
bilməməsiylə də
müşayiət olunur.
Məlumdur ki, istənilən yazını ümumi sözlərlə inkar etməyi hər kəs bacarır. Ancaq hər
hansı ədəbi əsərin elmi-bədii dəyərini peşəkarlıqla
nəzərdən keçirib
ümumi razılığa
gəlmək və nəticədə müəllifin,
eyni zamanda oxucunun rəğbətinə
nail olmaq redaksiya-müəllif
əməkdaşlığının ən yaxşı səmərəsidir.
Ədəbi orqanın səviyyəsini
onun müəlliflərinin
istedad səviyyəsi
müəyyənləşdirir. Bu mühüm məqsəd isə redaksiya-müəllif
münasibətlərinin səmimi
təşkili ilə əldə oluna bilir.
Mən uzun illər boyu böyük qələm sahiblərimizin,
məsələn, Mirzə
İbrahimov, Bəxtiyar
Vahabzadə və daha başqa görkəmli elm-sənət
adamlarının "Ədəbiyyat
qəzeti" redaksiyasının
rəyinə necə hörmətlə yanaşdıqlarının,
hətta özlərinin
təkidlə rəy soruşduqlarının şahidi
olmuşam və qismət olsa yaxın saylarımızın
birində həmin unudulmaz və ibrətli münasibəti
təsdiqləyən məqamları
oxucularımıza təqdim
etmək fikrindəyəm.
Gənclərin "Ədəbiyyat qəzeti"ndə
mümkün qədər
çox çıxış
etmək arzusu həm də redaksiyanın istəyidir. Ancaq təbiidir
ki, bu sahədə
redaksiyanın özü
ilə yanaşı gənc ədəbi qüvvələrin yaradıcılıq
inkişafı üçün
vəzifə məsuliyyəti
daşıyan qələm
yoldaşlarımızın real köməyinə ehtiyac
var. Çapa layiq bilinənləri təqdimat
yazısı ilə oxucuların müzakirəsinə
verməklə seçim
üçün duyulan
məsuliyyəti də
hiss etmək olar.
Müxtəlif mətbuat səhifələrində
yer almış qərəzli və buna görə də obyektivlikdən, ədəbi-elmi səriştədən
məhrum, cızma-qaralardan
danışmağa lüzum
görmürəm.
Uzun illər boyu xoş münasibətdə
olduğum kəslərin
hansı maraqlara görəsə birdən-birə
tanınmaz olduqlarına
məəttəl qaldım. “Ədəbiyyat
qəzeti”nin təbii ki, mümkün nöqsanlarını
da - onun adına uyğun olaraq - ədəblə, ehtiramla demək özünə, sözünə
hörmət edən hər kəsin mənəvi borcudur.
Heç şübhəsiz, görüləsi
işlər çoxdur;
hamımızın obyektiv,
səmimi oxucu fikrinə, səriştəli
həmkar münasibətinə
ehtiyacımız var. Lakin
yazı adamının
əlində balta yox, qələm olmalıdır.
“Ədəbiyyat qəzeti”
bir nəfərin zəhməti ilə deyil, ədəbiyyatımızın
müxtəlif nəslə
mənsub ən istedadlı nümayəndələrinin
yaxından iştirakı
ilə araya-ərsəyə
gəlir. Qəzetin hər sayının
nəşrindən dərhal
sonra Azərbaycan elminin, sənətinin mötəbər şəxsiyyətlərinin
redaksiyaya telefon açıb çox dəyərli fikir və mülahizələrini,
qiymətli qeyd və təkliflərini bölüşmələri səriştəsiz,
haqsız iradların acısını müvəqqəti
də olsa unutdurmağa kifayət edir.
“Qəzəbin gözü
kor olur” - deyirlər. Böyük füzuli belələrinə
insaf arzulamağı məsləhət bilib:
İnsaf
ver, ey həsud,
insaf, -
Tən etmə ki, gövhərin
deyil saf.
...Dəm xeyr sözündən
Vər xeyr deməzsən: Əbsəm! Əbsəm!
(“Ey həsəd
əhli, insafın olsun, tənə vurma ki, gövhərin
saf deyil. Həmişə xeyir söz de, əgər xeyir deməyəcəksənsə, danışma!”)
Ancaq həyat göstərir ki, heç də hamı füzuli səbrinə
sahib ola bilməz. Mən mərhum Mehdi Hüseyni iş masası üstündə
nəfəssiz uyuduğu
ilk dəqiqələrdəcə görmüş və onu heç vaxt unutmayan, unuda bilməyəcək minnətdar oxucularından,
həm də işçilərindənəm.
Belə sınaqları heç kəsə rəva görməzdim.
Ayaz VƏFALI
Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-17
aprel.-S.2.