2009-cu il Uşaq
ilidir
Günəş olaram
Qışda şaxtada,
buzda
Günəş çimir hovuzda.
Bərk istisində
yayın
Çimir suyunda çayın.
Odur ki, par-par yanır,
Hər tərəf işıqlanır.
Qoy gətirim ləyəni,
Su tök
yuyundur məni.
Ay ana, böyüyəndə
Günəş olaram mən də.
Yoxdur həvəsi
Gördüm gedir dama-dama
Çanaqlı bağa,
Başına şeh dama-dama,
Mən girdim bağa.
Dedim: - Oxşadın
uzaqdan
Naxışlı daşa.
Çıxaq gedək
biz bu bağdan,
Gəl bizlə
yaşa!..
Əvvəl bərəltdi
gözünü
O, acığından.
Sonra gizlətdi özünü,
Çıxmadı qından.
Lal oldu çanaqlı bağa,
Kəsildi səsi.
Yəqin bizdə
yaşamağa
Yoxdur həvəsi.
Bir oğlan
var
Bir oğlan var Muğanda, -
Tanıyırsız Elcanı?..
Hər səhər
gün doğanda
Biçir çöldə yoncanı.
Tövlədə ana camış
Ona dikib gözünü.
Yuxudan oyanmamış
O yetirir özünü.
Ləklərinə su çəkdi,
Əkdi turpu, xiyarı.
Yollarda çinar
əkdi,
Gözəl olsun diyarı.
Təzə körpü
Körpü bir cüt şirmayı
Qanad kimi açılıb.
O qucaqlayıb çayı,
Üstünə nur saçılıb.
Körpülərdən keçdi
bu qış
Maşınlar ağır-ağır.
Körpü üstə
gah yağış,
Gah dolu, gah qar
yağır.
Bizim sevimli kəndə,
Xoş gəldin təzə körpü.
Al günəş kimi
sən də
Bu kəndi
bəzə, körpü.
Günəbaxan
Qoğal kimi girdəsən,
Xaş-xaş üstündə çil-çil.
Bir isti təndirdəsən,
Bişmisən lap elə
bil.
Bax, dan yeri sökülür,
Sənin dilikli, sarı
Güllərinə tökülür
Günəşin şüaları.
Otların üstə
şeh var
Yarpaqların yaşdımı?
Töküldükcə şüalar
Gözlərin qamaşdımı?
Bal
arısı
Altında əlvan çiçək,
Bu dayanan arıdır.
Yetirdiyi balıtək
Bədəni sapsarıdır.
Elə bil gündə yanıb,
Üzü olub qəhvəyi.
Necə tezdən oyanıb,
Sevir çox işləməyi.
Gəl işləyək bərabər,
Ay arı, həvəsim var
Bağda zəhmət çəkməyə,
Qızıl güllər əkməyə.
Birdən
daşıdığın yük
Olsa daş kimi ağır, -
Gümüş qanadını
bük,
Məni köməyə
çağır.
Deyə bilmədi
Ayı balası getdi,
Səhər meyvə bağına.
Uzaqdan hücum etdi
O, armud budağına.
Hansı dəydi gözünə,
Onu budaqda yedi.
Sevinib, öz-özünə
"Əcəb dadlıdır"
- dedi.
O yedi birdən-birə,
Yemədi yavaş-yavaş.
Ağzından axdı
şirə
Qulaqlarına birbaş.
Gecə qoymadı
yatsın,
Əziyyət verdi şirə.
Qulaq az
qaldı batsın, -
Ana düşdü
həşirə.
O, anasına açıb,
Heç nə deyə bilmədi.
Sabahı bağa
qaçıb
Armud yeyə bilmədi.
Mənim qartalım
Göy buludlardan
soruş,
Mənim atam nəçidir.
O, tunc qanadlı
bir quş,
O bir təyyarəçidir.
Elə bil uçuram mən
Atamın qanadında.
Göy yolları
görəsən
Necə qalır
yadında?..
O şığıyır hər yana,
Marsa, günəşə çatır.
Baş vurub asimana,
Göyün üzündə batır.
Bir şimşək
kimi çaxıb,
Uçur mənim qartalım.
Nənəm ardınca
baxıb
Deyir: - Qadasın alım,
Salamat get, qayıt
sən,
Möhkəm olsun iradən.
Xanımana Əlibəyli
Ədəbiyyat
qəzeti.-2009.-24 aprel.-S.5.