Dünyamalı Məftun – 80

Yurd sevgisi ilə

O, dünyaya məftun gəldi, məftun yaşadı. Ömrün ayrı-ayrı illərində yazdığı, kitablarına daxil edilən şeirlər bu məftunluğun ifadəçisi kimi oxundu, Qərbi Azərbaycanın itirilmiş, unutdurulmuş yurd yerlərinin ağrısını çəkə-çəkə yaşadı.

1929-cu ildə Qafan rayonunun Baharlı kəndində anadan olmuşdu Dünyamalı Məftun. Ötən əsrin ortalarında - 1946-1948-ci illərdə İrəvanda pedaqoji texnikumda təhsil almış, Qafan rayonunun Gığı kənd orta məktəbində əmək fəaliyyətinə başlamış, 1950-1954-cü illərdə Azərbaycan Dövlət Universitetinin filologiya fakültəsində təhsilini davam etdirmişdi. Doğma Azərbaycanın müstəqillik duyğusunu "Çiçəklənən arzular" kitabında cəmlənən şeirlərində əks etdirir, "Qaytarın"da yurd uğrunda savaşa çıxır, ağrı-acılarını "Mənim ömrüm" toplusunun vərəqlərinə köçürürdü. Zəngəzur, Göyçə həsrətindən qaynaqlanan kədərini rəhmətlik Qəşəm Aslanla, o cümlədən digər həmyerliləri, tanınmış şair Hidayət, professor Teymur Əhmədov, fəlsəfə elmləri doktoru Sabir Əsədovla bölüşməklə yüngülləşdirərdi. Özünün düzüb-qoşduğu, bəstələdiyi mahnılarda bu acı kədərin qəlb sızıltıları boy göstərərdi. Sevməyən bir ürəyin heç vaxt sevinclə dola bilməyəcəyinə inamlı olduğundan o, yurdunun hər qarış torpağını, gülünü-çiçəyini, qayasını-daşını, insanlarını sevirdi, sevgi hissinə təmizlik, paklıq məqamı kimi baxırdı. Dədə Ələsgəri şeriyyət, görkəmli bəstəkarımız Tofiq Quliyevi musiqi ustadı kimi sevirdi. Ruhunun, qəlbinin zərifliyindən idi ki, getdiyi yerlərdə "tək bircə gülə dəy, gəl" öyüd-nəsihəti verirdi öz-özünə. Daldalanmaq, geri çəkilmək yad idi Dünyamalı Məftunun təbiətinə. Xarakterinin bu tərəfi şeirlərində də əlbəəl hiss olunur:

Demirəm ağ elə, gəl,

Süzməni yağ elə, gəl.

Məftun, get kişi kimi

Sözünü dağ elə, gəl…

İlk şeri 1956-cı ildə "Sovet Ermənistanı" qəzetində dərc edilən D.Məftunun ilk şeirlər toplusu da Qərbi Azərbaycanın İrəvan şəhərində işıq üzü görmüşdü. Haqsızlığa qarşı barışmazlıq, yurd həsrəti, təbiət gözəlliklərinin təsviri topluya daxil edilən şeirlərin əsas mövzusunu təşkil edirdi. Ancaq hələ 1970-ci il idi. Özünün də bir vaxt doğma od-ocağından didərgin salınacağı günə çox var idi. Minlərlə soydaşının yaşadığı didərginlik dağı ona da çəkildi. Vətəndən-vətənə sürgün edildi. Düz 10 il məcburi köçkün ömrü yaşayası oldu. 1999-cu ildə elə həmin dərdlə də dünyasını dəyişdi.

Bütün yaradıcılığı boyunca həmişə öz xalqını şerin diliylə birliyə, zəfərə səslədi D.Məftun, "Ucalan bayraq enməz, Məhəmməd Əmin əfəndi" - təskinliyi ilə ömür etdi. Yaşasaydı, indi ömrün 80-ci baharını qeyd edəcəkdi.

İndi biz onun ömrünün 80-ci baharını qarşılayırıq. Deməli, şair ömrü ömürlərə qovuşur, yaşayır, yaşadılır.

S.Əsgər

Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-12 iyun.-S.6.