Müzəffər Şükür Məchul

***

Bu yaz havasından bihuş olmuşam,

Yaman darıxmışam bülbül səsinə!

Bu nə həsrətdir ki, mən tuş olmuşam,

Yaman darıxmışam bülbül səsinə!

Bu dünya qəlbimin közündən keçir,

Özündən alışır, özündən keçir.

Varlığım iynənin gözündən keçir,

Yaman darıxmışam bülbül səsinə!

Durur qızılgüllər üzü sabaha,

Salacaq sabahı açıb günaha.

Bülbüllər kor olub susacaq daha

Yaman darıxmışam bülbül səsinə!

Könlüm durma deyir, burdan baş götür,

Özünü çiçəklər altına yetir.

Qəlbimdə elə bil bülbüllər ötür.

Yaman darıxmışam bülbül səsinə!

Doyduram ruhumu Ay işığından,

Çiçəkli bağların may işığından.

Doyam ulduzların sayrışığından,

Yaman darıxmışam bülbül səsinə!

Burda həyat məni ram edə bilmir,

Bu göy qübbəsini dam edə bilmir.

Sönmüş ürəyimi şam edə bilmir,

Yaman darıxmışam bülbül səsinə!

***

Novruz günü səni gördüm şəhərdə

Tutqun könlüm oldu açqın, bənövşə.

Köynəyini hansı əllər tikmişdi,

Gətirmişdi yoxsa daşqın, bənövşə!

Ətrin gəldi bağçalardan, bağlardan,

Nə istərsən könlüm kimi ağlardan?

Min zülm ilə ayrı düşdün dağlardan,

Yoxsa oldun sən də qaçqın, bənövşə!

Köksündəki həsrətdimi, qordumu,

Dərd içində firqət səni yordumu?

Qürbət ellər heç halını sordumu,

Nə baxırsan çaşqın-çaşqın, bənövşə?

Sən bir gözəl idin nazlı, məzəli,

Sevdanın əzəli, ömrün əzəli.

Xəzan vurdu, oldun həsrət xəzəli,

Açılmadan soldu eşqin, bənövşə!

Bir ahım var gül bağrında yaralı,

Haralıydın, oldun indi haralı!

Bir də düşüb öz yurdundan aralı,

Olmayasan səni seçkin, bənövşə!

Məchul könlüm bir yaralı piranə,

Dağlar uçdu, ellər qaldı viranə,

Kərəm kimi yurd eşqindən divanə,

Mən sərsəri, sən bir saçqın, bənövşə!

***

Ürəyimin sevincindən doymadım,

Gəlib-gedən ahu-zarla yaşadım!

Gördüm solub bağçamızın gülzarı,

Qəlbimdəki gülüzarla yaşadım!

Neyləyirəm yel ağzında kül ömrü,

Tufanlar da dəlib gedər tül ömrü.

Nə lazımdı tikanlıqda gül ömrü,

Gül bəslədim, özüm xarla yaşadım!

Vaxtsız gəldi, baxtsız getdi baharım,

Öz canıma sığmadı öz qubarım.

Daşa dəydi, axır sındı vüqarım,

Elə sandım boş vüqarla yaşadım!

Ümidimə bir qul oldum dünyada,

Bir durulmaz məhlul oldum dünyada.

Qiymət aldım, məqbul oldum dünyada,

Yaz ömrümü boran-qarla yaşadım!

Gün çıxandan öz kölgəmi izlədim,

Ürəyimi sözə qoşdum, sözlədim,

Məchul ikən qismətimi gözlədim,

Ömrü boyu intizarla yaşadım!

***

Çoxalıb bir canımız,

gör neçə min can oxuyur,

Şuşada tülkü gəlib aslana

meydan oxuyur!

Cabbarın ruhu durub indi Xan ilə

yanaşı,

Dərbədər göydə şəhid ruhuna

heyran oxuyur!

Bakıda bir qulaq as dərdli vətən

nəğməsinə,

Fışqırıb al qan ilə qanlı xiyaban

oxuyur!

Dəli bülbül Qarabağda çəkir öz

naləsini,

Əks edib nəğməsini çöllü-biyaban

oxuyur!

Gecə yatmış, oyanır dərdli

muğam səslərinə,

Qızaran gözlərinin pərdəsini

dan oxuyur!

Gələn indi qulağa yurd səsinin

nəğməsidir,

Sanıram dadlı vətən nəğməsidir,

Xan oxuyur!

Elə bil millətimiz də yığılıb

dağ başına,

"Qarabağ, qalx!" deyərək

Azərbaycan oxuyur!

Sanki Dağlıq Qarabağda ulu

Peyğəmbərimiz

Neçə şəhid ruhuna lap özü

Quran oxuyur!

Dinlə, Məchul, onu həsrətlə,

bu Haqqın səsidir,

Onu tək Gəncə, Qazax yox,

Şəki, Şirvan oxuyur!

Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-19 iyun.-S.4.