Ömrün, günün anları

O, ədəbiyyata səksəninci illərin ortalarında gəlib. İlk kitabı işıq üzü görəndə isə yaşı otuzu keçmişdi. Amma şeir yazmağa çoxdan başlamışdı, sadəcə hər şerinə, misrasına məsuliyyətlə yanaşırdı, ustadlardan öyrənirdi. "Günəş qatarı" onu poeziya qatarının dayandığı stansiyaya gətirdi. Elman Həbib adi bir sərnişin kimi o qatara əyləşdi və otuz ilə yaxındır ki, o qatarda yol gedir. Bu illər ərzində Elmanın iyirmidən artıq kitabı çıxıb. Şair, publisist, dramaturq… İstedadı nəyə yetibsə, o sahədə təzə söz deməyə can atıb. Yazmadığı, mətbuatda görünmədiyi günlər, aylar olub, elə günlər, aylar da olub ki, yazmaqdan yorulmayıb, bir ildə iki-üç kitabı nəşr edilib. Elman Həbibin ilk iş yeri Naxçıvan televiziyası olub. Ömrünün otuz bir ili burada keçib. Ədəbi işçidən Naxçıvan Radio və Televiziya Komitəsinin sədrliyinə qədər yüksəlib. Deyir ki, komitə sədri olanda televiziyanın səviyyəsinin qalxmasında əməyim çox olub. Televiziyada işlədiyi illər onun həyatında bir çox xoş hadisələr baş verib - evlənib, ailə həyatı qurub, Naxçıvan Respublikasının əməkdar incəsənət xadimi, sonra Azərbaycan Respublikasının əməkdar incəsənət xadimi fəxri adlarına layiq görülüb. Sonra daha mühüm bir vəzifəyə - Naxçıvan Respublikası Həmkarlar Komitəsinin sədri təyin edilib və burada işlədiyi müddətdə də "Şöhrət" ordeni ilə təltif edilib. Ancaq harada işləyirsə-işləsin, nə poeziya onu tərk edib, nə də o, poeziyanı.

Onu çoxdan tanıyıram. İlk şeirlər kitabı olan "Günəş qatarı"na (1981) müsbət rəy yazmışam. Aradan keçən bu iyirmi səkkiz il ərzində onun yaradıcılığını diqqətlə izləmişəm, iki şeirlər kitabı haqqında resenziyalarım çap olunub. İndi o, ömrünün altmışıncı baharını qarşılayır. Özü də elə bu bahar ayında - mayda dünyaya gəlib.

Elman Həbib Ordubad rayonunun Tivi kəndində dünyaya göz açıb. Tivi Naxçıvanın ən koloritli, bir dəfə görsən hes vaxt unutmayacağın, uca dağlar qoynunda qərar tutan kəndlərindən biridir. Elman deyir ki, bizim kəndin Naxçıvan diyarının digər kəndlərinə bənzəməyən özünəməxsus xüsusiyyətləri var. Bu özünəməxsusluq ən çox qədim adət-ənənələrin bir tutya kimi qorunub saxlanılmasında özünü göstərir. Bu kənddən indiyə kimi on nəfər Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü olub.

Elman Tiviyə çoxlu şeirlər həsr edib. Tivi məşhur Gəmiqayanın ətəyindədir.

Gəmi dənizdə üzər,

Dərində, üzdə üzər.

Mən bir gəmi görmüşəm,

Qupquru düzdə üzər.

Burda car çəkir sükut,

Burda canlıdır hər daş.

Söykənib bir-birinə

Qayalar olub qardaş.

Zirvələr bir ox kimi

Tuşlanıb azğın yada

"Gəmiqaya"da.

Elmanın Tiviyə, Ordubada, Naxçıvana və bu qədim diyarın keçmişinə, bu gününə həsr elədiyi şeirləri çoxdu. Doğulduğu torpağa, yurda bağlılıq onun şeirlərindən qırmızı xətt kimi keçir və deyə bilərəm ki, böyük Azərbaycana məhəbbəti də elə o torpaqdan, yurd yerindən başlayır.

Elman Həbibin şeirlərinin başlıca məziyyəti nədən ibarətdir? Belə bir sual verməli olsaq, cavabını da çox asanlıqla verə bilərik: O, təbii şairdir. Təbiilik Elmanın şeirlərinə onun öz insani varlığından süzülür, həyatda necədirsə, şeirlərində də özü olmağa çalışır. Bu təbii şair, həm də səmimi şairdir. Bu səbəbdən də Elman öz oxucusu ilə tez dil tapır. Əlbəttə, bu təbiiliyi və səmimiliyi onun poetik istedadı cilalayır.

Yenə mən yol aldım dərəyə, dağa,

Bahar yolbəyi tək düşdü qabağa.

Çiçəklər xoşgəldin dedi, ay qağa:

Lilparım, nərgizim, süsənim dedim.

Çimizdirdi məni şehi çəmənin,

Quruladı məni mehi çəmənin,

Qulağıma dəydi ahı çəmənin,

Sənə çiçək qalsın, ah mənim dedim.

Bu şeir Elmanın ilk şeirlərindəndir və o, bu şeirdəki təbiilik və səmimiyyətə bütün yaradıcılığı boyu sadiq qalıb. Elmanın yaradıcılığından söz açan Məmməd Araz, İsa Həbibbəyli, Hüseyn İbrahimov kimi tanınmış söz adamları da bu cəhəti yüksək qiymətləndirmişlər.

Elmanın publisistik yazıları da var və bu yazılarda o, müstəqil Azərbaycanın və onun ayrılmaz parçası olan Naxçıvanın 1988-ci ildən bəri yaşadığı ictimai-siyasi, iqtisadi və mənəvi durumu əks etdirir. Onun "Heydərnamə", "Həqiqət günəşi", "Türknamə" poemaları ilə publisistik yazıları arasında bir ahəngdarlıq var.

Elmana nə arzulayım? Yenə bu ilhamla yazıb-yaratmağı, cansağlığı, könül xoşluğu..

Vaqif YUSİfLİ

Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-1 may.-S.6.