Üzünü Tanrıya tutan şairə

Sözün özü də İlahi fikirdir. Mən deyərdim ki, şair və yazıçılarımız eləcə də yaradıcı söz sahibləri özlərindən heç nə uydurmurlar. Onlar sanki Tanrısı ilə söhbət edir və qələmə aldıqları da Tanrı pıçıltılarıdır.

Hər bir sözün özünün dəyəri, hikməti var. Sözün özü də dünyanın açılmamış sirrlərinə bənzəyir. O sirlər ki, zamna-zaman keçdikcə söz sahiblərimiz öz istedadlarına söykənərək açacaqlar. Söz həm də mənəviyyatın güzgüsüdür. O güzgünü biz görə-görə, dərk edə-edə, o güzgüdə görünə-görünə ruhən saflaşır, kamilləşir, müdrikləşirik, böyük şairimiz M.Füzuli kimi. Füzulinin uzaqgörənliyi, böyüklüyü də elə sözünün qüdrətindədir. O, böyüklüyün, kamilliyin nəticəsidir ki, ulu şair sözə böyük dəyər verib:

Söz candır, əgər bilirsə insan,

Sözdür əgər derlər özgədir can.

Bu misraları təhlil etməyə ehtiyac yoxdur. Füzulinin, sözə verdiyi eyhamdan böyük dəyər yoxdur. Kəşfə söykənən həqiqətlərdən biri də odur ki, zamanından, dövranından asılı olmayaraq, bütün istedadlılar Füzuli bulağından "su" içib. Vəfa Həsənova da gənc olmasına baxmayaraq, özünü Füzuli kimi böyük söz sahiblərinə bənzədir, onların söz bulağından içə-içə təmizlənib, saflaşıb, bir sözlə, sözün mahiyyətini, ilahi gücünü dərk edərək onu zərif, kövrək duyğularla misralara çevirib. Düzü V.Həsənovanı həyatda görməmişəm və onun imzası ilə tanış deyildim. Əlimə keçən "Nə olar Allahım, çox görmə mənə" kitabını varaqlayaraq, şeirlərini oxuyub tanış olduqca hiss edirsən ki, istedadlı qələm sahibidir. Ən çox sevgi, məhəbbət motivdə yazdığı kədərli şeirlərindən də görünür ki, Füzuli bulağından içib, onun Leylisindən bəhrələnib.

Füzuli "Leyli və Məcnun" əsərində məhəbbətin saflığını, ucalığını qoruyub-saxladığı kimi Vəfa da çalışır ki, öz yaradıcılığı ilə təmiz, büllur sevgisini qoruyub saxlasın. Gedib Füzuli ucalığına, söz-sənət ucalığına çata bilsin. Bir şair kimi Vəfanın xoşbəxtliyi ondadır ki, heç kəsin təsirinə düşməyib, öz çığırı ilə gedir. Hər bir şeirində yeni fikir, yeni nəfəs duyulur. Hər kəlməsində bir məna, fəlsəfi duyum var. Vəfa kimi gənclərimizin yaradıcılığını oxuduqca sevinməyə bilirmirsən. Ona görə ki, ölkəmizdə o cür istedadlı gənclər yetişir və zamanı, dövrü qabaqlayan əsərlərilə könülləri fəth edir, tarixin kitabında, ədəbiyyat aləmində yeni səhifələr açır.

V.Həsənovanın poetik müşahidə qabiliyyəti olduqca güclüdür. Sözün məntiqi çalarları yadda qalandı. Baxıb təsəvvür edirsən ki, şairin həm dərdi boy atır, həm də onun bütün dərdləri bir qəmli simin üstə köklənib. Şairənin "Nə olar Allahım, çox görmə mənə" şeirindəki sözlərdə nə qədər ülvi duyğular, nə qədər inci duyumlar var:

Qəlbim təlaşlıdır, gözlərim yaşlı,

Ya Rəbbim üzümü tutmuşam sənə.

Səndən tək istəyim, təkcə diləyim,

Nə olar Allahım, çox görmə mənə.

Sən onu çox görmə, çox görmə mənə.

Vəfanın "Səsini eşitmək həsrətindəyəm" şeiri də təzə deyim, yeni məna baxımdan təsirlidir:

Telefon zəngləri ömrümə bahar,

Təkliyi qılınclar, təkliyi yıxar.

Elə bil ömrümə təzə gün çıxar,

Səsini eşitmək həsrətindəyəm.

Yaradıcılığından göründüyü kimi Vəfa çalışqandır. Öz üzərində çox işləməyi xoşlayır. Bədii əsərlərə, dünya ədəbiyyatına üz tutur, ondan qaynaqlanmağa çalışaraq, daha çox mütaliə etməyə üstünlük verir. Bir şair kimi Vəfa sözçülükdən, boyalıqdan qaçır. Sözü yerində işlətməklə onun mənasını, fəlsəfi gücünü artırmağa çalışır. Bir sözlə, fikrini sadə, poetik dildə oxucularına çatdırır:

Kədərimə qısılmışam,

Uçub dünyam, uçub dünyam.

Sən məni yalqız qoymusan,

Bu dünyadan köçüb dünyam!

Misralardan görünür ki, gənc şair bu şeirin necə də ustalıqla qələmə alıb. "Kədərinə qısılmışam" deməklə bu fani dünyada keçirdiyi iztirabları, ağrıları göstərdi. Dünyanın kədərinə sığınaraq içində pünhan qalmış acı taleyini yaşayır və dərdini öz dünyasına söyləyir. O dünya ki, onun içində olan saf qəlbinin dünyasıdır.

V.Həsənovanın şeirlərindən göründüyü kimi o, yersiz danışmaqdan, qərəzçilikdən, qeybətdən xoşlanmır. O, hər zaman haqqı deməyə üstünlük verir. Elə bu səbəbdən də dilinin başına bəla olduğundan şikayətlənir:

Dilimdir başıma açan bəlanı,

Olmayanı demir, deyir olanı.

Saxlamaq istəmir bu ağ yalanı,

Söyləyir, faş edir, fikir dünyanı,-

deməklə bu dünyanın haqsızlığına qarşı çıxır, onu kövrək misralarına çevirərək insanları ağ yalanlardan uzaq olmağa çağırır.

Lakin V.Həsənovanın şeirlərində zəif bəndlərə, qafiyəsi yerinə düşməyən misralara da rast gəlmək olur. Biz inanırıq V.Həsənova bir şairə kimi getdikcə püxtələşəcək və poeziyamızın söz zirvəsində öz layiqli yerini tutacaq.

Qələndər Xaçınçaylı

Həftə içi.- 2011.- 22-24 yanvar.- S. 15.