Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin ən gənc çavuşu – şəhid Elnur Əliyev

"Ana mən hərbiçi olmalıyam. Alnımızda Xocalı faciəsi boyda ləkə var. Biz o ləkəni üstümüzdən götürməliyik". Bu sözlər Böyük Vətən Müharibəsinin qəhrəmanı, Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin 20 yaşlı şəhidi kiçik çavuş Elnur Əliyevə aiddir.

O, 10 fevral 2000-ci ildə Göyçay rayonunun Potu kəndində anadan olub. Məktəbə yaşıdlarından əvvəl, 5 yaşında gedir. 2017-ci ildə Göyçay şəhər 7 nömrəli orta məktəbi bitirir. Elnur ailənin sonbeşiyi, yeganə oğlan övladı, 2 bacının bir qardaşı idi. Ürəyi Vətən eşqi ilə döyünən qəhrəmanımız Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin ən gənc çavuşu olub. O, 7 oktyabr, Füzuli istiqamətində gedən qeyri-bərabər döyüşdə qəhrəmancasına şəhidliyə ucalır.

Hafta.az-ın əməkdaşı şəhidimizin anası Tahirə xanımla həmsöhbət oldu. Həmin müsahibəni sizlərə təqdim edirik.

-Tahirə xanım əvvəlcə sizi və ailənizi, Elnuru yaxından tanıyaq.

-Oğlum uşaq olanda xəstə olub, boynunda, daxili orqanında əyrilik var idi. Bakıda uzun müddət müalicə alıb. 6 yaşına kimi günlərimiz demək olar ki, xəstəxanalarda keçirdi. Çox çılğın uşaq idi, yaşıdlarından öncə birinci sinifə başladı. Mən də həmin məktəbdə müəllimə işləyirdim. Uşaqlıqdan o qədər böyük bayraq, vətən sevgisi var idi ki, 2 dəfə sənədlərini Heydər Əliyev adına Ali Hərbi məktəbinə verdi. Hər dəfəsində müsabiqələri keçsə də, imtahan fobiyası var idi deyə, balı aşağı olurdu. Məktəb vaxtından hərbi dərsinə xüsusi marağı var idi, müəllimini həvəslə dinləyirdi. Xocalı faciəsini heç vaxt yaddan çıxara bilmirdi. Hələ uşaq olanda bacısı ona dünya uşaq ədəbiyyatının incilərini oxuyurdu. O da, özünü qəhrəmanlara bənzədirdi.

-Dediniz çox vətənpərvər idi. Yəqin elə hərbidə işləməyi də buna görə istəyib?

-Bəli, əvvəlcə qarşı çıxdıq, dedik bəlkə başqa sahəyə yönəldə bilək. Nə atası, nə də mən onu bu fikrindən daşındıra bilmədik. Hərbi xidməti Fövqaladə Hallar Nazirliyinin bölməsində keçirdi. Gələndən sonra da dedi ki, mən hərbidə işləməyə gedirəm. Qarşı çıxanda da cavabı bu oldu. "mən hərbiçi olmalıyam, ana bizim alnımızda Xocalı faciəsi boyda ləkə var, adam xəcalət çəkir. Biz o ləkəni üstümüzdən götürməliyik". Yaşı az olsa da, amalı böyük idi. Onu tanıyan hər kəs düşüncələrinə məəttəl qalırdı. Həmişə özündən yaşca böyüklərlə dostluq edərdi. Pis vərdişlərdən daim uzaq olub. Bizi, bacılarını çox düşünən, biri idi. Bir dəfə Murovda təlimdə olanda soruşdum, "oğlum çətindir sizə təlim" dedi ki, "Yox ana, bir görəsən buranı, buludlar ayağımın altındadır. Təsəvvür et nə qədər yüksəkdəyəm". Arzuları xəyalları vardı balamın... Ən böyük istəyi də, akademiyaya qəbul olmaq idi.

Uşaq olanda boyu balaca idi, fikirləşirdi ki bu ona hərbiçi olmaqda meneə yarada bilər. Atasına turnik düzəltdirdi, o qədər məşq etdi ki, boyu 173 sm oldu. Boynundan əməliyyat keçirmişdi, onun da, izi qalmışdı. Həkim kommisiyasından keçəndə, cərrah bunun əməliyyat yeri olub olmadığını soruşub. O da həkimə yalvarıb ki, əməliyyat deyil mən yıxılmışam. Həkim yoxlamadan sonra Elnuru yanına çağırıb "Bala mən 30 ilin cərrahıyam, yıxılmaqla, əməliyyat yerini ayıra bilmirəmmi? Əgər bu narahatlıq yaradırsa, səni hərbiyə yazmayaq". Oğlum orada yalvarıb ki, bu mənim arzumdu, yara izi heç bir maneə törətmir. Mən bir də ölümündən sonra bilmişəm ki, sən demə balam Azərbaycanda Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin ən kiçik MAXE-si imiş. O çətin təlimləri böyük həvəslə keçirdi. Formasını geyinən gün elə bilirdi ki, dünyanın ən xoşbəxtidir. Kürəkənim də xüsusi təyinatlı qüvvələrdə baş leytenantıdır. Mənə demişdi ki narahat olma, o təlimlər o qədər çətindir ki, Elnur onsuzda keçə bilməyəcək. Ancaq Vətənə xidməti o qədər çox sevirdi ki, bu yolda heç bir çətinlik ona mane ola bilmədi. 4 aydan çox təlimlərdə oldu. Ana ürəyidir, hər dəfə soruşurdum ki, bala çətindir. Gəl müqavilən bitən kimi çıx işdən. Formasını, bayrağını, vətənini bizdən üstün tutdu, fikirlərimizə məhəl qoymadı. Bayrağı özü ütüləyib ürəyinin üstündə saxlayırdı, “ana sən yaxşı ütüləyə bilməzsən” deyirdi.

Balam evi seçmədi, eli seçdi...

-Müharibəyə getməmişdən yəqin ki sizinlə danışıb. Nə deyirdi?

-Sentyabrın 26-sı axşam zəng vurdu, halallıq istədi. "Uşaqlıqda sizi çox incitmişəm, haqqınızı mənə halal edin. Allah qoysa salamat gəlim, həyətimizin torpağından öpəcəm". Hara getdiyini də demədi. Öz işi barədə danışmırdı heç vaxt. 1-2 saatdan sonra eşitdik ki müharibə başlayıb. Birbaşa Murova gediblərmiş. Bir də ayın 1-i bizimlə əlaqə saxladı. Tabeliyində 10-12 uşaq var idi. Çox pis vəziyyətdə idi.

-Ana uşaqlar şəhid olublar.

-Bala sən Allah özündən muğayat ol.

-Ana sən bir biləsən burda necə "lay divar" oğlanlar gedir. Sonra da mənə tapşırırsan ki özümdən muğayat olum. Allahın yazısıdır.

Mən inanmırdım ki, balama nə isə olar. Elnuru heç vaxt yuxumda görməzdim, ayın 6-sı yuxuma girdi, çox pis idi. Səhəri gün bu xəbəri aldıq. Sən demə oktyabrın 7-si oğlum Füzuli istiqamətində gedən qeyri-bərabər döyüşdə qəhrəmancasına şəhid olub. Birdə ordan nəşini ayın 18-i götürə bildilər. Ayın 19-u da biz onunla vidalaşdıq...

Oğlum vətəni bizdən üstün tutdu. Bizi tək qoydu, tək...

Bilirəm oğul vətən üçündür, oğul düşmən çəpəridir. Ancaq, məni də başa düşün yeganə oğlumu itirdim...

Onun arzuları ürəyində qaldı, sevdiyi var idi... Ona şeirlər yazırdı... Nə xonça tutdum, nə də bir qapıya getdim. Tək qaldım, tək...

Gedişi ilə atasının da, mənim də belimizi bükdü. Arzusu var idi, övladları olsun istəyirdi. Kiçik bacısı hamilə olanda Elnur cəbhədə idi. Təsadüfən soruşdu ki, ana uşaq qızdı ya oğlan? Cavab verdim ki qızdır. O da dedi ki, mənim də qızım olsa adını Zəhra qoyaram, oğlum olsa Ümid...

Ümidləri puça çıxdı balamın. Oğlum ölümündən sonra Vətən Uğrunda medalı ilə təltif olundu. Balamla, göstərdiyi xidmətləri ilə fəxr edirik, o həm öz adını, həm də, bizim adımızı ucaltdı.

-Övladınızdan sonra hər hansısa bir probleminiz varsa, deyin işıqlandıraq.

-Sağ olsun dövlətimiz, Mehriban xanımın nümayəndəsi 2 dəfə gəlib, bizlimə maraqlanıb, heç nəyə ehtiyacımız yoxdur. Rayonun müxtəlif idarələrindən də həmçinin. Elə işlədiyim məktəbin kollektivi də, hər zaman yanımızda oldu. Bizdən də ağır vəziyyətdə olan insanlar var, inşallah dövlət hər birinə yardım göstərər. İstəyirəm ki, onlara dəstək olunsun.

Elnur Əliyev və onun kimi yüzlərlə xalq qəhrəmanı, zülmətləri yararaq, xalqı işıqlı sabaha aparan, ölümləri ilə ölməzlik qazanan bəxtiyar insanlardır. Bayraq yerə düşməsin deyə, torpağa düşən bütün şəhidlərimizə Allah rəhmət eləsin. Biz sizinlə qürur duyuruq, igid Vətən övladları.

Banu

Həftə içi.- 2020.- 24 dekabr.- S.10.