Ermənilərin uydurduğu “soyqırımı” mifi özlərini dünyada rüsvay edir

Azərbaycanlılar ermənilər tərəfindən ən çox soyqırımına və təcavüzə məruz qalan xalqdır

Əvvəlcə soyqırımı ifadəsinin mənasına, ermənilərin bu ifadəni nə üçün əllərində bayraq etməsinin mahiyyətinə aydınlıq gətirək. Bu sözün beynəlxalq aləmdə qəbul edilmiş mənası belədir: soyqırımı bir millətin digərini dil, din, məzhəb və milli fərqlərinə görə məqsədli şəkildə qırması, onları doğma yurd-yuvalarından zorla qovması fikrini ehtiva edir.

Soyqırımı, eyni zamanda, beynəlxalq hüququn qəbul edilmiş prinsip və normalarının, insan hüquq və azadlıqlarının kobudcasına pozulmasıdır. Soyqırımı həm də insan tələfatının miqyasına görə ağır beynəlxalq cinayət hesab olunur.

Bir əsrə yaxındır ki, ermənilər 1915-ci ildə guya türklər tərəfindən soyqırımına məruz qaldıqları barədə cəfəngiyatla dünyanı girinc ediblər. Görkəmli siyasi simalardan birinin belə bir deyimi var: uydurun, uydurun-hər halda, inanan olacaq... Ermənilər də bu “prinsipə” əməl edərək 1915-ci ildə türklər tərəfindən “soyqırımına” məruz qaldıqlarını dünyanın qulağına bağırırlar. Bir neçə dövlətin (Fransa, İsveç, İtaliya, Yunanıstan, Argentina və s.) ermənilərin saxta göz yaşlarına inanması bu mənfur millətin siyasi rəhbərlərini və diasporlarını, eyni zamanda erməni kilsəsi başçılarını daha da irəli getməyə ruhlandırmışdır. Bununla da erməni təbliğatçıları bir əsr əvvəl müharibələrdə baş vermiş hadisələri böyük dövlətlərin parlamentlərində müzakirəyə çıxarmağa nail olmaqla yeni millətlərarası ədavətin əsasını qoyublar. Bu məsələdə əsas məqsədlərdən biri Azərbaycanı və Türkiyəni böyük dövlətlərlə üz-üzə qoymaq, onları təcrid etmək, Dağlıq Qarabağı Ermənistana birləşdirmək, 1915-ci ildə Türkiyədə guya 1 milyon 500 min erməninin soyqırımına düçar edildiyinə dünyanı inandırmaqdır. Qondarma erməni soyqırımı “ideyası” isə Azərbaycan və Türkiyə torpaqları hesabına “Böyük Ermənistan” yaratmaq məqsədinə çatmaq üçün bir vasitə kimi ortaya atılıb.

Bəs, 1915-ci ilin aprelində Türkiyədə nə baş vermişdi ki, ermənilər indiyədək bundan öz məqsədləri naminə istifadə edirlər? Tarixdən məlumdur ki, 1914-1915-ci illərdə Birinci Dünya müharibəsi zamanı Türkiyə ordusu ruslarla vuruşlarda böyük itkilər verdi. Türklərin məğlubiyyətinin əsas səbəbi Türkiyədə yaşayan, həmçinin rus ordularında xidmət edən çoxsaylı ermənilərin müharibədə türklərə arxadan zərbə vurmasında idi. Tarixi faktların birində bildirilir ki, 1915-ci ilin əvvəllərində tərkibində 150 min nizami erməni qoşunu Anadolunun yerli erməni əhalisinin fəal yardımı ilə 50 mindən çox silahsız türkü vəhşicəsinə qətlə yetirmiş, bundan sonra isə “Van erməni respublikası” yaratmışdılar.

1915-ci ilin aprel ayında Türkiyədə erməni qoşunlarının və yerli erməni “könüllü döyüşçülərinin” törətdikləri çoxsaylı qırğınların qarşısını almaq üçün Osmanlı İmperiyasının hərbi naziri Tələt Paşa İstanbula belə bir teleqram göndərdi: “Müharibə dövründə Zeytunda, Bitlisdə, Sivasda və Vanda erməni komitələri Osmanlı İmperiyası daxilində müstəqil idarəçiliyə nail olmaq istəyirlər. Müharibənin başlanmasından dərhal sonra Rusiyada ermənilərin səfərbərliyə alınması, sonra onların Türkiyəyə qarşı üsyanlara təhrik olunması ölkəmizin mövcudluğuna və gələcəyinə təhlükə yaradan xəyanətdir.”

Türkiyə hökuməti bu xəyanətin qarşısını almaq, ermənilərin yeni soyqırımları törətməsinə yol verməmək üçün təcili tədbirlər görməyə məcbur oldu. Hökumət Türkiyə ərazisində məskunlaşmış və türklərə qarşı qanlı təcavüzlər etmiş ermənilərin mərkəzi vilayətlərdən ölkənin cənubuna deportasiya olunmasına qərar verdi. Köçürülməsi nəzərdə tutulanların sayı 600 mindən də az idi. Müharibə isə davam edirdi. Şəraitin ağırlığına baxmayaraq, Türkiyə hökuməti ermənilərin cənuba köçürülməsini lazımi qaydada yerinə yetirdi. Onlara kompensasiya ödənildi, ərzaqla, tibbi xidmətlə kömək göstərildi.

İndi ermənilər guya soyqırımına məruz qaldıqlarını dünyaya car çəkir, Türkiyəyə və Azərbaycana qarşı ərazi iddialarını irəli sürürlər. Əgər deportasiya soyqırımıdırsa, onda gərək yüz minlərlə soydaşımızın Ermənistandan dəfələrlə məcburi qaydada qovulması da soyqırımı kimi tanınsın. 1918-1920, 1948-1953-cü və nəhayət, 1988-ci illərdə indi Ermənistan deyilən Qərbi Azərbaycandan bir milyona yaxın soydaşımızın zorla qovulması ermənilərin 1915-ci ildə Türkiyədən deportasiya olunmasından qat-qat ağrılı keçmiş, bu köçürülmələrdə on minlərlə azərbaycanlı qəddarlıqla qətlə yetirilmişdir.

Alman şərqşünası və tarixçisi Erix Fayql “Soyqırımı haqqında mif” əsərində yazır: “Saysız-hesabsız günahsız insanların, o cümlədən həmin müharibədə həlak olmuş qadınların, uşaqların, qocaların qanı osmanlıların yox, yalnız və yalnız öz həmvətənlərini əvvəlcədən uduzulmuş bu döyüşə itələyən erməni milləti rəhbərlərinin boynundadır.”

Təkzibolunmaz faktdır ki, Türkiyədən ermənilərin deportasiyası haqqında qərar ermənilərin türklərə qarşı Van əyalətində kütləvi qırğınlarından sonra verildi. Deportasiyanın məcburi tədbir olduğu dünyada təsdiqini tapmış həqiqətdir.

Bəs, indi Ermənistan adlanan torpaqlarda ermənilərdən min illər əvvəl yaşayan azərbaycanlılar məgər ermənilərə qarşı hansısa əməl törətmişdilər ki, onlar dəfələrlə deportasiyalara, təcavüzlərə məruz qoyulsunlar? Tarix azərbaycanlıların ermənilərə qarşı heç bir təcavüzünü xatırlamır. Çünki belə bir fakt heç vaxt olmayıb. Əksinə, azərbaycanlılar tarixin bütün dönəmlərində ermənilərə qayğı göstərib, onlara sığınacaq verib, Azərbaycanın ən şəfalı guşələrində məskunlaşmasına imkan yaradıb. Təmiz, saf qəlbli xalqımız hardan biləydi ki, bu yaxşılıqların əvəzində ermənilər xalqımıza qarşı 1905-1907-ci, 1915-1920-ci illərdə, xüsusilə 1918-ci ildə tarixdə görünməmiş soyqırımlar törədəcəklər? Hələ Bakıda, Zəngəzurda, Naxçıvanda, İrəvanda, Şamaxıda, Qarabağda törədilən faciələr... Ermənilərin şimal rayonlarımızda törətdikləri qırğınlar, Quba məzarlığı... XX əsrin ən dəhşətli qırğını Xocalı soyqırımı... Bunlar Azərbaycan tarixinə ermənilərin əli ilə yazılmış soyqırımların heç də tam siyahısı deyil.

Ermənilər uydurmağı, yalan danışmağı, fitnəkarlığı bacarırlar. Elə bunun köməyi ilə ermənilər Amerikanın bəzi konqresmenlərini, fransızları, italyanları, bəzi digər ölkələrin parlamentlərini ələ ala biliblər. İndi digər ölkələrə də qarmaq atırlar. Amma çox vaxt istəklərinə nail ola bilmirlər. Çünki dünya artıq ermənilərin saxta göz yaşlarına inanmır, 1915-ci ildə türklərin bu millətə qarşı soyqırımı siyasəti həyata keçirdiyini qəbul etmir. Əksinə, getdikcə daha çox ölkə Azərbaycanın haqq işini dəstəkləyir, erməniləri işğalçı kimi tanıyır. “Böyük Ermənistan” xülyası isə işğalçı dövlətin özü kimi məhvə məhkumdur. Azərbaycan dövlətinin başçısı İlham Əliyevin apardığı qətiyyətli siyasət, güclü ordumuz, ölkəmizin dostlarının getdikcə möhkəmlənən həmrəyliyi Ermənistanın işğalçılıq siyasətinin sonunun uzaqda olmadığından xəbər verir.

Telman Qafar

İki sahil.- 2010.- 13 aprel.- S. 7.