Ordumuz torpaqlarımızı

işğaldan azad etməyə qadirdir

Sovetlər dönəmində Zəngəzur Ermənistana verildi, Zəngilanın neçə hektarlarla meşə ərazisi Ermənistana birləşdirildi...

Ermənistanın daha çox ərazi əldə etmək iddiası ilə on illərlə gizlin mübarizə (hələ siyasi mübarizə) apardığını SSRİ DTK-sı yaxşı bilirdi. Bu və ya digər səbəbdən qarşısını almağa meyilli deyildi. Ermənistan Kiminsə (kimlərinsə) razılığı ilə sonralar (1988-ci ildən) açıq mübarizəyə başlayanda da konstitusiyanın tələblərinə əməl edilməsinə cəhd göstərmədi. Bu, gümandan daha çox həqiqətdir. Moskva Ermənistana “barmaq qıcamadı”. 60-cı illərdə SSRİ hökuməti ABŞ Vyetnamda müharibəyə başlayanda, Kuba inqilabında siyasi bəyanatlarla kifayətlənməmişdi, Vyetnama da, Kubaya da hərbi yardım göstərmişdi. Qazaxıstanda, Tbilisidə, Pribaltika Respublikalarında azadlıq hərəkatını SSRİ-nin maraqları baxımından yatırdan Moskva öz daxilində vəziyyəti stabilləşdirmək istəmədi. Bu, az sonra işğala meyil eləyəcək Ermənistanla tərəfdaşlığın təsdiqiydi.

Bu əsassız mübarizədə Ermənistana siyasi dəstək verən qurumlar (fərdlər), çox yüksək səviyyəli məmurlar - sözüötkünlər də oldu. SSRİ xalqlarının birinci qurultayında Ermənistanın mövqeyini ifadə edən deputatlar da ərazi iddiasına məhz onların münasibətindən çıxış edirdi. Bu və bu kimi hallar Ermənistanın daha radikal mübarizə marhələsinə keşməsinə şərait yaratdı. Nəticədə Ermənistan rəsmi, qeyri-rəsmi havadarlarının siyasi dəstəyinə (az sonra hərbi dəstəyinə də) güvənib Azərbaycana qarşı elan etmədən müharibəyə başladı. Qazaxda Bağanıs Ayrım, Kəlbəcərdə Ağdaban faciələri, Qaratikan kəndində helikopterin vurulması, Xocalı soyqırımı...

Ermənistan birmənalı şəkildə işğalçıdır. Havadarlarından siyasi, maddi, hərbi dəstək almaqla Azərbaycanın yeddi rayonunu işğal edib. 700 min insan köçkün taleyi yaşamağa məcbur olub. Düşünmək olardı ki, dünya ictimaiyyəti, bu sıradan dünyanın güclü dövlətləri buna ciddi münasibət bildirəcək, Ermənistanı dinc yanaşı yaşama prinsipinə əməl etməyə, işğal elədiyi ərazilərdən çıxmağa çağıracaq. Belə olmadı...

Doğrudur, dünyanın 10 dövləti Xocalı faciəsini soyqırım kimi tanıyıb. Digər dövlətlər niyə anoloji bəyanat vermir?..

1990-cı ilin əvvəllərində münaqişə ilə bağlı BMT Təhlükəsizlik Şurasının qəbul etdiyi dörd qətnamədən heç biri yerinə yetirilməyib. Onların yerinə yetirilməsi üçün 25 (!) ildə n ə s ə edilməliydi. Edilmədi. İndi də edilmir. Fevral ayının 7-də Münxen Təhlükəsizlik Konfransı çərçivəsində “Ukraynadan əlavə - Avropada həll olunmamış münaqişələr” mövzusunda panel müzakirəsində Respublikası Prezidenti İlham Əliyevin qeyd etdiyi kimi, “BMT Təhlükəsizlik Şurasının qətnamələri bir neçə saat olmasa da, bir neçə gün ərzində yerinə yetirilir”. Azərbaycanla bağlı qətnamələrə bu səviyyədə biganəlik nədəndir?..

Azərbaycanın iqtisadi inkişafı danılmazdır. Bu inkişafın özü də, dinamikası da xarici dövlətlərin rəsmiləri tərəfindən dəfələrlə etiraf edilib. Azərbaycanın iqtisadi inkişafı kifayət qədər iri investisiyaların cəlb edilməsinə vəsilə olur. Bu, həm də ikitərəfli əməkdaşlıq deməkdir. Bəs Ermənistan? “Ermənistana xarici dəstək göstərilmədən bu ölkə yaşaya bilməz. Onlara dəstək əsasən Minsk qrupuna həmsədrlik edən ölkələr tərəfindən göstərilir. Bu da paradoksdur. Biz burada ikili standartları görürürk” - Prezident İlham Əliyevin bu bəyanatı, təbii ki, reaksiyasız qalmamalııdır. Bu bəyanatın məzmunu Minsk qrupunun üzvü olan Rusiyanın, Fransanın və ABŞ-ın siyasətində ciddi dəyişikliklər edilməsinə yönəldilib. Güman edirik və inanırıq ki, bu, belə də olacaq...

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev panel müzakirəsində haqlı olaraq qeyd edir ki, “BMT Təhlükəsizlik Şurasının, Avropa parlamentinin, Avropa Şurası Parlament Assambleyasının qəbul etdiyi qətnamələr və digər beynəlxalq təsisatlar həmişə bizim mövqeyimizi dəstəkləyiblər. Lakin zaman keçdikcə biz gördük ki, bu qətnamələr sadəcə kağız üzərində qalır bə bunlar sadəcə bəyanatlar, səfərlərdir, fəaliyyətlərdir, lakin heç bir nəticə yoxdur. Sonra biz başa düşdük ki, dövlətimizin taleyi öz əlimizdədir”.

Sloveniyanin Prezidenti Borut Pahorun sədrliyi ilə keçirilən panel müzakirəsində İlham Əliyevin çıxışı və suallara verdiyi cavablar xalqın iradəsi kimi qəbul edilməlidir. Prezident o bəyanatları xalqın adından verib!..

Prezident, Ali Baş Komandan İlahm Əliyevin apardığı istər xarici, istərsə də daxili siyasət nəticəsində Azərbaycan kimi zəngin təbii sərvətlərə malik olan bir dövlətlə ikitərəfli, çoxtərəfli tərəfdaşlığa maraq göstərilməkdədir. Dinamik iqtisadi inkişafı dövlətimizin nüfuzunu artırmaqdadır. Bəs “Yedək ömrü yaşayan” Ermənistan?..

...Azərbaycan Respublikasının Silahlı Qüvvələri Cənubi Qafqazda ən güclü ordudur. Prezident İlham Əliyevin “biz başa düşdük ki, dövlətimizin taleyi öz əlimizdədir” fikri Münxen panel müzakirəsindən çox əvvəl Silahlı Qüvvələrimizdə islahatların aparılmasına stimul olub. Ordumuz ən müasir silahlarla, texnikalarla təmin edilib, əsgər və zabitlərimizin mənəvi, mənəvi-psixoloji hazırlığı yüksəldilib. Müdafiə naziri general-polkovnik Zakir Həsənovun tövsiyə və tələbləri şəxsi heyətin döyüş və mənəvi hazırlığının arzulanan səviyyəyə çatdırılmasını təmin edib. Son vaxtlarda həyata keçirilən irimiqyaslı təlimlər təsdiqlədi ki, Ordumuz ərazi bütövlüyünü qorumağa da, torpaqlarını işğaldan azad etməyə də qadirdir. İkili standartlar olsa da, Ermənistan özünün bu və ya digər təxribatını siyasətinin tərkib hissəsi etsə də, dünya ictimaiyyətinin diqqətini məqsədinin dərkindən yayındırmağa çalışsa da, bunun üçün torpaqlarını işğal elədiyi dövləti suçlamaqdan çəkinməsə də, arxasında gizlin-aşkar havadarlar dayansa da torpaqlarımızı işğaldan azad edəcəyik. Azərbaycan əsgəri buna qadirdir!..

Rəşid FAXRALI

İki sahil.- 2015.- 12 fevral.- S.8.