Xalqın məhəbbətini qazanmaq

hər kəsə nəsib olmur

Müsahibimiz Xalq artisti, qarmon ifaçısı Kamil Vəzirovdur

- Kamil müəllim, ilk sualımız bəlkə bir qədər qeyri-adi görünəcək. Amma bizim üçün dəyərli sənətkarlarımızın səhhəti, əhvalı önəmlidir. Necəsiniz? Bu isti yay günlərində özünüzü necə hiss edirsiniz?

- Dəvət etdiyiniz üçün sizə təşəkkür edirəm. Şükür Allaha, yaxşıyam. Dəvət olunan yerə getmək lazımdır. İsti də olsa xalqın artisti kimi çağırılan yerə getmək mənim borcumdur. Bu mənə böyük zövq verir.

- Qarmon bizim qədim musiqi alətlərimizdəndir. Düşünürük ki, bu sənətin tarixi haqqında bizə ən dəqiq məlumatı siz verərsiniz..

-Bu alətə qarmon da demək olar, mix də. Yəni burada akkardion, bayan, qarmon və s. alətlər də var. Bizim birinci qarmon ifaçımız Əhəd olub. Ona Kor Əhəd deyərdilər. Camaatı qarmonla o tanış edib. Amma qarmonu xalq içində tanıdan, məşhur edən Seyid Əli olub. Qarmon həqiqətən də bizim qədim musiqi alətlərimizdəndir. Heç bir yerdə bu alətdə azərbaycanlılar kimi ifa edə bilmirlər. Sırf qarmon sənətinin isə 400 ildən çox tarixi var.

- Xalq artistisiniz. Fikrimcə bu, dövlətimiz və xalqımız tərəfindən sizə verilən ən yüksək qiymətdir. Bu sevgini, dəyəri qazanmaq hansı çətinliklər bahasına başa gəldi?

-Əslində, mən musiqiçi ailəsində anadan olmuşam. Atam məni tar öyrənmək üçün müəllim yanına göndərdi. Asəf Zeynallı adına musiqi məktəbinə qəbul olundum. Maraqlısı o idi ki, mən tar çala-çala qarmonda da ifa etməyə başladım. Qardaşlarım da qarmon və tarda çalırdılar. Hamımız musiqiçi olmuşuq. Bilin ki, xalqın məhəbbətini qazanmaq hər kəsə nəsib olmur. Mənim ən yaxşı müəllimlərimdən biri Rəşid Behbudov olub. O, mənə musiqi, mədəniyyət sahəsində zəhmət çəkməyin, işləməyin yollarını göstərirdi. Xalqın məhəbbətini qazanmaq üçün böyük iradə lazımdır. Xalqın şən günündə də, ağır günündə də gərək mütləq iştirak edəsən. Şad günlərdə sevinclə çıxış etmişəm, ağır günlərdə də çalışmışam ki, xalqın qəminə şərik olum. Xalqın məhəbbətini zəhmətlə qazanmışam. Xaricdə milli musiqimizi, mədəniyyətimizi xalqın adından təbliğ etmək çox böyük və çətin bir işdir.

- Bilirik ki, siz çox sayda ifaçılara dəstək olmusunuz, gənclərin səhnəyə çıxmasında, məşhurlaşmasında xüsusilə əməyiniz böyükdür...

-Bəli. Bilirsiniz, mən həmişə seçdiyim sənətə sadiq olmuşam. Bir işi gərək axıra qədər görəsən. Zəhmətim hər zaman dövlətimiz tərəfindən qiymətləndirilib.Yadıma gəlir, rəhmətlik Elçin Cəlilovla işləyirdim. Ulu öndərimiz Heydər Əliyev mənə dedi ki, mən onda Rəşid Behbudov səviyyəsinə qalxa biləcək potensial görürəm. Amma Elçin cavan rəhmətə getdi. Çox ifaçılarla işləmişəm. Bilal Əliyev, Gülyanaq və Gülyaz Məmmədovalar, Teymur Əmrah, Vaqif Şıxəliyev, Dağıstanın Xalq artisti Əbülfət Oğuz və s. Bu mənim üçün qürurdur, fəxrdir.

- Sizin üçün ifaçını müşayiət etmək çətindir, yoxsa solo ifa?

- Bilirsiniz, solo ifa çətindir. Sanki özün-özünlə rəqabətə girirsən. Amma kimisə müşayiət etmək daha çətindir. Sən qarşında olan solisti qaldırmalısan. Bu, böyük məsuliyyətdir. İmkan verməməlisən ki, solist səndən aşağı düşsün, ona kömək etməlisən. Solo ifada səhvin də, düzün də sənindir. Amma müşayiət edərkən tək özünü yox, həm də solisti fikirləşməlisən. Rəşid Behbudov hər zaman deyərdi ki, məni yüksəklərə qaldıran mənim ansamblımdır.

- Bəs qadın həmkarlarınıza münasibətiniz necədir? Ümumiyyətlə, qadının bu sənətdə olmağına necə baxırsınız?

-Çox gözəl. İndi elə bir zəmanə gəlib ki, qadınlar hər bir işdə kişilərlə çiyin-çiyinə dayanırlar. Qədimdə kişi və qadın toyları ayrı olardı. Qadın məclisinin də özünəməxsus xanəndələri, tar, kaman, qarmon ifa edənləri olurdu. Qadınların qarmon ifalarından çox razıyam. Çünki bəzi kişi sənətçiləri getdikcə keyfiyyəti itirirlər. Onlar çox gözəl ifa edirlər, amma millilikdən kənara çıxırlar. Fikir verirəm ki, qadın sənətçilərimiz o koloriti daha yaxşı qoruyub saxlayırlar.

Şəmsiyyə Əliqızı,

Şəfiqə Dadaşova

İki sahil.- 2016.- 14 iyul.- S.21.