Turan türkün ümididir. Türk də
dünyanın ümidi olacaq!
Mustafa Yıldızdoğan: “Qızıl Alma
olmuş olsaydı İraqda bir milyon müsəlman qətl
edilməzdi. Qızıl Alma olmuş olsaydı uzaq qitələrdən
“Orta Doğu” projesi ilə coğrafiyalar dəyişdirilməzdi.
Qarabağda ürəklər dağlanmazdı. Qızıl
Alma olmuş olsaydı Güney Azərbaycanda, Doğu
Türküstanda insanlarımız fəryad edərkən
onların səsinə səs verilərdi...
“O
EŞQ bizi Azərbaycana götürəcək”
“Mən
inanıram ki, bircə dəfə də olsa Azərbaycana gəlib
ordakı insanlarla göz-gözə gəlsəm bir daha
ayrıla bilməyəcəm”
...Çox
deyil, sadəcə bir il əvvəldi. Xəstəxananın
reanimasiya şöbəsində keçirdiyim ağır
üç gündən sonra özümə gəldim. Və
istədiyim nə anam-babam, nə də bir içim su oldu. Mən
“Kizil Elma” mahnısını soruşdum
başımdakılara. Dəyərli dostum Həbib bəy iki
daşın arasında tapıb gətirdiyi noutbukunda bu
mahnını dinlətdi. Xəstə bədənimin dəli
ruhu özünə gəldi. Doğmalarım bəlkə də
həmişəki şıltağlığım zənn
etdilər amma kimsə bilmədi ki, mən üç
günlük komada sadəcə bu mahnını dinləmişdim...
“Türkiyəm” mahnısı var onun. Mənim
üçün, mənim ülküdaşlarım
üçün türkçülük ideologiyasının
himninə bərabər tutulan bu mahnının ayrı bir yeri
var. Nazlı bir gəlin misali vəsf edər Türkiyəni
şair. O da o ilahi səsiylə tellərini oxşar bu gəlinin...
...sevdalıyım
yanğın yeri bu sinəm”
doxsan
yıldır, çilə çəkmiş hep ninəm,
pınarlardan
su doldurur Əminəm,
mavi
boncuk takışına, ölürüm, Türkiyəm,
ırmağının
akışına, ölürüm, Türkiyəm”
Bəli,
müsahibim Mustafa Yıldızdoğandır. Görüşəcəyimiz
yerə erkən gəldiyimizdən onun gəlib-gəlmədiyini
soruşuruq və kafe sahibi təəccübünü gizlədə
bilmir: “Kimi sordunuz? Sanatçı Mustafa
Yıldızdoğanmı?”
İstambulun
yeni salınmış bir səmtində onunla üz-üzəyəm.
Qarışıq duyğular içərisindəyəm. O
mahnıların müəllifi bu adamdırmı? Bu sakit,
çəkingən adam “Türkiyəm”i, “şəhitlər
ölməz”i hansı güclə yazıb? Kafedəki hər
kəsin heyranlıq dolu baxışları altında söhbətimiz
başlayır:
-
Mustafa bəy, müsahibəmizə başlamadan əvvəl
sizə yörüyün salamını çatdırmaq istəyirəm.
Onu da qeyd edim ki, bu salamın nə anlam
daşıdığını bilmirəm...
-Bizim
əcdadımız bu torpaqlara köç edib. Əslən
Türküstandanam. Necə deyərlər, bir növ
qaçqın həyatı sürmüşük. Bu həyat
tərzi 1955-ci ilə qədər davam edib amma mən hələ
də o köçkünlüyü davam elətdirirəm. On
üç ildir İstanbulda yaşadığıma baxmayaraq
axtardığım o hüzuru tapa bilmədim deyə yenidən
məmləkətimə, Konyaya köçdüm. Konya
Mövlana yurdudur. Oranın hüzuru, mənəvi atmosferı
və doğulduğumuz torpaqlara bağlılığım məni
oraya çəkir. Ailəmi alıb oraya köçdüm
Tanrıya şükür, qanımızda
qarışıqlıq yoxdur, damarımızdan yad qanı
axmır. Turan təfəkkürünü, Turan
ideologiyasını bu günə qədər
gücümüz, imkanlarımız çərçivəsində
anlatmağa cəhd etdik, edirik və ömrümüz boyu da
edəcəyik.
-Azərbaycandan
TURAN ürəkli insanların salamını gətirdim...
-Əleyküm
salam. Azərbaycan bambaşqa
bir duyğudur mənim üçün. Azərbaycanın
özgürlüyü və bu günlərə gəlməsi
əslində bizim Qızıl Almaya
qovuşmağımızdır. Bu, bizim xəyalımız,
ümidimizdir. Məhz buna görədir ki,
illərdir bu coğrafiyada çəkilən əziyyətləri
konsertlərimizdə, albomlarımızda dilimizə gətirdik.
İllər öncədən nəğmələrə
çevirib oxuduq:
Kırım,
Kərkük, Azərbaycan,
Könlümüzdə
uc olsa da,
Nə
şərəf ki, TÜRK doğmuşuz,
Türküm
demək suç olsa da!
Bu mənim ilk albomumda illər əvvəl söylədiyim
bir türküdür. Düz iyimi iki il əvvəl...
Amma burası da var ki, gözəl EŞQ-lərin
vüsalı da çətin olur. Təəssüf ki,
Azərbaycana gəlmək heç cür qismət olmadı.
İki-üç əvvəl Türkiyənin
Azərbaycandakı səfiriylə görüşüb bir
konsert planı hazırladıq. Hətta Azərbaycan
əsgərlərinə mənəvi dəstək gecəsi də
düşünmüşdük. Təəssüf
ki, mənim Anamın vəfatıyla əlaqədar bu planı
həyata keçirə bilmədik. Bu il
isə Həcc ziyarəti vəzifəmi yerinə yetirdim.
Doğma torpaqlara həsrətimiz, eşqimiz tükənməzdir. İstər
Azərbaycan olsun, istər Türküstan
yuxularımızı bəzəyir illərdir. Mən özümə “böyük EŞQlərin
böyük bədəli vardır” deyə təsəlli verirəm.
O həsrəti çəkəcəksən ki, ürəyin
yanacaq, ürəyin yanacaq ki, EŞQin göylərə
ucalacaq, məhz o zaman, o zaman o EŞQ bizi Azərbaycana
götürəcək.
- Turan
sevdası sizin üçün nə deməkdir? Niyə məhz Qızıl Alma?
-... Unutdurulan bır duyğu, unutdurulan bır ideologiya.
Təbii ki, xəyal eləmədən müvəffəqiyyət
qazana bilməzsiniz. Atalarımız bizə
Qızıl Alma kimi bir miras buraxmışlar. Biz xəyal elədiyimiz, könlünü qazanmaq istədiyimiz
ən gözəl bir düşüncəyə bu adı
vermişik. Xüsusilə müsəlman
Türklərin çəkdiyi acıların
mükafatını, məhv olmuş,
dağıdılmış xəyallarını yenidən
millətimizə qaytarmaqdır. Mən
Qızıl Almanın bu coğrafiyanın və
dünyanın tək qurtuluşu olduğuna inanıram. Qızıl Alma olmuş olsaydı İraqda bir milyon
müsəlman qətl edilməzdi. Qızıl
Alma olmuş olsaydı uzaq qitələrdən “Orta Doğu”
projesi ilə coğrafiyalar dəyişdirilməzdi. Qarabağda ürəklər dağlanmazdı.
Qızıl Alma olmuş olsaydı Güney Azərbaycanda
Doğu Türküstanda insanlarımiz fəryad edərkən
onların səsinə səs olmaq vardı. Amma ola bilmirik. Dünya kapitalizmi,
sosializmi, kommunizmi sınaqdan keçirdi. Artıq
dünyanın qurtuluşu Turan və Qızıl Almaya
bağlıdır. Mənim atalarım, əcdadlarım
fəth etdiyi yerlərdə heç bir insanın dilini, dinini,
inancını, adət-ənənəsini əlindən
almamışlar. Bu dünya
üçün çox böyük bir nemətdir. Dünya sülh istəyirsə Qızıl
Almanı qəbul edəcək ki, onun da çarxları bizik.
Türkiyədə biz, Azərbaycanda siz, Doğu
Türküstanda uyğurlar...
Bizim birliyimiz isə könül birliyimizə
bağlıdır. Kaş eyni duyğularda birləşə
bilək.
Biz bir
yumruq olmalıyıq, bu beş
barmağın birləşdiyi vaxt, yumruğa
döndüyü vaxt bu millət keçmişdən gələcəyə
elə bir yürüyəcək ki, heç bir insan oğlu
qaranlıqda qalmayacaq. Mənə görə
Qızıl Alma gənclərimizin zülmətə boyanan
könül dünyalarını nurlandıracaq ən gur
işıqdır.
- Siz sizi
sevən insanların sevgiləri ilə bərabər
onları bəlli bir məfkurənin arxasınca
aparırsınız. Hətta eyni davadan
olmayanlar belə sevdikləri sənətçinin arxasınca
kor-koranə gedə bilirlər. Onları
sevgiləri götürür. Bu anlamda Azərbaycan
insanının Turan davasındakı yeri və önəmi nədir?
-Biz
ordakı mücadiləni hər nə qədər təqib
etməyə çalışsaq da bir az əvvəl
bəhs etdiyim o bağı yarada bilmədik. Mən
çox istərdim ki, Azərbaycan sənətçiləri
ilə ortaq layihələrə imza ataq. Azərbaycanın
azadlıq mübarizəsi yaddaşımızdan silinməyib.
Yeri gəlmişkən bu uğurda can verən şəhidlərimizi
rəhmət və şükranlıqla anıram. Bu ay ulduzu
ürəklərində və bədənlərində
daşıyan ürəklərdən Allah razı olsun!
Bilirsiz, biz fərqində olmadan evlərimizə girib
kapitalizm. Bir ev düşünün ki, evin xanımı
ayrı otaqda seriala baxır, o biri otaqda uşaq bütün
gün internetdən qalxmır, evin kişisi desən
bütün bu hadisələrə seyirçi. Bu
halda hansı ailədən söhbət gedə bilər?
Baxın, bu, kapitalizmin bizim qanımıza
gizli-gizli yeritdiyi zəhərdir. Ayrı Vətənlərdə
yaşamış olsaq da özü, sözü, ürəyi
bir olan millətik. Mən Bursada, Azərbaycan-Türkiyə
milli oyununda baş verən hadisələri iki ay boyu konsertlərimdə
dilə gətirdim. O hadisə məni dərindən
yaralamışdı. Sırf Ermənistan
cümhurbaşkanının xətrinə dəyməsin deyə
Azərbaycan bayrağını stadionadan
yığışdırdılar. Bu nə
deməkdir, bilirsinzimi? Bizi bəsləyən can
damarlarımızı kəsmək və qanını
axıtmaq, qan dediyim isə o endirilmiş bayraqdır. Bax, bu hadisə mənim ürəyimi hələ də
sızladır. Demək ki, başlar belə olanda
ayaqların biri-birinə bağlı qalmağı bir az çətin olur. Bu məqamda
bizim cəhdlərimiz mühüm əhəmiyyət kəsb
edir. Xüsusilə də sənət sahəsində.
Mən Azərbaycanda bircə Azərini
tanıyıram. Allah bilir, neçə-neçə
könlü, ürəyi Turan sevdasıyla çarpan daha kimlər
var?
-Niyə
sadəcə Azərin?
-Çünki,
o televiziyada proqram aparır. Heç onunla da
ortaq bir layihəmiz olmadı. Mən
inanıram ki, qazanılmayacaq insan yoxdur. Bu
torpaqlarda yaşayan, bu torpaqların suyunu içən xain
çıxmazmı, çıxar. Amma
ürəklər islandığı təqdirdə məhz
bizim arzu etdiyimiz gözəlliklər ortaya çıxacaq.
Azərbaycanda cox könül bağı qurduğum
insanlar var. Biz onlarla dərdimizi paylaşırıq. Texnologiyanın
imkanlarından faydalanırıq. Azərbaycanın
gözəl şairləri var. Türkiyədə elə
deyil. Kültür səviyyəsi çox
inkişaf edib. Bizi ən gözəl şəkildə
ifadə edən ədəbiyyat nümunələri, şeirlər
məhz Azərbaycanda yaranır. Əminəm
ki, bu cür insanlarımızın ürəkdən gələn
duyğularıyla bir irmağa axa biləcəyik. Mən inanıram ki, bircə dəfə də olsa
Azərbaycana gəlib ordakı insanlarla göz-gözə gəlsəm
bir daha ayrıla bilməyəcəm. Orda
yaşamağı da çox istəyirəm. Ora da bizim yurddur, Türk diyarıdır.
- Mən
bu fikri Türkiyədə eşitdim, deyirlər ki, Turana gedən
yol Azərbaycandan keçir...
-
Razıyam. Həm kültür olaraq, həm də
coğrafi olaraq Azərbaycan Türk dünyasının
onurğa sütunudur. Bu coğrafiyaya
baxdığımız vaxt yeraltı sərvətləri və
beyin anlamında Turan elini dik tutan tək yer Azərbaycandır.
İnşallah məmləkətimi idarə edən
insanlarımızda da bu həssasiyyət olar. Qapılar açılar. İnsanlarımız
anasına, babasına, ailəsinə gedən kimi ürək
köçü başlar. Mən bunun
olacağına inanıram.
- Onsuz da
illərdir Sovet İttifaqı başda olmaqla xristian ölkələri
bu sevginin qarşısını almağa
çalışdılar amma nəticəsi olmadı. Mən
Azərbaycanın uzaq bir kəndində sizi dinləyirəm,
dinləyə bilirəm və nəticə etibarilə
qarşınızdayam... Məsələn, TRT-də bir
türkü söylənir, mən baxıram ki, bu mənim nənəmin,
babamın türlküsüdür, və nə də gözəl
söylənir...
Sizin
repertuarınızda necə, Azərbaycan mahnılarından
varmı?
-Təbii
ki, istər konsertlərimizdə, istərsə də dost məclislərimizdə
mütləq Azərbaycan mahnılarından ifa edirəm.
Albomlarımdan birində çox sevdiyim bir mahnını
oxudum:
“görmüşəm, sevmişəm, istərəm
səni, edim nə çarə...”
Bu, xüsusilə də Avropada yaşayan azərbaycanlı
qardaşlarımızın konsertlərimizdə ilk istədiyi
mahnılardan biridir.
Almas
İldırımın “qərib quş” şeirinə də
musiqi bəstələmişəm.
Mən inanıram ki, Azərbaycanın işğal
altındakı torpaqlarında QƏLƏBƏni qeyd edib,
azadlıq mahnıları oxuyacağıq.
-Azərbaycandakı
heyranlarınıza söyləmək istədikləriniz
varmı?
-İnsan hər şeydən, hər kəsdən əvvəl,
bədəni içərisindəki Ruhunu
tanımalıdır. Başqalarından əvvəl öz canını
və bədənini sevmək lazımdır. Çünki özünü sevdiyin zaman
özünüzə inamınız artar. Əslində
biz insan olaraq bir az nankor bəndələrik.
Mən qırx altı yaşındayam. Bu əllər, bu ayaqlar mənə qırx altı
ildir xidmət edir, amma bircə dəfə də onları
öpüb gözümün üstə qoymamışam.
Bədənimiz də eləcə. Özümüzü sevə bilsək dünyaya
başqa gözlə baxarıq. Biz
özümüzün fərqində deyilik. Kainata sığmayan Yaradan yaratdığı
könülə sığmış. Biz
bu ürəyə sahibik. Bizim ürəyimiz
fani dünyalıq şeylərlə ölçülməyəcək
qədər dəyərlidir. Türk milləti
öz dəyərini bilməlidir. Eləcə
də dəyərinə dəyər qatanları. Bir
Atatürk, bir Rəsulzadə, bir Elçibəy...
canlarını bu Vətənin və millətin
bütünlüyü, diriliyi üçün fəda
etmiş insanlarımızdır bizi dəyərli qılan. Bayrağımızı
dalğalandırdığımız torpaqdır bizə dəyər
qatan. Günün 24 saatı bu dəyərlərə,
öncüllərimizə dua etsək azdır. Biz onların mirasçılarıyıq. Eyni zamanda da keçmişimizdən gələcəyə
bir körpüyük. Bu
körpünün ayaqlarının dimdik durması
lazımdır. Dimdik durmağı
üçün də özümüzü fərd olaraq
yetişdirməliyik. Bunları da EŞQ-lə
etməliyik. Bu halda, bağlı qapılar
arxasından Günəşin doğduğunu görəcəyik.
Ordakı
qardaşlarıma deyin ki, biz ayrı torpaqlarda yaşasaq da,
ayrı havaları udsaq da, ayrı dərdlərlə məşğul
olsaq da biz bir kökdən baş qaldıran Oğuzun 24
boyuyuq. Dünyanın o biri başında
qardaşımın dırnağına dəyən daş mənim
ürəyimi sızlatmırsa demək ki, bir problem var. Gəlin,
kökümüzə sahib çıxaq. Çünki
biz o kökə borcluyuq. Ayaqda dimdik
durmağı bacarsaq hər bahar açarıq. Bu gün bəhrə verə bilirsək bu,
kökümüzün bizə verdiyi güclədir. Öz nəfsimiz üçün deyil,
kökümüz üçün özümüzü
qoruyacağıq.
Bir məqamı da deyim, Türkün xəzinəsi
türküsüdür. Bu xəzinə yerdə qalmaz. O
türküylə bütün ellərə əl
uzadacağıq. İnanıram ki, 20-25 il
sonra bu coğrafiyalar çox fərqli olacaq. Yeni
bir türk gəncliyi yetişir. Misal
üçün Azərbaycanı götürək, illərdir
əsarətdə qalıb, zülümlər görüb.
Elə həmin kökün hünəridir ki,
bu nəsil baş qaldırdı, dilini, kimliyini unutmadı.
Bu nəsil Turanı da qaldıracaq. Turan türkün ümididir. Türk də
dünyanın ümidi olacaq!
- Türk Tanrının adını daşıyan bir
millətdir. Elə buna görə də aciz olma haqqı yoxdur.
Mənə türklüyü öyrədənlər belə
dedilər, Tanrı Türkə adını verdi,
dedilər. Təəssüf ki, bəzən
türklüyün qəbul edilmədiyi hallar da var. Bir Mustafa
Yıldızdoğan olaraq nə kimi çətinliklərlə
qarşılaşdınız? Bu davada
olmaq çoxmu çətindir? Və bu
sizin sənətinizə necə təsir edir?
- Elə
bu məqamda özünüzə olan sayğınız və
sevginiz, ən əsası isə inancınız önəmlidir.
Bu qədər çətinliklərə rəğmən mən
buna inanıram: mən bir bayraq daşıyıram və
mühitin nə cür olmağından asılı olmayaraq bu
bayrağı daşımaq məcburiyyətindəyəm. Bu ideologiyanın daşıyıcısı
olduğumuz üçün xor görülsək belə
hamımız buna məcburuq. Mən 23
ildir ülkü ocaqları sənətçisiyəm. Bu günə qədər sadəcə albomlarım
çıxdığı vaxt mediyaya çıxsam da
heç bir televiziya və medyaya bir xahiş etməmişəm.
Son on ilə nəzər salsaq “Türkiyəm”
mahnısını yəqin ki, bilirsiz. Bu
mahnıya ideoloji nöqteyi-nəzərdən baxsanız
nankorluq edərsiniz. “Türkiyəm” mahnısında
18 yaşındakı bir gözəli vəsf edər kimi
Türkiyəni vəsf etmiş Dilavər Çələbi.
Bunu bəstələyən də bir Türk
milliyyətçisidir. Di gəl ki,
televiziyada yayımına problem yaradırlar.
Gözəl olan hər şey EŞQ-dir. EŞQ isə
Allahın dünyaya bəxş etdiyi nemətdir. Onu kimsə
sahiblənə bilməz. Bu sifarişlə
də olmaz. EŞQin riyası da olmaz.
Məsəl üçün ANA bir EŞQ-dir. Mən
ananızı niyə çox sevirsiniz deyə sizi qınaya
bilərəmmi? Amma Türkiyə elə
deyil. Sizin xəbəriniz varmı ki, əsl Türk ritmi
olan bu musiqini televiziyalarda yayımlamağa qadağalar qoyulur? Bu mahnı 5-8-likdir. Bu isə bir
türk ritmidir. Avropada belə bir şey
yoxdur, bu, sırf xas bir melodiyadır. İçində
davul, zurna, bağlama, qaval var. Bunu bəstələyən bir
türk və bu toplumun insanları 20 ildir ki, bayramlarında, zəfərlərini
bu mahnıyla qeyd edirlər.
Vaxt vardı ki, (Şenol Günəşin “A”milli
takımın məşqçisi ikən komandamız
dünya üçüncüsü olmuşdu) stadionları
“Türkiyəm” silkələyirdi. Qalatasaray UEFA
çempionu olduğu zaman da futbolçular bunu zümzümə
edirdilər. Bunları deməklə
özümü gözə soxmaq istəmirəm, əsla.
Mən nə eləsəm də Allahım izn
verməzsə iki notu bir araya gətirə bilmərəm.
Verən o, mən cox acizəm amma mən verənin
naz məqamını cox yaxşı bilirəm. Ana qucağındakı bir uşaq kimi yalvarıram
Yaradanıma, mənə bunu ver, deyirəm. Anasından əmmək
üçün bir yavru necə ağlayırsa mən də
eləcə “O”na yalvarıb-yaxarıram.
Bir ata, ana övladına nə qədər yox deyə bilər
ki...
Rəbbim də mənə qıya bilmir. Rəbbimin mərhəmətinə
şükürlər olsun. Mən gecə
yuxusu nədir bilmirəm. Qara bir gecədə,
qara bir daşın altındakı, qara bir
qarışqanın, qara qanadlarının altında can gizləyən,
nəfəs gizləyən, o nəfəsin səsini duyan
Yaradanımdan istəyirəm. Gecənin
zülmətində, qaranlığı yaracaq bir dəli
çıxıb mən oyağam deyə
bağırmalıdır və mən o dəlinin mən
olduğuna inanıram.
Elə olur ki, bu toplumun içərisində xor
görülürəm, cəmiyyətdən kənarlaşdırılıram. Amma 25 ildir ki,
bir bayraq kimi kirlənmədən əllərdəyəm.
Önəmli olan bir insanın könlünə
xitab etməkdir. Nə xoşbəxt mənə ki, 7
yaşındakı bir uşaq belə boğazının
damarları çıxana qədər “yandı ürəklər
yandı”, “türkiyəm”, “şəhidlər ölməz”i
oxuya bilir. Mən bu mahnılardan bəzilərini 20 il öncə bəstələmişəm. Demək ki, anası, babası dinləmiş o 6
yasındakı yavrumuza ötürmüş. İnşallah o yavrumuzun yavrusu da dinləyəcək.
Nə xoşbəxt mənə. Həyatda
ən xoşbəxt olduğum an bir səcdədə
bir də qiyamda olduğum andır. Allahın
qarşısında dik dura bilmək ən gözəl şey
mənə görə. Səcdə Allaha ən
yaxın yoldur. Hüzurdur. Və qiyam... yəni ayaqda durmaq. Üç qəpiklik
dünya malı üçün niyə
insanların önündə əyilim? Onsuz da
yaşarkən heç bir şair, yazar, sənətkar əməyinin
qarşılığını almamışdır. İnşallah övladlarım, nəvələrim gələcəkdə
mənimlə qürur duyaraq xatırlar. Bax,
o zaman onların dilindən süzülən bir rəhmət
duası məni hüzurla qəbrimdə uyudar.
Mənim istəyim millətimizin ən yüksək səviyyədə dilini, dinini, adət-ənənəsini yaşamasıdır. Bu EŞQ-i ən gözəl şəkildə alovlandıracaq tək şey sənətdir. Sənət insanları qovuşdurur. Sənətlə siyasət arasındakı ən böyük fərq budur, sənətçini xalq sevir, istəyir, siyasətçi isə istəyir. Əsrlərdir bizi biri-birimizdən ayırmaq üçün can damarlarımızı kəsmişlər, bu əsrlik həsrəti ancaq incəsənətlə bitirmək olar. Yetər ki, biz buna cəhd edə bilək. Mən Azərbaycanda yaşayan qardaşlarımın da yorulduğunu bilirəm. Bu davada heç bir qarşılıq görməməyin ağrısına yenilməsinlər. Peyğəmbərimiz deyib ki, “Bir əlimə “Ay”ı, bir əlimə “Günəş”i versəniz, mən davamdan vaz keçməm!” Bəndə üçün dünya malı oddan köynəkdir. Buna həddində sahib çıxa bilsə dünyanın o biri başında da olsa başqa bir insan onun səsinə səs verər. Qarşılıq vermədən verən bir tək Allah, Yer üzündə isə ata-anadır.
Ordakı qardaşlarıma, böyüklərimə mənim bu sözlərimi çatdırın: hər nə qədər basqı etsələr də, bizə nəfəs aldırmasalar da biz mübarizəmizə davam edəcəyik və davamızı yaşadacağıq. Və dediyim kimi 20-30 il sonra bu coğrafiyada EŞQ bir Günəş kimi qaranlıq gecəyə doğacaq və hər yeri aydınladacaq!
- Və son sualım. Necə bilirsiniz, TÜRKÜN ağıllısı varmı?
- DƏLİ ilə DƏLİLİYİ ayıran bir hədd yoxdur. 1999-cu ildə TRT-də mənim “Türklərin addım atdığı yerlər” adlı bir verilişim yayımlanırdı. Bakıya gedib oralarda şairləri, yazarları, incəsənət adamlarını, eyni zamanda oranın dəlilərini də ekranlaşdıracaqdım amma siyasi səbəblərdən dolayı edə bilmədim. İnanıram ki, bir gün bunu edəcəyik.
Nə deyim... Dəli olmaq lazım... Siz heç qoyunun dəlisini gördünüzmü? Biz EŞQ-dən bəhs edirik. Ağıllı olan aşiq olarmı? Dəliliyimiz dəliliyimizə EŞQimizin yansımasıdır. Tanrı bizə bu könlü çox görməsin. AMİN!
Dəlilərin duasını Tanrı eşidərmiş. Dualarda görüşmək diləyilə!
Nigar İsfəndiyarqızı
İstanbul
Kaspi.-2013.-6 fevral.-S.11-12.