Dörd il Sultan Süleyman oldum

Halit Ergenç: “Övladım məni saqqalsız görəndə çox təəccübləndi. Sevincindən qışqırmağa başladı”

Türkiyədə son 4 ilin ən məşhur serialı olan “Möhtəşəm yüz il” artıq başa çatdı. Serialın baş qəhrəmanı olan Halit Ergenç Türkiyənin “Hürriyyet” qəzetinə müsahibə verib. Müsahibəsində maraqlı açıqlamalar verən aktyor serialın bitməsinə sevindiyini və bundan sonrakı zamanını ailəsinə həsr edəcəyini söyləyib.

- “Möhtəşəm yüz il” serialı bitdi. Maraqlıdır, bundan sonra nə edəcəksiniz?

- Heç özüm də bilmirəm ki, bundan sonra nə edəcəm. Bircə onu bilirəm ki, özümü çox rahat hiss edirəm. Sanki üzərimdən böyük bir yük qalxdı. Ən əsası da böyük saqqaldan qurtuldum (gülür).

- Eşitdiyimizə görə, söyləmisiniz ki, növbəti mövsüm serialda çəkilmək istəmirsiniz.

- Bəli. Elə bir etirazım olub.

- Bizə elə gəlir ki, siz oğlunuza və həyat yoldaşınıza kifayət qədər vaxt ayıra bilmədiyiniz üçün serialın tez bitməyini istəyirdiniz.

- Əslində bunların hamısına görə serialın tez bitməsini istəyirdim. Sözün düzünə qalsa, “Möhtəşəm yüz il” mənim ən uzun sürən işim oldu. Gəlin qəbul edək ki, bu hər aktyora nəsib olmayacaq bir layihədir. Bir neçə əsr bundan öncə həyatda yaşamış bir xarakterin düz 42 ilini yaşadım. Artıq Süleyman mövzusunda dissertasiya işi müdafiə edə bilərəm. O insanın hər bir mimikasını, xarakterini, istənilən an hansı qərar verə biləcəyini artıq bilirəm.

- Bəs bu obraz sizin ruhunuza necə, təsir edə bildimi?

- Əlbəttə ki. Bu bizim işimizdir. Serialda, teatrda bir başqa insanın duyğularını nümayiş etdirərkən özünə aid olan daxili aləmini, bir sözlə, özünü yoxa çıxarırsan. Şüur altında başqa bir insana çevrilirsən və onun kimi davranmağa başlayırsan. Belə olan halda həmin obrazın səni incitməməyi, yormamağı mümkün deyil. Mən Sultan Süleyman obrazını yaradaraq onun bütün iç hesablaşmalarını yaşadım. Övladlarını öldürməsinin mühakiməsindən tutmuş, həyatdakı tək varlığını itirməsinə, hətta ölüm səhnəsinə qədər. Amerikalı bir aktyordan dostlarımdan biri soruşub ki, “içimizdən bir xarakteri çıxararkən həmişə bu qədər əzab çəkmək məcburiyyətindəyikmi”. O isə cavab verib ki, “sizə məhz bunun üçün pul ödəyirlər. Yoxsa elə hesab edirsiniz ki, sizə məşhur olduğunuz üçün pul ödəyirlər?” Mənim işim özümü Süleyman kimi hiss etməkdir. Elə də etdim.

- Bu obrazdan xilas olmaq və yenidən özünüzə qayıtmaq üçün sizə nə qədər zaman lazım oldu?

- Bu heç də mənə həm psixoloji, həm də fiziki olaraq asan başa gəlmədi. Sultan Süleymanla 4 il idi ki, birlikdə idik. Bir xarakteri çox uzun müddət canlandırdığın zaman sanki eyni ayaqqabını tez-tez geyinirsənmiş kimi bəzi nöqtələrin hərəkətsizləşməyə başlayır. Hərdən elə olurdu, hiss edirdim ki, öz elastikliyimi itirməyə başlayıram. İndi həm fiziki, həm də psixoloji cəhətdən özümü yeniləyib təkrar-təkrar öz mərkəzimə geri dönməliyəm. Fiziki olaraq da obrazdan çıxdıqdan sonra öz aləmimə geri dönə bilmirəm. Saqqalımı belə 3 mərhələ ilə kəsib bitirdim. Saqqalımı kəsib bitirdikdən sonra həyat yoldaşım Bərgüzar Korelin qarşısına çıxdım. O isə “4 ildir ki, səninlə görüşə bilmirdik, özlədim səni” deyərək mənə möhkəm sarıldı.

- Bəs övladınız necə?

- Övladım məni saqqalsız görəndə çox təəccübləndi. Sevincindən qışqırmağa başladı. “Atam saqqalını kəsib, kəsik saqqalla atamın çənəsi çox balacadır” deyə məni hər kəsə göstərirdi. Oğlum on aylıq olanda mən artıq bu serialda çəkilirdim. Ona görə o məni heç zaman saqqalsız görməmişdi.

- Eşitdik ki, yeni mövsümdə sizə hər bölümə görə 150 min lirə pul təklif ediblər və siz də bu təklifi rədd etmisiniz. Söylənilənlər doğrudurmu?

- Söylənilənlər doğru deyil. Onlar şəhər xalqının uydurduğu əfsanədir. Bu ondan qaynaqlanır ki, keçmişdə bu cür işlərdə bir sıra məşhurlara layihə rəhbərləri astronomik rəqəmlər ödədilər. Ancaq həmin insanların obrazları uğursuz oldu. Aktyor təbii ki, canlandırdığı obraza görə yaxşı pul alacaq. Ancaq bu sahədə iş sadəcə aktyorla bitmir. Yəni bir serial sadəcə aktyorun belində yüksəlmir. İnsanların belə düşünməsi sadəcə dəlilikdir. Bu sahədə ən çox çalışandan tutmuş, ən az çalışana qədər hər kəsə etdiyi işin haqqını vermək məcburiyyətindədir ki, o iş yaxşı alınsın. Hazırda mənə təklif olunan heç bir layihə ilə maraqlanmıram. Bir neçə ay istirahət etmək niyyətindəyəm. Hərdən elə olurdu ki, həyat yoldaşım Bərgüzarla ikimiz də eyni vaxtda çalışdığımız üçün bəzi səhərlərdə “İnşallah, iki gün ərzində yəqin ki, görüşərik” deyib ayrılardıq. Hesab edirəm ki, indi o günlərin ağrısını çıxarmaq vaxtıdır.

- Oynadığınız serialların bu qədər reytinq qazanmasının sirri nədədir?

- Çünki mənim işimə qarşı böyük hörmətim var. Uğurun sirri varsa, bundadır. Məncə, həyatdakı ən qiymətli şeylərdən biri iş, digəri isə həyat yoldaşıdır. Bu iki şey bütün gələcəyimizi təsdiq edir. İkisinə də böyük sayğım var və hər ikisinə layiq olmağa çalışıram.

- “Qadınların sevimlisi və yaraşıqlı olan aktyorlar serialda hər zaman uğur qazanar” fikri ilə razısınızmı?

- Əslində, bu fikirlə heç də razı deyiləm. Çünki fiziki görünüş bir yerə qədərdir. Bəlli bir nöqtədən sonra hər kəs işi necə etdiyinə baxar. Kimsə kimsəni gözünün, qaşının gözəlliyi üçün tutub saxlaya bilməz. Bir də mən özümü heç də cazibədar və yaraşıqlı aktyor hesab etmirəm.

- İnsanlar sizin haqqınızda sakit, dərin, mütəvazi, ağırbaşlı insandır deyirlər. Bu sözlər sizin xoşunuza gəlirmi?

- Kimin xoşuna gəlməzi (gülür)? İnsanlara sakit xarakter bağışlaya bilərəm, ancaq bəzən içimdə fırtınalar da qopur. Mən də hər kəs kimi həyatı və özümü çözməyə çalışıram.

- Sizin uşaqlığınız bizim üçün çox maraqlıdır.

- Siz artıq dərin mövzulara baş vurursunuz (gülür). Rahat uşaqlıq keçirməmişəm. İstəmirəm sizi də cansıxıcı həyatımla darıxdırım. Uşaqlığım yoxsulluq, kasıbçılıq içərisində keçib. Anamla atam mən birinci sinfə başlayanda boşandılar. Ancaq atam bir müddət evdən ayrılmadı. Hər gün evdə dava-dalaş olurdu. Məndən iki yaş balaca, psixi problemli bir qardaşım var. Yəni, anlayacağınız qədər, həyatım çox çətinliklərlə keçib. Atam 3-4 ay ortalıqda görünməzdi. Bir müddət sonra çıxıb evimizə gəlirdi. Şəhər teatrında təqaüdçü aktyor idi, həm də bəstəkar və söz yazarı kimi çalışırdı. Mənim üçün ailədəki bədbəxtliyin mərkəzi atam idi. Çünki atam özü üçün yaşayırdı, məsuliyyətsiz idi və hər hərəkəti ilə anamı incidirdi. Ona görə də onun çevrəsindən uzaq durmaq istəyirdim.

- Ona görə siz bəstəkarlığı deyil, gedib gəmi inşaat mühəndisliyini oxudunuz?

- Bəli, çünki xalalarımın həyat yoldaşları mühəndis idi. Onlar mənim üçün yaxşı bir örnək idilər. Yetər ki, atam kimi incəsənətlə məşğul olmayım. Universitetə qəbul olsam da, ancaq ikinci kursda oxuyanda universitetə getməməyə başladım. İnsan öz genindən qaça bilmir. Məni musiqi çağırdı və ona görə də konservatoriyanın opera bölümünə daxil oldum. Daha sonra musiqi ilə məşğul olmağa başladım. Həmin vaxt Haldun bəylə tanış oldum və o məni sözün əsl mənasında aktyor etdi. Mən musiqiçiyəm desəm də, o mənə sən musiqi söyləyə bilən aktyorsan dedi. O gün bu gündür, aktyorluqla məşğulam.

- Oynadığınız xarakterlərə zərər verə bilərsiniz deyə reklam təkliflərini qəbul etmədiyinizi eşitdik.

- Bəli, çünki həyatımda tez gələn hər şeyin tez bitdiyinin şahidi oldum. Mən asan qazanılan pula inanmıram. Əgər biri mənə reklam təklif edirsə, o əslində bunu öz işi səbəbinə görə edir. Misal üçün, “Möhtəşəm yüz il”də oynadığım obraza görə mənə reklamda çəkilməyi təklif edir. Təsəvvür edin ki, filmə adaptasiya olursunuz və reklamlarda Sultan Süleyman gəlib reklam edir. Sizcə, bu mənasız görünmürmü? Sizcə, bu yaratdığım Süleyman obrazına zərər verməyəcəkmi? Obrazımdan çıxış edib də insanların könlünü bulandırmaq istəmirəm. Kimsə mənə belə bir reklamda “çəkilmə” də demir. Bu mənim öz düşüncələrimdi.

- Problemli cəhətiniz nədir?

- Deyilənə görə, çürükçüyəm. Bir də dostlarım mənə “boş stəkan” deyirlər.

- Necə yəni?

- Stəkanın dolu tərəfini deyil də, hər zaman boş tərəfini görürəmmiş. Hər kəs gözəl bir şey etdikdə onun sehrinə qapılır, xoşbəxt olur. Ancaq mən həmin an qorxuya qapılıram. İçimdən bir səs “yaxşıdır, qaydasındadır da, ancaq belə də edə bilərdin” deyir. Mən heç zaman öz işimdən razı qalmamışam. Həyata və özümə dair qorxularım var. Əgər etdiyim işin çox yaxşı olduğuna inansam, bir neçə saniyə sonra elə hesab edirəm ki, hər şey bir anda dağılacaq.

- Yəqin ki, buna əldə etdiklərini itirmək qorxusu deyirlər.

- Doğrudur. Hər zaman çox tədirginlik içində oluram. Ona görə adım “boş stəkan” olaraq qalır. Bizim işimiz də çox nankor bir işdir. Serial reytinq qazanarsa, hamı üçün çox yaxşısan, səndən yaxşısı yoxdur. İşlər pis getdiyində, o dəqiqə insanı topa tuturlar. İnsanlar elə hesab edirlər ki, mən həyatımda sadəcə “Zərda”, “Aliyə”, “Min bir gecə”, “Möhtəşəm yüz il” filmlərində yer almışam. Əslində mən insanların adını belə xatırlamadığı, rüsvayçılıqla bitən bir çox filmlərdə rol aldım.

- Yəni sizin hər zaman parlayan və rahat bir həyatınız olmayıb.

- Mənim heç zaman zəngin həyatım olmayıb. Dörd ay evdə oturub iş gözləyirdim. Bir parça pendirlə bal yeyirdim. Rəqs dərsləri verib cüzi pul alırdım. Həmin pulu da kirayəyə verirdim. Bütün İstanbulu velosipedlə gəzirdim. Konservatoriyaya da velosipedlə gedirdim. İl ərzində universitetdəki bufetə nə qədər pul verəcəyimi hesablayırdım. Kompyuter mütəxəssisi kimi işləyirdim, aldığım pulu da bufetə ödəyirdim. Yəni ki, pul mövzusunda çox diqqətli idim. Valideynlərimdən heç zaman pul almadım. Pulsuzluqdan kinoteatra belə gedə bilmirdim. Pul qazanmağa başlayanda “Bu hər zaman olan bir şey deyil. Daima pul qazanacaqsan deyə bir şey də yoxdur”, deyə öz-özümə düşündüm. Allaha min şükür, indi gözəl bir həyat yaşaya biləcək pulumuz var. Ancaq bunun üçün də əvəz (bədəl) ödəyirəm. Ötən il Londona getdik. Hydeparkda oğlum ilə velosipedə mindik. Ərəblər bizi qovalamağa başladılar – “Salam Süleyman, gəl bir şəkil çəkdirək, dedilər”. Axı “Möhtəşəm yüz il” 150 ölkədə izlənilir. Bərgüzarla ən çox istədiyimiz şey Yunan adasına getməkdir. Ancaq orada da qorxuram ki, addım ata bilməyək...

Xəyalə Rəis

Kaspi. - 2014.- 12 sentyabr.- S. 8.