Qəlbimlə öpürəm uğurlarını

Sərvaz Hüseynoğlu

Azər Turanın 55 yaşına

Səni Anar, Elçin, Nəriman bilər,

Səni bilməyənlər kimi bilir ki?!

Havayı ötməyib ömrün illəri,

Yolu yol eyləyib, yola düşənsən.

Yazıb Əli bəydən Əlibəyləşən,

Caviddən yazdıqca Cavidləşənsən.

İllər sınayıbdı etibarını,

Özgə süxurlara axının yoxdu.

Qəlbimlə öpürəm uğurlarını,

Qəlbimdən ruhuna yaxınım yoxdu.

Bax ey, gör necə də yaraşır sənə

Atandan yadigar, əmanət qürur…

Ən pünhan,

ən gizli istəklərinin

kökündə Peyğəmbər əxlaqı durur.

Kimin var,

kimin var Turan Cavidli

Zəlimxan Yaqublu xatirələrdən

özgə bu dünyada axı kimin var?

Bəxtiyar,

Şəhriyar,

Cavid ünvanlı

Sənin özgə Tanrın, özgə Dinin var.

Sən Ordan gəlirsən,

O ucalıqdan…

Ordan gəlməyənlər içində təksən.

Yalqızsan, tənhasan, gəlməsən, Azər,

Ağzımı xeyirə açıram, yenə

Sən orda birinci gəlməsən, Azər.

Sənin ürəyinin lap alt qatında,

Sənin gözlərinin dərinliyində,

Hardasa, tək bircə özünə məxsus

Bir cıdır meydanı,

Boş bir səhra var.

Sənin o meydana,

O boş səhraya

İl ili qovduqca marağın artıb,

O səmtə meyilli olub gözlərin,

"Cilov”un həmişə o səmtə dartıb.

Təkbətək çıxırsan özün-özünlə,

Orda qovan da sən, qovulan da sən.

Orda sinəsinə çiçək taxılan,

Çiçəyi burnunda ovulan da sən.

Harda sıxılırsan, sıxırlar səni,

Özünü özündən yıxırlar səni…

Harda ki, dəli cin beyninə vurur –

Gəlib gözlərinin qabağındaca

O cıdır meydanı, o səhra durur.

Arxalı dağları yıxıb getməyin,

Hirsini ovcuna sıxıb getməyin,

Baş alıb, dünyadan çıxıb getməyin

Sənə su içimi gəlir o dəmlər.

Ora yollar getməz, getməz,

Göz işləməz,

Könül yetməz…

İllərdi bir təlaş sarıb içimi,

Sivrilib əlindən qaça bilmirəm.

Səni nəğmələrin tənhalığıyla,

Dünyanın, şeirin yalqızlığıyla

Tək qoymaq qorxum var, aça bilmirəm.

Papiros tüstülü masa başında

Bu cavan ömründə, cavan yaşında

Cavidlə,

Faiqlə,

Səlim Turanla

Tək qala bilməyin qorxudur məni.

Qorxuram ən pünhan duyğularının

Qaysağı çat verə gözüm önündə.

Ağara saçların bir an içində,

Əriyib gedəsən xatirələrdə.

Səni tək qoymaqdan qorxuram, dostum,

Həmən, xatirələr çin-çin oyanır.

Həmən, gözlərinin dərinliyində

Bir Məcnun göynəyir, bir Kərəm yanır.

Hər gün düşüncəndə, xəyallarında

Hadi məzarını gəzir görürəm.

Ən əziz kəslərin talesizliyi

Ruhunu daş kimi əzir görürəm.

Qorxuram hansısa müxənnət sözü

Səni məhvərindən qopara bilər.

Bu könül dünyamdan,

duyğularımdan

Divlər gəlib səni apara bilər.

Haqlı

və inadkar davakarlığın

Qorxuram hardasa bitirə səni.

Küçə qeybətləri dura qəsdinə,

Cavidlər, Hadilər itirə səni…

Səni Anar, Elçin, Nəriman bilər,

Səni bilməyənlər kimi bilir ki?

Nizami Cəfərov, Kamal Abdulla,

Bir də Musa Yaqub duyar halını…

Bu söz meydanının qeylü-qalını

İçində əridib,

İçində çəkən

Mövlud Süleymanlı, Məmməd İsmayıl,

Çingiz Əlioğlu,

Ramiz Rövşən

Və Vaqif Bayatlı xoşdu səninlə…

Qısır ilhamından küssün, incisin

Kimin ki, arası boşdu səninlə.

Müşfiqdən, Rəsuldan uzaq olanlar

Çətin ki, səni də sinirə bilsin.

Sağ deyil hayqıra Xəlil Rza ki:

– Məni bilməyənlər səni nə bilsin?!

Əlli beş…

Bəlli beş…

Yaşın o yaşdı –

Zirvədən-zirvəyə daşıyır köçün.

Könlün gedənlərin dalınca dolur,

Gözlərin yol çəkir gələnlər üçün…

Kaspi.-2018.-15-17 sentyabr.-S.18.