“Muğamlarımızı
oxumaqdan doymuram”
Əməkdar
artist Nuriyə Hüseynova milli musiqimizi, muğam və xalq
mahnılarımızı öz məlahətli səsi ilə
dinləyicilərə sevdirən sənətçilərdəndir.
Azərbaycan Musiqi Mədəniyyəti Dövlət Muzeyinin qədim
musiqi alətləri ansamblının solistidir.
Bu yaxınlarda Moskvada keçirilən
“İntermuzey” beynəlxalq festivalında ölkəmizin
nümayəndə heyəti tərkibində iştirak edən
müğənni öz ifası ilə tədbir
iştirakçılarının rəğbətini
qazanıb. Kamançaçı Munis Şərifov və tarzən
Davud Əhmədovun müşayiəti ilə ifa etdiyi
“Heyratı” muğamı, “Sarı gəlin” xalq mahnısı
böyük maraqla qarşılanıb. Müğənni
bundan öncə Hindistanda, Türkiyədə
çıxış edib. Yaxın aylarda yenə Türkiyəyə,
habelə Kanadaya, Macarıstana səfərləri olacaq. Sənətçi
bizimlə qısa söhbətdə həyat və sənət
aləmindən söz açdı.
- Sənətə necə gəlmisiniz?
- Ordubadın Dırnıs kəndində
doğulmuşam. Hələ 6-7 yaşlarımdan oxumağa
böyük həvəsim olub. Əvvəlcə kənd, rayon
miqyasında, sonra Naxçıvanda musiqili tədbirlərdə
iştirak etməyə başladım. O vaxtlar rayonlarda olan
istedadlı uşaqları Bakıya, müsabiqələrdə
iştirak etməyə göndərirdilər. 1980-ci ildə
Naxçıvan Muxtar Respublikasından 3 məktəblini - Azər
Ağayev (Culfa), Azər Məmmədov (Naxçıvan) və
məni (6-cı sinifdə oxuyurdum) belə müsabiqələrdən
birinə göndərdilər. Korifey sənətkarlarımız
Niyazi, Şövkət Ələkbərova, İslam Rzayev,
Arif Babayev və digərləri məni görəndə təəccübləndilər.
Çünki o vaxtadək Naxçıvandan qadın
müğənni çıxmamışdı. Üç
turdan uğurla keçib birincilər sırasına daxil oldum.
Yadımdadır, Respublika Sarayında keçirilən yekun
konsertdə ümummilli lider Heydər Əliyev də
iştirak edirdi. Konsert müvəffəqiyyətlə
keçdi, mənə Bakıda - Bülbül adına orta
ixtisas musiqi məktəbində (muğam şöbəsi)
oxumaq təklif olundu. Amma valideynlərim buna razı deyildilər.
Nəhayət, Bakıda yaşayan dayım işə
qarışdı, məni öz öhdəsinə
götürdü. Onların evində yaşamaq şərtilə
təhsilimi Bakıda davam etdirdim.
1982-ci ildə Moskvada keçirilən
Azərbaycan mədəniyyəti ongünlüyündə
uğurla iştirak etdim. Bir il sonra Səmərqənd beynəlxalq
festivalına qatılanda ən azyaşlı
iştirakçı mən idim. Bakıda keçirilən
bütün dövlət əhəmiyyətli tədbirlərdə
iştirak edirdim. Konservatoriyanın birinci kursuna muğam
şöbəsinə daxil olandan sonra ailə həyatı
qurdum. Övladlarım dünyaya gələndən sonra
qayğılarım artdı. Bir il A.Zeynallı adına Musiqi
Texnikumunda dərs dedim. 1995-ci ildən Bülbül adına
orta ixtisas musiqi məktəbində dərs deməyə
başladım. Artıq 17 ildir ki, orada
çalışıram.
Bir dəfə təsadüfən
gözəl kaman ustası - tələbə yoldaşım
Munis Şərifovla rastlaşdım. İş-gücündən
danışıb dedi ki, qədim musiqi alətləri
ansamblında işləyir. Söhbət əsnasında məni
ansambla dəvət etdi: “Gəl görək səsin bu illərdə
dəyişməyib ki...”. Getdim, ansamblın rəhbəri Məcnun
Kərimov və digər üzvlərlə tanış oldum,
oxudum. İfamı çox bəyəndilər. Təklif etdilər
ki, oxuduqlarımı yazdırsınlar, yadigar qalsın.
Razılaşdım. Bir gün televiziyada mənim ifamla anonslar
getdiyini gördük... Konsertə baxandan sonra isə elə
bil hamı - ailə üzvlərimiz də
ovsunlanmışdılar. Səhnəyə
çıxmağımı istəməsələr də,
etiraz da etmədilər.
Heç vaxt ağlıma gəlməzdi
ki, nə vaxtsa Əməkdar artist adına layiq görülərəm,
dostlarım haqqımda kitablar yazar... 2007-ci ilin 18 sentyabrı
idi. AzTV-də çalışan bir rəfiqəm zəng edib
dedi ki, fəxri ad alanlar arasında mən də varam. Bu xəbəri
eşidəndə fərəhdən uçmağa qanadım
olmadı. Ağsaqqal akademik Teymur Bünyadov mənim
haqqımda “Sən olmasaydın”, Rasim Gəncəli “Qəlbi
asiman kimi” kitablarını ərsəyə gətirəndə
də belə fərəh duymuşam. Əməyimi yüksək
qiymətləndirən bütün insanlara hədsiz dərəcədə
minnətdaram.
- Bir neçə ay öncə
sizin İ.M.Əbilov adına Mədəniyyət Mərkəzində
M.S.Ordubadinin 140 illik yubileyilə bağlı keçirilən
tədbirdə çıxışınızı dinlədim.
İfanızdan doymayan tədbir
iştirakçılarının xahişi ilə təkrar-təkrar
mahnılar oxudunuz...
- Mən dəvət olunduğum
bütün tədbirlərdə həvəslə iştirak
edirəm. Muğamlarımızı, xalq
mahnılarımızı oxumaqdan doymuram. Ordubadinin əsərlərini
isə hələ məktəb illərimdən mütaliə
etmişəm. O, sevimli yazıçılarımdan biridir.
İstəmədim ki, həmin gün böyük ədibin
adı ilə bağlı olan tədbir
iştirakçılarının ürəyində nəsə
bir xal qalsın, ona görə də bütün
arzularını yerinə yetirdim.
- Bir qədər də ailəniz
haqqında danışın.
- Oğlum hərbi xidmətdədir.
Qızım ailəlidir, 42 yaşım olmasına baxmayaraq,
yaxınlarda nənə olacağam. Ailəmdən çox
razıyam. Bütün övladlara səadət, xoşbəxtlik
diləyirəm. Bir də ən böyük arzum budur ki,
tezliklə düşmən əlində olan
torpaqlarımızı geri qaytaraq, müstəqil Azərbaycanımızın
ərazi bütövlüyünü təmin edək. Biz sənət
adamları da o yerlərdə konsertlər verək.
İradə Əsədova
Mədəniyyət.-
2012.- 22 iyun.- S. 12.