"Bu müharibə bütün dünyanı lərzəyə gətirdi ki,

kiçik bir dövlət olasan, amma 44 günə öz

torpaqlarını geri almaq gücünə sahib olasan..."

Gülüstan Əliyeva -"Mən inanıram ki, bu gün mənim kimi şəhid ailələri öz sevgisini, sevdiyi insanı, şəhidini qəlbində sevir, əzizləyir, böyüdür, yaşadır, problemlərini onunla bölüşür"

Müsahibimiz Azərbaycanın opera müğənnisi, Azərbaycan Respublikasının Əməkdar artisti Gülüstan Əliyevadır. İncəsənət sahəmizdə böyük yaradıcılıq uğurları qazanmış sənətkarı tanıtmağa ehtiyac yoxdur. Kiçik bir xatırlatma verək ki, Gülüstan xanım kiçik yaşlarından musiqi ilə məşğuldur. 1997-ci ildən Akademik Opera və Balet Teatrının solistidir. İlk dəfə "Leyli və Məcnun" operasında Məcnunun anası rolunu oynayıb. "Leyli və Məcnun"da Leyli, "Aşıq Qərib"də Şahsənəm, "Şah İsmayıl"da Ərəbzəngi, "Gəlin qayası"nda Sənəm, "Arşın mal alan"da Cahan, "O olmasın, bu olsun"da Sənəm, "Natəvan"da xanəndə qız obrazlarını yaradıb. Milli Konservatoriyanın və İncəsənət Gimnaziyasının müəllimidir. Əməkdar artist, 1 may 2017-ci ildə, 9 may 2018-ci ildə və 10 may 2019-cu ildə Prezident Mükafatına layiq görülüb.

- Gülüstan xanım, 1997-ci ildən Akademik Opera və Balet Teatrının solistisiniz. O dövrlə müqayisədə XXI əsr tamaşaçılarının teatra marağı nə yerdədir?

- Mən artıq 26 ildir ki, Opera teatrının aparıcı solistiyəm və bu günə qədər teatrımızda oynanılan bütün tamaşalarda obrazım var. Bilirsiniz, bu günə qədər çox şeylər dəyişib. 26 il ərzində dəyişməyən yeganə şey tamaşaçı sevgisi, diqqətidir ki, biz hər zaman teatrımızın səhnəsinə çıxdığımız zaman zaldakı tamaşaçıların bizə münasibətini görmüşük və hər zaman da bütün tamaşalarımız anşlaqla keçib. Elə olub ki, eyni tamaşa həftədə iki dəfə səhnəyə qoyulub. Məsələn, elə olub ki, "Leyli və Məcnun"-u həftədə iki dəfə, "Aşıq Qərib" tamaşasını hər həftə oynamışıq. Amma buna baxmayaraq, yenə də hər tamaşa anşlaqla, tamaşaçı sevgisi ilə keçib. Düşünürəm ki, bu gün teatrımızı sevdirən də elə aktyorların rəngarəngliyi, tamaşaların gözəlliyi və tamaşalardakı dinamikadır. Demək istəyərdim ki, bu günki tamaşalar 80-ci, 90-cı, hətta 2000-in əvvəllərindəki tamaşalar deyil. Artıq tamaşalar da yeni quruluşlar alaraq, öz dinamikasını artırıblar. Tamaşanın ümumi məğzi saxlanılmaqla, müasir dövr üçün yeknəsək hesab olunan hissələr çıxarılıb.

- XXI əsrin insanı daha çox həyatın hansı cəhətlərini səhnədə görmək istəyir?

- Bilirsiniz, insan həyatında dəyişməyən yeganə şey sevgidir və sevgi hissləri insan yaranandan bu günə qədər mövcuddur. İnsanın insana, qadına, övladına, vətəninə sevgisi dəyişməz hisslərdir və insanla birlikdə doğulub, yaşayır, əsrlər keçsə də, hər zaman təzədir. Tamaşaçı tamaşaya gəldiyi zaman bunu axtarır. Hər bir şəxs orda öz obrazını tapır və onun üzərindən tamaşanı izləməyə başlayır. Leyli "Leyli" kimi, Məcnun "Məcnun" kimi və yaxud "Aşıq Qərib" kimi. Tamaşalar nə qədər maraqlı, dinamik olsa, tamaşaçını özündə saxlaya bilir. Bildiyiniz kimi, bu gün o qədər informasiya axını, sosial şəbəkələr, virtual üstünlük var ki, tamaşaçılar tamaşalarda 3-4 saat otura bilmir. Bunu bizimlə bərabər rejissorlar da daha yaxşı bilir ki, artıq tamaşaçı 80-ci, 90-cı illərin tamaşaçısı deyil və daha çox dinamika istəyir, zalda müəyyən zaman kəsiyindən sonra darıxmağa başlayır. Rejissorlar bunu bilərək, bu günümüzlə ayaqlaşmaq üçün əlbəttə ki, ana xətt saxlanılmaqla, musiqi formasını dəyişməməklə, zaman-zaman tamaşalarımıza, liberettolara əl gəzdirirlər.

- Çox gözəl görünürsünüz. İllərdir qoruyub, saxladığınız gözəlliyinizin sirri nədir?

- Çox sağ olun. Siz gəncsiniz, gəncliyin özü gözəllikdir. Elə sizdən öncə iş yoldaşlarımla söhbət edirdik. Mən bu gün 30 yaşındakından daha gözəl görünürəm. Əlbəttə ki, gənclik özü bir gözəllikdir. Heç bir müdaxilə olmadan da gənc bir qız, qadın gözəl görünə bilir. Amma, illər keçdikcə həmin gənc qız, qadın öz zahirini daxili zənginliyi, səmimiyyəti ilə gözəlləşdirir. İnsanın daxili səmimi, safdırsa və insanlara sevgisi, həyat eşqi varsa, mütləq bu onun üzündə özünü göstərəcəkdir. Ola bilər ki, üzündə qırışlar əmələ gəlsin. Amma inanın ki, bunun heç bir əhəmiyyəti yoxdur. Əgər söhbət qadından gedirsə, qadın daxilən zəngin və gözəldirsə, onun nuru üzündə hər zaman görünəcək və özünü sevdirməyi bacaracaqdır.

- Sizin kimi...

- Çox sağ olun.

- Milli Konservatoriyanın müəllimisiniz. Hər müəllimin öz tələbələrindən gözləntiləri olur. Sizin gözləntiləriniz nələrdir və gözləntilərinizi doğruldan tələbələriniz varmı?

- Əlbəttə, bizim bütün tələbələrimizdən gözləntilərimiz var. Fərqi yoxdur ki, o, böyük səsə malikdir, yoxsa səsi artıq mutasiyaya uğrayıb. Əgər o, bura qəbul olubsa, konservatoriyada akademik səviyyədə təhsil almalıdır və biliklərə yiyələnməlidir. Mən 17 ildən artıqdır ki, artıq konservatoriyada muğam kafedrasında müəllim kimi fəaliyyət göstərirəm, konservatoriyanın dosenti və sənətşünaslıq üzrə fəlsəfə elmləri doktoruyam. Bu ötən illər ərzində müəllim olaraq bir şeyi öyrəndim: tələbə müəllimini və peşəsini sevməlidir. Bu tandem olduğu zaman, öyrənmək hissi tələbədə yüksək olarsa, çox şeylər, çox böyük uğurlar əldə edəcək. Əlbəttə ki, uğurlu tələbələrim də var, bu gün yalnızca müəllim kimi fəaliyyət göstərən tələbələrim də. Mənə ən xoş gələn odur ki, bu tələbələr heç vaxt bizimlə əlaqələri, münasibətləri kəsməyib. Hər zaman mənim tövsiyələrimdən yararlanırlar, zəng vurub məsləhət alırlar. Bütün bunlar yaşanan faktorlardır ki, mənim əməyim boşa getməyib. Mənim bu gün hansısa bir məktəbdə, sənət ocağında dəsti-xəttimi davam etdirən tələbələrim var.

- Biz 44 günlük Vətən müharibəsində qalib gəldik və bu gün mahnımız, muğamımız başqa ruhda olmalıdır. Sizcə, bu bir il ərzində kifayət qədər başqa ruhda mahnılar yazıldımı?

- Əlbəttə. Hətta, 30 il, 40 il öncə səsləndirilən mahnılar da, hansı ki, müharibə dövründə ifa etmişdik, bu mənim yaradıcılığımda da oldu, biz onları tamaşaçılara yeni nəfəsdə, ruh yüksəkliyində, yeni əhval-ruhiyyədə təqdim etdik. Mən 4-5 il əvvəl Oqtay Rəcəbovun bəstəsi olan "Şuşa" mahnısını ifa etmişdim. O vaxt o mahnı başqa cür ifadə olunmuşdu. Amma bu il, qələbəmizdən bir az sonra mən onu yenidən səsləndirdim. Eyni zamanda, "Azərbaycan" mahnısını da. Mən Zəfər Gününə "Azərbaycan" mahnısına yenidən əl gəzdirdim və yeni kliplə tamaşaçılarımıza təqdim etdim. Bu nə deməkdir? Bu o deməkdir ki, hər birimiz öz sahəmizdə müharibəyə, öz haqq savaşımıza dəstəyimizi göstərdik. 44 günlük müharibə Azərbaycan tarixində olduqca böyük bir dönəmdir. 44 günlük müharibə zamanı hər birimizin ailəsində müharibə gedirdi, davam edirdi. Mən bir müəllim olaraq öz əmək haqqımı müharibə fonduna keçirtdim, bir müəllim olaraq əlimdən gələn dəstəyi hansısa bir hərbi hissəyə göstərdim. Əlbəttə, bütün bunlar dəryada bir zərrədir. Amma mən də nəsə bir qatqım olmasını istədim. Təbiidir ki, bu gün Azərbaycan ordusunun öz-özünü istər qida, istər geyim, istər hərbi cəhətdən təmin etmə qabiliyyəti var. Amma biz də bir vətəndaş olaraq ürəyimizdən keçəni etmək istədik ki, bizim də qələbəyə bir qatqımız olsun. Böyük qələbəyə uzun bir yol gəldik. Ulu öndərin laiqli davamçısı, müharibənin ilhamçısı, təbliğatçısı İlham Əliyev cənabları o qədər böyük addımlar atdı, o qədər böyük işlər gördü ki, təbii ki, biz vətəndaş olaraq bunları tam bilə bilmərik. Amma bütün bu işlər Azərbaycan üçün, Azərbaycan xalqının xoşbəxt gələcəyi üçün, Azərbaycan vətəndaşının ürəyindəki o yaranı, yanğını, sınıqlığı bərpa etmək üçün ölkə başçımız, ümumiyyətlə, güc qüvvələrimiz, öz canını sipər etməklə vətən torpaqlarını qoruya biləcək igidlərimiz tərəfindən görüldü və bizim qəlbimizdəki bu həsrətin, verdiyimiz şəhidlərin heyfini aldılar. Mən 27 il sonra Cəbrayıla getdim. Orda həyat yoldaşımın məzarını tapdım, ziyarət etdim. Bütün bunlar bilirsiniz nə deməkdir? Yol boyu mən deyirdim ki, ay ana, ay ata, kaş sən sağ olaydın, bu günləri görəydin. Əlbəttə ki, gözü yolda, ürəyində o yanğı ilə dünyadan köçən böyüklərimizin, ağbirçəklərimizin, ağsaqqallarımızın ruhu şaddır və bu qələbəni onlar da ruhları ilə hiss etdilər, mən buna inanıram. Bu qələbəni bizlərə yaşadanlara təşəkkür edirəm!

- Belə görürəm ki, ölkədə baş verən prosesləri yaxından müşahidə edirsiniz, maraqlanırsınız.

- Bəli, əlbəttə.

- Gündəm olan hansı mövzu sizi narahat edir?

- Mən demək istəyirəm ki, biz ki, bu günki gündə torpaqlarımızı geri almışıq, Şuşaya qayıtmışıq, Cəbrayılla, Qubadlıyla, Zəngilanla nəfəs alırıq, bundan böyük xoşbəxtlik ola bilməz. Qalan problemlərin hamısını həll edəcəyik. Əlbəttə ki, biz yaşayırıqsa, həyatımızın içində bizi narahat edən məsələləri ortadan qaldırmaq üçün çalışmalıyıq. Mən müəllim kimi, xanəndə kimi, teatrın aparıcı solisti kimi öz sahəmdə, hərə öz sahəsində külüng vursa, bu ölkə cənnətə dönəcək. Bu gün bizi narahat edən problemlərdən biri gənc nəslin daha savadlı, daha sağlam inkişaf etməsi, ağsaqqallarımızın, ağbirçəklərimizin pensiyaya çıxdıqdan sonrakı həyatlarının, rifahlarının daha gözəl olması və bu günki həyatımızın daha parlaq gələcəyə addımlaması üçün görməli olacağımız işlərdir ki, hər birimiz öz üzərimizə düşəni etməliyik. Necə ki, indi də edirik və bu vətən bununla dünyaya səs saldı. Ulu öndərin illər öncə dediyi bir söz var idi, həmişə deyirdi, Azərbaycan bu dünyaya günəş kimi doğacaq. Həqiqətən də, bu müharibə bütün dünyanı lərzəyə gətirdi ki, kiçik bir dövlət olasan, amma 44 günə öz torpaqlarını geri almaq gücünə sahib olasan, 44 günə bütün dünyaya özünü sübut edəsən. Əlbəttə, bu 44 günlük qələbəni qazanmaq üçün uzun bir yol gəlmişdi. Azərbaycan və bizim qələbəmizin ən böyük səbəbkarı Ali Baş Komandanımız idi. Bizim qohumlarımız, yaxınlarımız döyüşlərdə iştirak edirdilər. Mənim oğlum bir texniki təchizat işçisi olaraq daim müharibə dönəmində, oktyabr ayının 5-dən başlayaraq, texniki təchizatla məşğul oldu və bütün müharibə bölgələrində iştirak etdi. Onun bir sözü məni həmişə çox sevindirir ki, gənclərimiz bunu daxilində yaşadılar və qələbəni əldə etdilər. O mənə deyirdi, ana, onların hər şeyi var idi, döyüş sursatları, ən yeni tibbi ləvazimatları, avadanlıqları var idi. Amma təkcə ruh yüksəklikləri yox idi. Çünki, onlar başqasının torpaqlarında döyüşürdülər. Ona görə məğlub oldular. Siz görün bizim nə gözəl, savadlı, qərarlı, güclü bir gəncliyimiz yetişir. Əlbəttə ki, bu gəncliklə Azərbaycan bütün dünyanı fəth edəcək.

- Bilirsiniz ki, gündəmdə olan əsas problemlərdən biri də pandemiyadır. Pandemiya bütün sahələrə olduğu kimi, toylarımıza da təsirsiz ötüşmədi və toylarımızı dəyişdirdi. Dəyişən toylarımız haqqında nə düşünürsünüz? Bəyənirsiniz?

- Mən deyərdim ki, pandemiya dünyanın dəyişməsi üçün başlıca səbəblərdən biridir. Rəqəmsallaşan, elektronlaşan dünyamızda artıq hamımız bir dünyanın insanı olmuşuq. Dünyanın hansı hissəsində olmağımızdan asılı olmayaraq, bir-birimizi tapmağımız, əlaqə qurmağımız o qədər asanlaşıb ki, hamımız eyni dünyanın insanı olmuşuq. Bütün bunların da başlıca səbəbi pandemiya idi. Pandemiya dönəmində fiziki, mənəvi, maddi olaraq çox çətinliklər yaşadıq. Biz sosial insanlar olaraq, mənəvi cəhətdən daha çox sarsıldıq, təkləndik, əlaqələrimiz kəsildi, tənhalaşdıq. Çox şükürlər olsun ki, bu gün də toylarımız var, ailə quran gənclərimiz, toylarına bizi dəvət edənlər var. Amma necə deyim, pandemiyadan əvvəlki o parlaqlıq yoxdur. Məsələn, bir salona gedirik, toya getmək üçün hazırlaşırıq. Salonda da toya getməyə hazırlaşan xanımlar, gənclər var. Onların əhval-ruhiyyəsində "mən toya gedirəm", "bu gün oğlumun toyudur", "bu gün mənim qardaşımın toyudur" şənliyi yoxdur. O dəbdəbə, insanların daxili ruh yüksəkliyi yoxdur. Gedirik toya, əlbəttə ki, Azərbaycan süfrəsi, musiqimiz öz zənginliyini qoruyub saxlayıb. Amma onların özündə də bir az sönüklük var. Getdiyimiz toylarda əvvəlki təntənəni hiss etmək olmur. Mən düşünürəm ki, bir ölkə olaraq bizim də mentalxarakter xüsusiyyətlərimiz var ki, toyu necə dəbdəbə ilə keçiririk. Bunların hamısı toy adətlərimizdə qorunub saxlanılır, bu gün də var. Amma gəncliyin də artıq toylara baxış bucağı dəyişib. Məsələn, bizim 30 il əvvəlki toylara olan münasibət kimi deyil. Pandemiya dönəmində toy şənlikləri oldu, ailələr quruldu, nikahlar oldu. Amma heç bir dəbdəbəsiz, tən-tənəsiz nikaha daxil oldular. 1-2 fotosessiya və ailə yeməyi ilə yekunlaşdı. Bu da çox gözəldir, bunun da öz gözəlliyi var. Seçimlər kifayət qədərdir, amma bütün seçimlərin içində mən dediyim o parlaqlıq, təntənə yoxdur.

- 30 illik vətən həsrətindən sonra 44 gün ərzində torpaqlarımız işğaldan azad edildi. Ali Baş Komandanımız "Şuşa, sən azadsan!" xəbərini verdi. Bir şəhid xanımı, şəhid bacısı olaraq o çıxışı izlədikdə hansı hisləri keçirdiniz?

- Müharibə başlayan gündən, sentyabrın 27-sindən biz hamımız səfərbər idik. Əgər Ali Baş Komandan əmr versəydi ki, hamı bir nəfər kimi cəbhəyə getməlidir, biz ona hazır idik. Əslində bütün Azərbaycan xalqı bu müharibəni gözləyirdi, bilirdi ki, biz haqlıyıq. Niyə haqlı ola-ola haqsız duruma düşək? Niyə bizim Şuşamız, Cıdır düzümüz, Cəbrayılımız, Hadrutumuz düşmən tapdağında qalmalıdır? Müharibədən sonra Füzulidə "Vətən" layihəsində iştirak etdik. İnanın, mən günlərlə özümə gələ bilmədim, şəhər nə vəziyyətdə idi... Bütün bunları biz 30 il öz içimizdə daşımışdıq və qələbə gününü, Azərbaycanın baş tacı, göz bəbəyi Şuşanı səbirsizliklə gözləyirdik. Bütün savaşlar, qələbə, yollar ora - Şuşaya apararırdı. Biz inanırdıq ki, Şuşanı işğaldan azad edəcəyik. Müharibəyə qədər hər may ayının 8-i gələndə, bir gün ondan qabaq mənim daxilimdə bir yas başlayırdı. Şuşanın yası başlayırdı. Həmin günü, mayın 7-si qardaşımın şəhid olduğu gün idi, səhəri isə Şuşa işğal olunmuşdu. Mən qardaşımın şəhidlik yası qədər Şuşanın yasını tuturdum. O gün mənim üçün bütün dünya sönürdü. Mənim və ailəmizin uşaqlığı Şuşada keçib. Hər yay məktəb bağlanan kimi biz Şuşaya gedirdik. Mənim bütün uşaqlığım, gəncliyim orda keçib. Son dəfə 89-cu ilin dekabr ayında olmuşdum Şuşada. Lopa-lopa qar yağırdı, anamın yaylığını da başıma bağlamışdım, ilk günki kimi yadımdadır. Hər gün getsə də, insan doymur Şuşadan. Yayı, qışı başqa gözəllik idi. Hesab edirdim ki, şəhidlərimiz sağdır, ölməyiblər. Onların ruhu göylərdə sevinir ki, artıq torpaqlarımız azaddır. Qardaşımın da, yoldaşımın da ruhu şad idi. Bu mənim üçün bəs idi artıq. Hamımızın bildiyi kimi, Şuşa əlbəyaxa döyüşlə azad edilib, məsafəli atışmalarla yox. Hamı bilir ki, orda nə igidlərimiz can qoyub. 44 gün və ötən 1 il ərzində elə bir həftə yoxdur ki, mən hansısa bir şəhid ailəsini ziyarət etməyim, ya qazi ilə görüşməyim. Görün nə qədər oğullar bu vətən üçün can qoydular, bu vətənin torpağına çevrildilər ki, bu vətən yaşasın. Şuşa həmin igidlərin qanı ilə, adları ilə bizə əzizdir. Hər küçədə, hər döngədə onların adı qoyulmalıdır. Əlbəyaxa döyüşü hərbçilər daha gözəl bilir o nə deməkdir. Şuşamızı biz elə qazanmışıq, ona görə də bizim üçün xüsusi dəyəri var. Şuşa mədəniyyət mərkəzimiz, baş tacımızdır. Qarabağın bir varisidir Şuşa.

- Yoldaşınız şəhid olandan sonra ailə qurmamısınız. Bu da sizin ona olan məhəbbətinizdən, sədaqətinizdən irəli gəlir. Sizin üçün sevgi anlayışı nəyi ifadə edir?

- Bu 30 ili uzun bir yol gəldik, o orda, mən burda. Hər birimiz qovuşmaq gününü gözlədik və sonunda bu xoşbəxtlik bizə nəsib oldu. Bilirsiniz, hər bir insan məxsusidir, bir fərd olaraq dəyərlidir, önəmlidir. Bir insan bir ailədən daha çox bir ev üçün, bir oba üçün, bir ölkə üçün önəmli, dəyərli, layiqli bir vətəndaş olursa, onun adı, ağırlığı, yükü bambaşqadır. Əlbəttə ki, hər bir insanın həyatında əvəzolunmaz insanlar var ki, onun yeri hər zaman boş qalır, heç vaxt dolmur. Həmişə öz aramızda, dostlarla və ya ailədə söhbətlər olanda deyirəm ki, hamı elə fikirləşir ki, mən Cəbrayılda bəlkə 5-10 il yaşamışam. 1993-cü ildə Cəbrayıl işğal olunandan mən ordan çıxmışam. Sonuncu dəfə yoldaşımın məzarı üzərində 1993-cü ilin 20 yanvarında olmuşam, ondan sonra da görməmişdim oraları, məcburi köçkün olmuşam. Bizim həyat yoldaşımla cəmi 2 şəklimiz var. O da mən tələbə olanda məni görmək üçün yanıma gəlirdi, o zaman çəkdirdiyimiz şəkildir, başqa şəklimiz yoxdur. Heç toy şəklimiz də yoxdur, baxmayaraq ki, bizim 4 gün toyumuz olmuşdu. Həmişə mənə deyirlər ki, çox qəribədir, necə bacardın? Deyirəm ki, 11 ay - 317 gün bərabərdir bir ömür. Demək o 11 ay mənim bir ömrümə bəs imiş, ona görə də belə oldu. Oğlumla biz bu yolu birlikdə addımladıq. Heç vaxt mənə atası haqqında sual vermədi. 1991-cil ildə yoldaşım şəhid oldu və ardınca da qardaşım şəhid oldu. Müharibələr, döyüşlər, şəhidlər... Oğlum bütün bunların içində, son hadisələrlə böyüdü. Düşünürəm ki, ona görə o heç vaxt mənə o sualı vermədi. O heç vaxt atasını görməyib, amma bu gün onun artıq 30 yaşı var, elə bil ki, atası ilə birlikdə böyüyüb. Bu gün onun davranışlarında, həyat tərzində, düşüncələrində bunu görürəm. Mən inanıram ki, bu gün mənim kimi şəhid ailələri öz sevgisini, sevdiyi insanı, şəhidini qəlbində sevir, əzizləyir, böyüdür, yaşadır, problemlərini onunla bölüşür. Bu belədir, biz onu heç vaxt danışmasaq, deməsək də təəssüf ki, bu belədir. 2016-cı ildən bu yana gedən torpaq savaşımızda şəhid olan gənclərimizin gənc xanımlarını görürdüm və mütəmadi olaraq onlarla görüşürdüm. İnanırsınız, o vaxt mənim yadıma düşdü ki, axı mənim də yoldaşım şəhid olanda onlarla yaşıd idim, 23 yaşım var idi. Bir fikir yarandı məndə ki, onlar vətəni qorumaq üçün şəhid oldular, canlarından keçdilər, biz də burda şəhid olduq. Biz də sağ şəhidlərik, belə deyək. Mən bu günki savaşımızda şəhid olan generalımız və ya əsgərimiz olsun, heç bir fərq etmir, çünki, onlar vətən uğrunda şəhid olublar, onların ailələrinə həmişə təskinlik verirəm və həmişə təskin olmaq üçün yanlarındayam. Onlara deyirəm ki, siz daha çox şanslısınız, çünki, siz qalib ölkənin əsgərlərinin xanımlarısınız. Siz bu gün qalib ölkədə yaşayırsınız və daha şanslısınız, artıq inkişaf etmiş, dünyaya meydan oxumuş Azərbaycanda yaşayırsınız. Bizim zamanımızda ölkəmiz xaoslu vəziyyətdə idi, dərdimizi danışacaq bir yer yox idi. Bu gün isə şükürlər olsun ki, heç bir qazimizin sualı belə cavabsız qalmır. Mən inanıram ki, bu illər ötsə də belə olacaq. Çünki, bizim elə bir Ali Baş Komandanımız var ki, ola bilər hansısa qazimizin probleminin həlli 1 həftə gecikər, amma həllini tapacaq. Bu nə deməkdir? Bu o deməkdir ki, ölkə prezidenti hər bir vətəndaşın, şəhid ailəsinin, qazisinin yanındadır. Bu mənə çox böyük qürur verir. O qədər özümü xoşbəxt edirəm ki, geridə qalan şəhid övladlarının firavan yaşamaq və təhsil almaq üçün ölkəmizin böyük bir gücü var. Onlar atalarının adını, atalarının yolunu layiqincə davam etdirmək imkanı əldə edəcəklər.

- Azad ölkənin qalib gəncliyinə nə demək istəyirsiniz?

- Gənclik, baxın, qürurlanın! Gənclik, baxın, savadlanın! Gənclik, ancaq irəliyə gedin! Siz bizdən də müzəffər və qabaqda olmalısınız. Siz bizdən də böyük naliyyətlər əldə etməlisiniz və Azərbaycanı zirvələrə daşımalısınız. Azərbaycanda bu gün o şərait var. Azərbaycan gəncinin dünyanın digər ucundan adımızı yüksəkliklərə qaldırmaq imkanı var. Bunun üçün gənclik, çalış, oxu, ancaq irəli!

Röyalə Xəyal

Olaylar.- 2021.- 19-25 noyabr.- S.14; 16.