Özü ölsə, sözü ölməz ustadin

Əslən Qazaxın Dəmirçilər kəndindən olan “Nəsibli” nəslindən üç qardaş (Nəsibin nəvələri) – Nəsib, İsgəndər və Mustafa Göyçə mahalının Daşkənd kəndində yaşayıblar. Nəsibin Əfruz adlı bir qızı, Mustafanın Abdulhüseyn (Molla Abdulhüseyn), Reyhan və Sehran adlı üç övladı; İsgəndərin isə Qəmbərəli, Fatma və Əmrəli adlı üç övladı olub.

Bu yazıda söhbət açacağımız aşıq Nuriddin adıçəkilən Əmrəli kişinin nəvəsidir. Əmrəli kişi Molla Şabanın qızı Kəklik ilə evlənmiş, iki oğlu, iki qızı – Abid, Zabid, Xanımzər və Məhtəvan dünyaya gəlibdir. Bütün göyçəlilər, eləcə də daşkəndlilər kimi sazın-sözün vurğunu olan Əmrəli kişi oğlu Abidi mahir saz ifaçısı, telli sazının sədaları hələ də uzaq keçmişimizdən bu günə qədər qulaqlardan getməyən Hidayət kişinin yanına şəyirdliyə verir. Abid sazın sirli-sehrli aləminə baş vurduğu vaxtlarda könlündə ustadının qızı Röyzə xanıma aşiq olur. Şəyird saza, sözə bələd olduqdan sonra bir gün çoxdandı qəlbən sevdiyi Hidayət kişinin qızını qaçırır. Bu məqamda müharibədən əvvəl olmuş, ağsaqqallardan eşitdiyim hadisəni burada qeyd etmək yerinə düşər: – Daşkəndli Aşıq Ziyad Məmmədov Aşıq Ələsgərin məşhur şəyirdlərindən olan Aşıq Əsədin yanında aşıq sənətini öyrənirmiş. Aşıqlığı, demək olar ki, tam mənimsəyəndən sonra ustadı Aşıq Əsədin qızı Sürayəni götürüb Daşkəndə qaçıraraq onunla evlənir. Onu da deyim ki, Aşıq Ziyad İkinci Dünya müharibəsində həlak olubdur. Zəhra və Turac adlı iki qızı olan Aşıq Ziyadın nəvə-nəticələri hazırda Tovuz rayonunda yaşayırlar.

Abid ilə Röyzə xanımın evliliyindən beş oğlan, dörd qız övladı dünyaya gəlir. Bu uşaqlardan biri – Əsədulla 7 yaşında vəfat edib. O da atasından və babasından saz çalmağı öyrənmişdir. Xatırlayanların söyləmələrinə görə, uşaq olmasına baxmayaraq, sazda özünəməxsus güllər vururdı. Haqqında məlumat vermək istədiyim Aşıq Nuriddin də bu doqquz uşaqdan biridir.

İsgəndərov Nuriddin Abid oğlu 20 noyabr 1956-cı ildə Basarkeçər rayonunun Daşkənd kəndində anadan olub. Orta təhsilini Daşkənd kənd məktəbində alıb. Tibbə böyük marağı olduğundan sənədlərini Azərbaycan Dövlət Tibb İnstitutuna verir. Lakin sonuncu imtahandan məqbul qiymət ala bilmir. Tibbi təhsilə olan həvəsini sonralar oğlu Afiyəddin davam etdirəcəkdi... Nuriddin İsgəndərov 1975-1977-ci illərdə Çexoslovakiyada hərbi xidmətdə olduqdan sonra, təhsilini Moskva Kooperasiya İnstitutunun Bakı filialında davam etdirir.

Hələ erkən yaşlarından aşıqlıq sənətinə meyil göstərib, ustad aşıqların məclislərində iştirak edib və bu sənətin sirlərinə dərindən yiyələnməyə çalışıb. Buna səbəb kimi ana babası Hidayət kişinin və atası Abid Əmrəli oğlunun da təsiri az olmayıb. Nuriddin həm də vallarda, audiokasetlərdə, eləcə də radioda aşıq havalarına qulaq asıb, özü üçün sənəti mənimsəyib. Özünün də dəfələrlə dediyi kimi, o, daha çox Aşıq Kamandar Əfəndiyevin və Aşıq Əmrah Gülməmmədovun ifalarına qulaq asıb. Beləcə, aşıq sənətini lazımınca mənimsəyən Nuriddin artıq Daşkəndlə bərabər, Göyçənin başqa kəndlərinə də toylara dəvət almağa başlayır. Onu qonşu kəndlərdəki toylara daha çox həmkəndliləri Əli və Məsim Xəlilov qardaşları aparar, göyçəlilərə belə bir püxtə, cavan aşığın olmasını söyləyər, onu tanıdardılar. 1979-cu ilin bir günü Aşıq Hacı Bayramov həmkəndlisi Abid kişidən oğlu Nuriddinin onunla aşıqlıq etməsinə icazə istəyir. Beləliklə, Aşıq Hacı ilə Aşıq Nuriddin cütlüyü aşıqlığa başlayır. Cütlük həm Göyçə mahalının, həm də Azərbaycanın digər bölgələrinin el məclislərində iştirak edir və tez bir zamanda elin-obanın rəğbətini qazanırlar.

1981-ci ildə Aşıq Hacı Bayramovla Aşıq Nuriddin birlikdə televiziyada “Aşıq Alının Türkiyə səfəri” dastanını söyləyib və dastanın lеnt yazısı televiziyanın “Qızıl fond”una daxil edilib. Bundan sonra Aşıq Hacı ilə Aşıq Nuriddinin ifasında “Əmrah” dastanı da dinləyicilərin yaddaşında xoş bir iz buraxmışdır. Bu gün də “YouTube” kanalında 100 minlərlə baxış sayı olan hər iki dastan populyarlığını saxlamaqdadır.

Aşıq Nuriddin el şairlərindən Sərraf Şiruyə, Əli Qurban Dastançı, Alqayıt, İsmixan, Aqil İman ilə, aşıqlardan Hacı, Fətulla, Murad Niyazlı, İdris, İslam, İsrayıl, İsgəndər Ağbabalı ilə, balabançılardan Əli, Salman, Əmir ilə, zurnaçılardan Dünyamalı, Zamaxan, Əjdər, Xasay və b. ilə toylarda, el şənliklərində, dövlət tədbirlərində çıxışlar etməklə daha da məşhurlaşır. Məhz belə də olmalı idi. Axı Aşıq Ələsgərin sevimli şəyirdi Aşıq Nəcəfin kəndində doğulub aşıq olmamaq, XIX əsrin tanınmış şairi Məmmədhüseynin su içdiyi bulaqlardan su içib şair kimi yetişməmək mümkün deyildi. Məhz Nuriddin bu mühitin yetişdirməsi kimi ulu aşıq sənətinin davamçısı olmalı idi. Dediklərimizə Aşıq Hacı Bayramovun da ona ustadlığını və sənət yoldaşlığını əlavə etsək, Nuriddinin, sözün həqiqi mənasında, əvəzsiz bir aşıq olduğunun şahidi oluruq.

Keçirdiyi toyların arealı çox böyük idi. Gah səsi Göyçədən, gah Kəlbəcərdən, gah Gəncəbasardan, gah da Bərdədən – Qarabağdan gələrdi. Onun keçirdiyi ən izdihamlı toylar Kəlbəcərin “Sarı yer” yaylağında və Bərdədə olardı. Elat camaatı həmişə toylarını “Sarı yer” yaylağında edərdi. Yay aylarında Aşıq Nuriddin, Aşıq Hacı və balabançı Əli həftələrlə kəndə qayıtmaz, elə “Sarı yer” yaylağında toyu-toya calayardılar. Bir dəfə doğulduğum Bərdə rayonunun Yeni Daşkənd kəndində şahidi olduğum bir toyda baş verən nüansı deməsəm olmaz: Aşıq Nuriddin qohumu Əyyub kişinin qızının toyunu idarə edirdi. Kənd camaatının xahişi ilə o sazı kənara qoymaqla “Qarabağ şikəstəsi”ni oxudu. O qədər gözəl ifa, o qədər gözəl boğazlar etdi ki, sanki bu sənətkar elə xanəndə imiş. Onun ifasında “Kəsmə şikəstə”nin də öz yeri vardı. Onu da deyim ki, şikəstə janrı məhz əvvəl aşıq musiqisi yaradıcılığında əmələ gəlmişdir. Aşıq Nuriddinin həmkəndlisi, nakam taleli Aşıq Nəcəf də muğamları aşıq havaları qədər gözəl ifa edirmiş.

Aşıq Nuriddinin ifa etdiyi 60-dan çox saz havasının – “Dilqəmi”, “Qaytarma”, “Cəlili”, “Göyçə qaragözü”, “Yanıq Kərəmi”, “Kərəm gözəlləməsi”, “Göyçə gülü”, “İrəvançuxuru”, “Dübeyti”, “Nəcəfi”, “Məmmədhüseyni”, “Ağır şərili”, “Şahsevəni”, “Qəhrəmanı”, “Duraxanı”, “Sarıtorpaq” və başqaları onun repertuarında ən gözəl ifalar kimi yaddaşlarda qalıb. Bu ifalar həm də aşıq musiqisi xəzinəmizə əvəzsiz töhfələrdir. Onun özündən ən çox hansı havaları sevdiyini soruşduqda belə cavab verərdi: “Aşıq havalarının hamısı gözəldir. Bir-birindən ayırmaq doğru deyil. Lakin “Ağır şərili”, “Nəcəfi”, “Dilqəmi”, “Göyçə qaragözü”, “Göyçə gülü” daha çox sevilən havalardandır.”

Aşıq Nuriddin saz-söz sənətinin, soy-kökümüzə söykənən milli dəyərlərin qorunub yaşadılmasında da danılmaz rola malik olub. Onun cavanlar arasında apardığı maarifçi təbliğatı gənclərin bu sənətə olan marağını daha da artırıb, bu sənəti ucuzlaşdıranlara qarşı mübarizədə öz misilsiz töhfələrini verib.

1990-cı illərdən aşıq sənəti tənəzzül dövrünü yaşayanda Aşıq Nuriddin bu hallara dözmür, daxilən sarsılırdı. Bunu həmin illərdə özü də dəfələrlə söyləyər, aşıq sənətinin tarixi və milli mədəniyyətimiz olduğunu vurğulayardı. Ustad dərsi almayan, 2-3 hava çalmağı bacarmaqla özlərini “aşıq” elan edənlər, harda gəldi (xüsusən, çayxanalarda) aşıqlıq edənlər onun mənəviyyatını büsbütün alt-üst edirdi. Məhz, bu hallar getdikcə daha da geniş vüsət aldı və o, daha bu sənəti davam etdirməyin mənasızlığını anladı. Demək olar ki, Aşıq Nuriddin 1998-1999-cu illərdən aşıqlığa son verdi.

2 dekabr 2018-ci ildə İctimai Televiziyanın “Ozan məclisi” verilişi aşığın həyat və fəaliyyətinə həsr olundu. Verilişin aparıcısı, aşıq sənətinin bilicisi, jurnalist Qorxmaz Tofiqoğlu, bu sətirlərin müəllifi Araz Yaquboğlu, Aşıq Firudin, və Aşıq Mehdi ustadla bağlı xatirələrini televiziya tamaşaçıları ilə bölüşdülər. Aşıq Nuriddin ifaçı aşıq olmaqla yanaşı, həm də yaradıcı aşıq idi. Onun yaradıcılığı haqda daha geniş 2008-ci ildə çap olunan “Daşkənd aşıqları və şairləri” kitabında məlumat verilib. Belə ki, kitabda onun tərcümeyi-halı, şəkli və beş şeiri – “Küsər”, “Gül yarım”, “Eyləmə”, “Düşərsən”, “Var” çap edilib.

Aşıq Nuriddin 25 may 1980-ci ildə həmkəndlisi Sənubər Aslan qızı ilə ailə qurub. Afiyəddin və Nərminə adlı iki övladı, dörd nəvəsi var. Evləndikdən bir neçə ay sonra – 1981-ci ildən Şəmkir şəhərində yaşayıb. O, bir neçə il davam edən müalicələrdən sonra, 22 dekabr 2017-ci ildə 61 yaşında Şəmkir şəhərində vəfat edib, şəhər qəbiristanlığında dəfn olunub.

Aşıq Nuriddinin özü cismən aramızda olmasa da, sözü heç vaxt ölməyəcək, sazı heç zaman susmayacaq. Çünki ustadın qardaşları Aşıq Firudin, Viləddin, qardaşı oğlu Şöhrəddin onun sənətinin davamçılarıdır. Bu sənətin soylu davamçıları ocaqda hər zaman olub və olacaq. Biz buna inanırıq.

Küsər

İl qədrini bilməyən dost,

Bir anlığa məndən küsər.

İbadəti sevməyən dost,

Hədər yerə dindən küsər.

Kin-küdrətdən qurub qala,

Hasar çəkmə sağa, sola.

Qismət olanda çaqqala,

Çil toyuq da hindən küsər.

Namərd səni dara salar,

Ürəyinə qara salar...

Zülmət sevən yarasalar,

Kölgədən yox, gündən küsər.

Vədəsində düşən yarpaq,

Son günündən verər soraq.

Xaric güllər vuran barmaq,

Sazdan küsər, simdən küsər.

Çox olubdur qanan dostun,

Yaxşı dostun, yaman dostun,

Ay Nuriddin, uman dostun,

Səndən də yox, kimdən küsər?!

Gül, yarım

Dəm dəmi gətirər, qəm də ki, qəmi,

Çox ağlama, barı bir yol gül, yarım.

Gözlərinin şəfqətini aparar,

Göz yaşını gözlərindən sil, yarım.

Adını çəkəndə dilim sevinər,

Əlinə dəyəndə əlim sevinər.

Sən bizə gələndə elim sevinər,

Qoyma bizi intizarda, gəl, yarım.

Necə deyim, bir baxışdan duyanam,

Nə özümə, nə özgəyə həyanam.

Mən çətin ki, bu dərdlərə dayanam,

Bir təbibsən, əhvalımı bil, yarım.

Yadındamı, könül verdin bir bahar?

Özün dedin: Çox eyləmə ahu-zar.

Nuriddini qoyma çəksin intizar,

Bəs deyilmi gözlədiyim il, yarım?!

Eyləmə

Gecə-gündüz bayquş kimi ulamağa meyl eyləmə,

Yemək ilə doymadınsa, yalamağa meyl eyləmə.

Yaltaqlanıb, ona-buna boyun əymə, yalmanma,

Orda-burda quyruğunu bulamağa meyl eyləmə.

Yaltaqlıqdan kənar dolan, hünər göstər, qeyrət elə,

Yaxşılığı özün üçün bir tükənməz sərvət elə,

Adam kimi doğulmusan, adamlığa hörmət elə,

Namərd olub qan meydanı bulamağa meyl eyləmə.

Açıq gözlə həyata bax, dur, seyr elə çöl-çəməni,

Dünya varı gəldi-gedər, aldatmasın, əsla, səni.

Hatəm kəslər süfrə açar, yarı bölər bir tikəni,

Haram varla gün keçirib dolanmağa meyl eyləmə.

Gədadan da bəy olarmı, hey aşsa da varı başdan,

Gözünü şöhrət bağlayar, xəbər tutmaz bu təlaşdan.

Nuriddini məcbur edib aralama yar-yoldaşdan,

Sör-söyüdü xan çinara calamağa meyl eyləmə.

Düşərsən

Yaxın dosta fənd işlətmə, özün felə düşərsən,

El dalınca heç danışma, eldən-elə düşərsən.

Yaxşı yaşa, el dalınca həsrət çəksin qoy sənin,

Yaman olsan, yada düşməz aya, ilə düşərsən.

Həyat sənə bəxş olunub, zərif anla, zər düşün,

Alçalan kim, ucalan kim, boş taxtları, bir düşün.

Sadiq dostun qoy bir olsun dərdinizi bölüşün,

Hər yetənə sirr verərsən, yaman dilə düşərsən.

Hey ağlayar, göz qurumaz, zəhər bala düşəndə,

Parçalayıb eyni ürək sağa, sola düşəndə.

Köç qatarın hazır olub, karvan yola düşəndə,

Axtarmaqla, ay Nuriddin, hardan ələ düşərsən?!

Var

Eşq oduna alovlanan, canı oda yaxdı var,

Haqq aşiqi bu dünyada həqiqətdi, haqdı, var.

Biri çıxar, biri düşər bir qanundur əzəldən,

Bel bağlama bu dünyaya, bir ötəri taxtı var.

Bu gəlişin, ey nazənin, necə düşdü yerinə,

Dəli könül pərvaz edib çıxdı dağlar seyrinə.

Adam var ki, bu dünyada qoyulmazmış yerinə,

Qızıl deyil, gümüş deyil, qızıldanca baxtı var.

Nuriddinəm, necə dözüm belə ahu-fəryada,

Bəxtin gülə, xoş gələsən həm qohuma, həm yada.

Təmiz dolan, təmiz adın qoy yaşasın dünyada,

Pis əməllər açılacaq, o ki, başa qalxdı var.

Araz Yaquboğlu,

tədqiqatçı

Palitra.-2018.-14 dekabr.-S.15.