Mikayıl Bozalqanlının şeir dünyası

El şairi, klassik üslubda yazıb-yaradan şair Mikayıl Bozalqanlının şeirlərini təqdim edirik.

Düşübdü

Vay halıma - gözlərinə

Gözümün gözü düşübdü.

Atəşindən gözlərimə

Sıçrayıb, közü düşübdü.

Gözüm uyubdu felinə,

Giribdi hicran gölünə.

Elin-obanın dilinə

Bir eşqin sözü düşübdü.

Dərd əyənin qəddi nədir?

İmansızın cəddi nədir?

Mən yazığın həddi nədir?

Çıxmışın özü düşübdü.

Görmədin

Könül evim dağım-dağım,

Sönübdü odum-ocağım.

Bir sevgiydi umacağım,

Onu da rəva görmədin.

Gəlib keçdin saymazyana,

Qoydun məni yana-yana.

Niyə batdın nahaq qana,

Dərdimə dəva görmədin.

Eşqin ilə ləpələndim,

Həsrətinlə qəlpələndim.

Yollarına səpələndim,

Görmədin, tova, görmədin.

Seçərəm

Gülşəndə min cür gül ola,

Gülü-güldən seçərəm.

Gəl-gəl deyən min dil ola,

Dili-dildən seçərəm.

Eşqin kükrəyən sel ola,

Ruhu oxşayan yel ola.

Siyah zülfün tel-tel ola,

Teli-teldən seçərəm.

Ağ üzdə bəyaz tül ola,

Tutmağa dümağ əl ola.

Qucmağa nazik bel ola,

Beli-beldən seçərəm.

Gəldim

Şen olsun kəndimi, ellər, ay ellər,

Toz-torpaq yoluna çiləndim, gəldim.

Uşaqlıq illərim əl etdi mənə,

Kövrək xatirəyə bələndim, gəldim.

Xəbər tutdum xeyirindən, şərindən,

Agah oldum hər cür dərdi-sərindən.

Halallaşdım uman, küsən yerindən,

Doyunca başına dolandım, gəldim.

Genişləndim kəndim boyda, hürr aldım,

Novruz tonqalından yanar qor aldım.

Ağsaqqaldan, ağbirçəkdən nur aldım,

Alqışa, duaya calandım, gəldim.

Məzarlıqda qara bayram quruldu,

Zikr olundu, çox sorğular soruldu.

Göz yaşları gilələndi, duruldu,

Çilik-çilik oldum, talandım, gəldim.

Dostlar ilə məclis qurduq, söz açdıq,

Qara sazda pərdə-pərdə dolaşdıq.

Cuşa gəldik, qanadlanıb qol açdıq,

Ruhumun oduna qalandım, gəldim.

Bu dünyada

Qəlbim yuxalaşır, kövrəlir daha,

Gör nələr görərmiş göz bu dünyada.

Dostların sırası seyrəlir daha,

Oğulsan, tab gətir, döz, bu dünyada.

Ayrılıq ömürdə bir dalan yeri,

Dərdlərin ürəkdə yurd salan yeri.

Gedən dostlarımın boş qalan yeri,

Basıbdı bağrıma köz, bu dünyada.

Mikayıl salamlar sizi, a dostlar,

İtməsin heç kəsin izi, a dostlar.

Yaşadar, yaşatsa bizi, a dostlar,

Deyə bildiyimiz söz, bu dünyada.

Danışım

Otur, qulaq kəsil, tələsmə, dostum,

Gəl sənə yenə də sazdan danışım.

İllərin fəslinə məhəl qoymadan,

Ruha gətirdiyi yazdan danışım.

Eşq canını yandıranda, yaxanda,

Qara zülflü qara sazdan baxanda,

Barmaq sığal çəkib, ehmal sıxanda,

Simlərdə işvədən, nazdan danışım.

İgidlər sazımda meydan tapanda,

Güc verəndə, qılınc, nizə, sapanda.

Qoç Koroğlu Qıratını çapanda,

Göyə bülənd olan tozdan danışım.

Könlünün başını dərdlər didəndə,

Xəyal saza uyub, uzaq gedəndə,

Ustad söz ərkiylə cövlan edəndə,

Sözə naxış olan sözdən danışım.

Mikayılam, saz həsrətim, saz qəmim,

Sazdı, sözdü, neylim, könül həmdəmim.

Ruhum havalanıb, gələndə dəmim,

Kövrələn, yaşaran gözdən danışım.

Aşıq ürəyi

Sözün bulağıdır – axar, çağlayar,

Ruhlara ruh qatar aşıq ürəyi.

Uca göylər ilə ülfət bağlayar,

Tanrıya can atar aşıq ürəyi.

Dərs alar ustaddan, pürkamal olar,

Ədəbli, ərkanlı, nur camal olar.

Xoş məqsəd, xoş məram, xoş amal olar,

Yetirməz bir xətər aşıq ürəyi.

Yol gedən atlını atdan endirər,

Könlünün diliylə oxşar, dindirər.

Gah qəmə qərq edər, gah sevindirər,

Şirin dilə tutar aşıq ürəyi.

Saz inamı, saz ümidi, saz andı,

Gah dərviş, gah sufi, gah da ozandı.

Ən uca şərəfi, adı qazandı,

Eşqə, nura batar aşıq ürəyi.

Səsindən boy alar arzu, diləklər,

Yayar sədasını elə küləklər.

Mikayıl, məkanı, yeri-ürəklər,

Ürəklərdə yatar aşıq ürəyi.

Gördüm

Xınalı kəkliyin qaqqıldaşdığı,

Dəlidağ çayının şaqqıldaşdığı,

Buzlu bulaqların pıqqıldaşdığı,

Elatın köç yeri - yaylağı gördüm.

Biçənəklər dalğa-dalğa yellənir,

Yel vurduqca tel-tel olur, tellənir,

Zümzüməylə həzin-həzin dillənir,

Kürənə qısılan daylağı gördüm.

Qara torpaq mərd igidlər taxtıdır,

Dirədöymə, Ənzəlinin vaxtıdır.

Mərci udmaq, görək, kimin baxtıdır,

İgidlər at çapan oylağı gördüm.

Qara bulud gözlərini sıxanda,

Yağış suyu şırıltıyla axanda,

Colma-cocuq matdım-matdım baxanda

Seli qucaqlayan çaylağı gördüm.

Ürəyimi

Çalıquşu, gəl yubanma, amandır,

Sinəmi yarıb da, çal ürəyimi.

Alışıb, yanıram xeyli zamandır,

Üzüb, əldən salıb xal, ürəyimi.

Yolunu gözləyib, gözü dörd olub,

Çəkdiyi həsrəti qara dərd olub.

İncitmə, sən Allah, belə sərt olub:

Arzusu gözündə kal, ürəyimi.

Danışasan, dodaqdan bal süzülə,

Mirvarilər yanbayana düzülə.

Çox çəkmə sınağa, qıyma üzülə,

Sorğu-sual etmə lal ürəyimi.

Doğru saydıqları güman olubdu,

İnciyib küsübdü, zaman olubdu.

Yaxşıykən əhvalı yaman olubdu,

Oxşa, şirin dillə al ürəyimi.

Bələdsən dilinə-donuna, tək sən,

İnan, bərabərsən onuna, tək sən.

İçində bircəsən, sonunadək sən...

İstəsən rentgenə sal ürəyimi.

Yazıqdı

Sən eşqin Allahı, mən eşqin qulu,

Qulunu kərəmdən etmə, yazıqdı.

Gözü yaşlı qoyub, ürəyi dolu,

Dağ üstdən dağ çəkib getmə, yazıqdı.

Yandır bu yaşında, yax həzin-həzin,

Qoy yansın cızhacız, bax həzin-həzin.

Qəlbimdə nəğmətək ax həzin-həzin,

Oxun, oxunduqca bitmə, yazıqdı.

Tək sənsən gümanı, sənsən pənahı,

Müqəddəs saydığı şirin günahı.

Qıymaynan ömrünə amanı, ahı,

İlğımlar içində itmə, yazıqdı.

Gedək

Tutum əllərindən, uçaq göylərə,

Pəmbə buludların belində gedək.

Unudaq dünyanın qayğılarını,

Arzu-ümidlərin selində gedək.

Dəyişək ikimiz şərtləri belə,

Adlayaq keçilməz sədləri belə.

Gözü yolda qoyaq dərdləri belə,

Baş alaq, nağıllar dilində gedək.

Arzulardan arzulara atlanaq,

Oda düşək, odum-odum odlanaq.

Qoy lap olsun... Leyli-Məcnun adlanaq,

Sevgilərin xəfif yelində gedək.

Qocalar

Bir ağlar bulaqdır, bir nəmli bulud,

Kövrələrək göz dolanda, qocalar.

Bir tükənən şamdır, bir sönən ümid,

Dam altında tək qalanda qocalar.

Nə dərd olsa, nə qəm olsa, dözərlər,

Torpaq üstə kölgə kimi gəzərlər.

Bu dünyadan əllərini üzərlər,

Cavabını tərs alanda qocalar.

Ayaqlara düşməz, enməz, sürünməz,

Yalvarmaz, yaxarmaz, danışmaz, dinməz.

Yanar xısın-xısın, odu görünməz,

Ürəyinə köz salanda qocalar.

Qıvrılar içində dərddən, ağrıdan,

Taleyindən küskün, əzgin, bağrı qan.

Ölüm arzulayar Ulu Tanrıdan,

Qocalıqda alçalanda qocalar.

Mikayılam, yerim haqqın yanında,

Canım yanır qocaların canında.

Oğul gərək başa düşə anında,

Sarı simdə tar çalanda qocalar.

Toplayıb tərtib etdi:

Mahmud Əyyublu

AAB-nin üzvü

Palitra.-2018.-18 dekabr.-S.15.