Qəzəl ədəbiyyatda daha çox uğur qazanan janrdır

Müasir dövrdə şairlərin yaradıcılığında daha çox rast gəldiyimiz şeir janrı aşıq poeziyası şəkillərində olan şeirlərdir. Bu janrda qələm sahibləri daha çox yaradıcılıq nümayiş etdirirlər. Qoşma, gəraylı, divani və s. aşıq şeir şəkilləri xalq ruhuna daha yaxındır. Amma klassik şeir formalarından biri olan qəzəl, ədəbiyyatda daha çox uğur qazanan janrlardan biridir. Bu sahədə yaradıcılıq nümayiş etdirən şairlər az-az dünyaya gəliblər. Hazırda da bəzi şairlərin yaradıcılığında qəzəllərə rast gəlmək mümkündür. Bu baxımdan, qəzəllərin dövri mətbuatda çapı və oxuculara çatdırılması da vacibdir. Ənənəvi mediada qəzəlləri çap etdirməklə şairlərin bu sahəyə olan marağını daha da artırmaq olar.

Eşqi divanəsiyəm növrəstə cananə görə,

Sağ canı eyləmişəm mən xəstə cananə görə.

Gündüzlər mey nuş edib, gəzirəm meyxanələri,

Oluram başqa cürə həvəsdə cananə görə.

Gecələr şübhə qədər naləvü-əfqan edirəm,

Həzin-həzin deyirəm şikəstə cananə görə.

Bülbülün naləsi ərşü-əlanın bağrın deşir,

Yandırır aləmi o, qəfəsdə cananə görə.

Yeni bir şeri yazım, qələmlə kağız gətirin,

Saz verin bəstələyim, bir bəstə cananə görə.

Öldüyüm vaxt desələr Adilə, gəlir cananın,

Duraram pişvaza mən, can üstə cananə görə.

Adil Cəfakeş

Ey könül, sanma ki hər ləhzədə xoş anım var,

Kimsə bilməz dili-zarımda nə əhzanım var.

Saralıb hicr xəzanıyla həyatım çəməni,

Həsrəti-vəsl ilə hər dəmdə min əfğanım var.

Bülbüli-qüdsiyəm, etməm güli-dünyayə nəzər,

Gülşəni-qeybdə bir qönçeyi-xəndanım var.

Qeyri varım yox ola vəsl günü qurbanın,

O günün həsrəti ilə alışan canım var.

Çarəsiz dərdə düçar etdi məni ayrılığın,

Qalıb ümmid əcələ, qeyri nə dərmanım var?

Ey Vüsalə, nə edim özgə behiştin fikrin?

Kərbəla tək mənim öz rövzeyi-rizvanım var.

Vüsalə Vətənxan Mehri

Atdın məni, ey dilbər, səssizcə çıxıb getdin,

Öldürdüyün insanə fəxr ilə baxıb getdin.

Arxanca gözüm yaşlı, görməzcə dönərkən sən,

Rəftarın ilə qəlbi bir anda yaxıb getdin.

Neyçün eləyib peşman qəlb içrə məhəbbətmi,

İllərcə olan eşqi bir gündə yıxıb getdin.

Mən dağ kimi eşqimlə qarşında sipər oldum,

Dəryasayağı məndən leysan tək axıb getdin.

Əfsus ki, inanmışdım ömrüm sənə bağlanmış,

Sənsə bu geniş ömrü dərd ilə sıxıb getdin.

Qürrənlə baş aldın sən, divanəliyin tutdu,

Bildim ki, bu yol ilə əfsus karıxıb getdin.

Ayrıldı Vüsaləndən həqqin üfürən ruhu,

Dünyanı görüb tənha, sən də darıxıb getdin.

Vüsalə Vətənxan Mehri

Gizli bir eşq yaşadım, aləmə car oldu nədən?

Elə qəm-qüssə yedim, ürək bezar oldu, nədən?

.

Nə günah eyləmişəm, fəsli-bahar içrə bilim-

Xəzan oldu gülşənim, de, gülüm xar oldu, nədən?

.

Çox ümid bəsləmiş idim güləcək gül bənizim.

Bəs sonda mükafatım dərdi-azar oldu nədən?

.

Mən ki, əflakidə cövlan eləyən bir günəşəm,

Mənə küskünlərin həp gündüzü tar oldu, nədən?

.

Bir dəfə güldü mənim gül üzümə, fəsli-bahar,

Bircə yol taleyimə güllər açar oldu, nədən?

.

Soldu ol gül bənizim, qönçə üzüm getdi hədər,

Bağı-baxçam yenə viranə diyar oldu, nədən?

.

Eşq ruzigarına saldıqda nəzər yandı canım,

Mənim canıma qənim bu ruzigar oldu, nədən?

.

Həsrətin eylədiyin bülbülə bax, gör nə çəkir,

Əfşan da, gül kimi bir xarə şikar oldu, nədən?

Əfşan YUSIFQIZI

Aqillər söz danışar söhbəti-cananə kimi,

Cahillər çox çalışar kəlməni qananə kimi.

Söz bilən əhli-halın işləri çox zora düşər,

Nadanlar dürr kəlməsin həqiqi sananə kimi.

Qurular atəş alıb ətrafa gur şölə verər,

Yaş hələ od tutuban, alışıb yananə kimi.

Doğru yol uğrunda müdam doğru mərdanə durar,

Haqqın eşqiylə yanar ol şama pərvanə kimi.

Cəhd edən əyri işə, salar özün min zillətə,

Titrəyər el yanında incə yarpaq nanə kimi.

Əflatun söz toxuyar bu ikili xilqət üçün,

Şəninə nəğmə deyər hər biri dürdanə kimi.

Əflatun Hüseynoğlu

Bu gecə gəl yuxuma bir azca bizdən danışaq,

Bir zaman alov saçan kül olmuş közdən danışaq.

Bir küçə qoymaz idik sevgimizə yad görünə,

O eşqin bağçasına yad düşən izdən danışaq.

Mən tutum əllərini-hisslərin bayram eləsin,

Ar edib ilk dəfədən qızaran üzdən danışaq.

Sən utan-əy başını sevdanın vüsal yanına,

Mən baxım gözlərinə-dinməyən sözdən danışaq.

Vüsala yetməyəninin ümmanı səhra kimidir,

Gəl bizə sirdaş olan səhradan, düzdən danışaq.

Yuxular çin olarmı, Mehman, özün istəməsən?!

Tut, gətir sevgilini, dəryalı gözdən danışaq.

Mehman Rasimoğlu

Bilirsən ki, vurğunuyam, gözlərinə əzəldən,

Baxmaq ilə doymaq olmur sənin tək bir gözəldən.

Günlər keçir, aylar ötür, həsrətindən dən düşür,

Dən düşür, ey sevgilim, bax, saçlarıma gözəl dən!!!

Ruhum coşur çeşmələr tək, hər görəndə səni mən,

Həzz alırıq, biz birlikdə dinlədikcə qəzəldən...

Bahar ötüb, payız gəlib, gör ey gülüm, təbiət,

Don biçibdir öz əyninə, yenə sarı xəzəldən.

Alqışlayıb söyləyirəm, şükür sənə İlahi!

Hüsnün görüb Sədi doymur, yaratdığın gözəldən.

Sədi Yaradanqulu

Toplayıb tərtib etdi:

Mahmud Əyyublu

AAB-nin üzvü

Palitra 2018.- 14 sentyabr.- S.15.