Dağlara oxunmuş nəğmə

Qulaq asın, bu şeirimi oxuyum sizə,

Zirvələri buz saraylı, dumanlı dağlar.

Nə zamandır ayrılmışıq, duraq üz-üzə,

Yamacları tar-qavallı, kamanlı dağlar.

Necə çatdım əlli yaşa, hələ bilmirəm,

Uçqunlarda ayağımın varmı bir izi?

Sevincimi, kədərimi bölə bilmirəm,

Hesabını çəkə bilmir bu daş-tərəzi.

Gözlərimin dənizində ləpələndi qəm.

Qəm ağırsa, daş-tərəzi, pərsəng neyləsin.

Təsadüfmü, zərurətmi tale, bilmirəm

ölümləri satın aldıq, xərçəng neyləsin.

Mən doğuldum... üfüqlərdə bulud qaynadı,

Buludların qatarını pozdu şimşəklər.

Zaman mənim taleyimlə şahmat oynadı,

Ad günümü qayalara yazdı şimşəklər.

Qayaların daş dizinə baş qoyub yatdım,

Bulaqların aynasında şəklim itmədi.

Ulduzların işığına mən əl uzatdım,

Çox əlləşdim, birisinə əlim yetmədi.

Neçə ildir döyüşürəm rüşvət alanla.

Rüşvətxorun, yerlibazın kökü, nəsli bir.

Döyüşürəm sabahıma balta çalanla,

Oğruların çayır kimi kökü kəsilmir.

Dəmir çarıq geyinmişəm ayaqlarıma

Yol getmişəm, yollar məni yora bilməyib.

Əsəblərim çəkilibdi min yol tarıma,

Yumruqlarım daş sədləri yara bilməyib.

Arxalılar arxa durdu kəmfürsətlərə,

Ov bərədən uzaqlaşdı... ata bilmədim.

Güc tükəndi dizlərimdə, sərildim yerə,

Ağ gün atlı, mən piyada... çata bilmədim.

Həyat məni bərkə çəkdi min yol, min kərə

Taleyimə yazılanı ərənlər bilir.

Anam oldu, atam oldu bu dağ, bu dərə,

Qucağına sığınmışam... görənlər bilir.

Qulaq asın, bu şeirimi oxuyum sizə,

Zirvələri buz saraylı, dumanlı dağlar.

Nə zamandır ayrılmışıq, duraq üz-üzə,

Ətəkləri tar-qavallı, kamanlı dağlar.

Əflatun CƏFƏRLİ

Respublika.- 2010.- 31 avqust.- S. 6.