Əzizim akademik Arif Paşayevə

Səndən qabaq, məndən qabaq

Əsli sevib, Kərəm sevib,

O göz yaşı, bu qəm sevib –

Səndən qabaq, məndən qabaq.

Dan sökülür, yer oyanır,

Qaranlıqlar işıqlanır,

Dan ulduzu göydə yanır –

Aydan qabaq, gündən qabaq.

Niyə sevənlər ağlayır?

Baxtı yoluna bağlayır,

Din bu eşqi günah sayır –

Tanrı da var dindən qabaq.

***

Yerdə yer həsrəti

Əzizim akademik Arif Paşayeva ithaf olunur

Ayağım yerə dəydi,

Sənə şükür, İlahi!

Nə əziz, nə müqəddəs

Yer imiş – Yer, İlahi!

Mən haqqın dərgahında,

Dilimdə dualarım.Yerdə yerdən savayı

Bir tanrım yoxdur, Tanrım.

Mənə addım atmağı

Sən öyrətdin, İlahi!

İməkləmək istədim,

– Yeri! – dedin, İlahi!

Ayaq üstə qaldırıb,

Qolumdan tutdun ki: – Qalx!

“Yüyür!” – dedin, yüyürdüm,

“Qaç!” – dedin, qaçdım Allah.

Mən beşik dünyamızdan

Endim yer dünyasına.

O gündən düşdüm elə

İnsan iddiasına,

Böyüklük xülyasına,

İsgəndər Zülqərneyn,

Promotey sevdasına.

Yer, sənə yıxılanı

Qaldırırsan əlüstü,

Dağılır qara tüstü.

Deyirsən: – Ey insan, qalx!

Sən mənə arxalanan, qalx!

Qalx, heykəl ol, şıx ol, qalx!

Ayağın altda yerəm,

Yerə yaraşıq ol, qalx!

Gedən-gəlməz yerimiz

Sənsən! Əskik olma, Yer!

Həyatın əzəli yer,

Özəli Yer, doğma Yer!

Şərq.- 2108.- 15 fevral.- S.5.