Pərvərdigar

Öz qəlbimdən şükr eyləyərəm

ərzimi, pərvərdigar,

Gecə-gündüz nitq söylərəm

sözümü, pərvərdigar.

Mərhəmətdən kəsmə məni,

köməyimsən, ya kərim,

Axıradək məhrum qoyma

gözümü, pərvərdigar.

Qadiri sübhan yolunda sadağa,

kəm etmənəm,

Rahimin dostu rəsulillah düşməz

mənim dilimdən.

Axiratın əzabından çox qorxuram

ölümdən,

Haqq vətənə imanlı ver ruzimi,

pərvərdigar.

Qiyamət gün divan olar,

pislik çıxar zəhərinə,

Məhəmməd ol mustafadır düşər

hümmət qəhrinə.

Qismət eylə meyvəsini, girim

cənnət şəhrinə,

Cəhənnəmdən azad eylə Əzimi,

pərvərdigar.

Yada düşdü

Salam alagöz canana,

Keçən günlər yada düşdü.

Gülə-gülə xoş beş edib,

Vuran əllər yada düşdü.

Sürməlisən, gəl bu bağa,

Qönçə-qönçə gül dərmağa,

Ala gözlü yar görmağa,

Gedən yollar yada düşdü

Əzimdir dərya tək coşan,

Bülbüldür güllə savaşan,

Söhbət edib xoş danışan,

Şirin dillər yada düşdü.

Qaldı

Bülbül kimi qan ağlaram,

Baharda bir gülüm qaldı.

Gülüstanı soraqlaram,

Onda xoş xəyalım qaldı.

Boyu bəstə, incə beli,

Gərdənində ipək teli,

Yaşıl belli, tuti dilli,

Belə bir sevgilim qaldı.

Şamamalar tağ içində,

Bəslənir torpaq içində,

Əzim deyər bağ içində

Nərgiz rəngli gülüm qaldı.

Ya rəbbim

Gecə-gündüz yalvarıram mən sənə,

Salmayasan yaman dərdə, ya rəbbim.

Təqsirsiz qul olmaz, rəhimsiz ağa,

Etmə məni bundan gərdə, ya rəbbim.

Rəhimkar padşahsan, min bir adın var,

Genişdir ürəyin, böyük səbrin var,

Ələst meydanında haq divanın var,

Mən şikəsti gözlə orda, ya rəbbim.

Əzimin qəlbində, ya böyük ata,

İzdihamlıq düşdü, sən vermə xata.

Ölsəm, qismət eylə səkkiz cənnətə,

Yandırma o yeddi narda, ya rəbbim.

Gəlir

Aşıb talanın kəndini,

Yolu pərzivana gəlir.

Sinəsi tox, möhnəti tox,

Bax mərdi-mərdana gəlir.

Zülfi qarə aşikarə,

Atıbdır gərdana gəlir,

Açıq qabaq, alma yanaq,

Dşləri dürdanə gəlir.

Geyinib eşq libasını,

Gözəldi, hüsnünə baxın,

Yar sevdası məcnun edib,

Əhdinə peymanə baxın.

Cismini atıbdır oda,

Alışan pərvanə baxın.

Dərdinə dərman qılmağa,

Həkimə, loğmana gəlin.

Düşüb çölə-biyabana.

Axtarır öz cananını,

Kərəm ilə Əsli kimi,

İstər yandıra canını.

Pünhan-pünhan soraqlayır,

Mən Əzimin ünvanını.

Neçə mənzil yollar aşıb,

Kəndi Yengiyana gəlir.

Yengiyanlı Əzim

Təzadlar.- 2010.- 2 oktyabr.- S.14.