Söyüdlər ağlayanda...
Duman olur, çən olur,
Bilmirəm nədən
olur,
Göz yaşım
dən-dən olur,
Söyüdlər ağlayanda...
Ürək yaman kövrəlir,
Üz-gözə qəhər
gəlir,
Yaş yanağa
sərilir,
Söyüdlər ağlayanda...
Sahil çənə
bürünür,
Dəniz məhzun
görünür,
Sevincim qəmə
dönür,
Söyüdlər ağlayanda...
Kölgəsi suda üzər,
Jalədən muncuq düzər,
Nakam aşiqə
bənzər,
Söyüdlər ağlayanda...
Budaqlar yazıqlaşar,
Yarpaqlar qucaqlaşar,
Təbiət uşaqlaşar,
Söyüdlər ağlayanda...
Xatirələr oyanar,
Xəyallarla daranar,
Sevdalara boyanar,
Söyüdlər ağlayanda...
Bu gecənin bəyazlığı
Bu gecənin
bəyazlığı
Apardı hara məni?!
Bu gecənin
bəyazlığı
Sanki çəkdi dara məni.
Bu gecənin
bəyazlığı
Qəlb dünyamı işıqlatdı.
Bu gecənin
bəyazlığı
Ürəyimə yaman yatdı.
Bu gecənin
bəyazlığı
Hər yanı nur eylədi.
Qaranlığı əridib,
İşığı gur eylədi.
Bu gecənin
bəyazlığı
Qanad verir xəyala.
Səmalara uçurur,
Az qalır
çata aya.
Bu gecənin
bəyazlığı
Gecəni gündüz edir.
Yeri də göylər kimi
Səhra tək dümdüz edir.
Bu gecənin
bəyazlığı
Nə yaman sehirlidir.
Bu gecənin
bəyazlığı
Qəlbim təki
sirlidir..
Çoban günahkar
Həqiqət qılıncı
korlaşan zaman
Yəqin at oynadar meydanda yalan.
Belədir bu həyat, belədir dövran,
Bu ağrı-acını kiminlə
bölüm?
Yaşamaq bir zülüm, ölmək bir zülüm.
Düzün qarşısını
yalan kəsəndə,
Yaxşının yolunu yaman kəsəndə,
İnsanın boynunu insan kəsəndə
Bütün gördüyünü
almayıb vecə,
Necə yaşayasan, axı de, necə?!
İnsana dərd-bəla,
əzab verən kəs,
Min bir hiylə ilə tələ hörən kəs,
Hər cövrü-cəfanı
rəva görən kəs,
Bu gün
əlindəsə zamanın
çarxı
Sabah sənə qarşı çevrilər axı.
Çönüb baxmayaraq
bir an geriyə
Yamanlıq edirsən yana-yörəyə.
Canavar giribsə
əgər sürüyə,
Kənarda axtarıb
tapma səbəbkar-
Köpəyi günahkar,
çoban günahkar!
Xalqın nicatına
gedən yolda sən
Çalış qalmayasan heç vaxt dalda sən.
El-oba nə halda,
hansı halda sən?
Ölkədə rüşvətə
rəvac verən kəs
Milləti ağ günə çıxara bilməz.
Daha sevə
bilməyəcəm
Arzulara çatan
zaman,
Dərdi-səri atan zaman
Yolumuzu kəsdi
hicran...
Daha sevə bilməyəcəm.
Təkcə səndin
qəlb həmdəmi,
Sən də tənha qoydun məni,
Bundan sonra mən heç kimi
Daha sevə bilməyəcəm.
Bir də səni görməyəcəm,
Saçlarını hörməyəcəm,
Eşqə könül
verməyəcəm,
Daha sevə bilməyəcəm.
Unudulmaz ilk məhəbbət,
Unudulmaz o ülviyyət,
Unudulmaz o qudsiyyət...
Daha sevə bilməyəcəm.
O yerlərə
gəlməyəcəm,
Əvvəlki tək gülməyəcəm,
Mən dərdindən
ölməyəcəm,
Daha sevə bilməyəcəm.
Qəmli ötər
tənha ürək,
Vaxtsız solar yazıq
ürək,
Leylisizəm mən Məcnun tək...
Daha sevə
bilməyəcəm,
Daha sevə
bilməyəcəm
Eyləyə
Xeyli vardır
vüsalına möhnətəm,
Görüşünə tale imkan eyləyə.
Bircə kəlmə
"hə" sözünə
həsrətəm,
Dinə gələ,
nola iman
eyləyə.
Ağlımı başımdan
çıxarıb gedib,
Səbrimi özüylə aparıb
gedib.
Məni öz-özümdən
qoparıb gedib,
Bir gün məni nola
mehman eyləyə.
Neçə bənd-bərəni
mən aşıb gəlləm,
Çətin dolayları
dolaşıb gəlləm,
Hüsnünə nəğmələr
mən qoşub gəlləm,
Təki rəhmə gələ, aman eyləyə.
İstəsə ulduzu bir-bir dərərəm,
Qulac saçlarına
çələng hörərəm,
İstəsə dünyanı
ona verərəm,
Qəlbindən keçəni bəyan eyləyə.
Kimlər saldı incikliyi araya?
Bir kəsim
yox gəlib çatsın haraya,
Yol tapardım
o qaldığı saraya,
Qorxuram təzədən divan eyləyə.
Qəşəm İlqar RUHDAŞ
Təzadlar.- 2010.- 14 oktyabr.- S.15.