BU TORPAQ BÜTÖVLÜK TANIMAYACAQ …

Bu torpaq bütövlük tanımayacaq,

Hər kəsin canında o MƏN yoxdusa.

Hər evin içində Vətən havası,

Hər evin içində Vətən yoxdusa...

Elə həsrət-həsrət baxıb uzaqdan

Gözü yaşaracaq, əsir yurdların.

Hər gün yaraları təzələnəcək,

Sahibsiz yurdların, yesir yurdların.

Bu qaçqın taleli, köçkün taleli,-

Millətin qəddini dərdi əyəcək.

Biz girov qaldıqca qul əxlaqında,

Təpər canımızda gecələyəcək.

Bilmirəm, qanımız harda qarışıb,

Ruhumuz yad düşüb, yurd havasına,

Ekranı bürüyən gədalara bax,

Qol açıb oynayır Vətən yasına.

O qədər boğazdan asılmışıq ki,

Daha hamımızı tamah aldadır.

Baxırıq əlinə yadellilərin,

Bu gün yola verir, sabah aldadır.

Gərək könlümüzdən alov püskürə,

Yolumuz savaşa açıla, doğru.

Daha ürəklərdən yol da tükənir,

Kəlbəcərə doğru, Laçına doğru.

Bu nə biganəlik, bu nə soyuqluq?

Bu acı sualın cavabı varmı?

Əriyib gedirik, düşmən əlində,

Yada qul olmağın savabı varmı?

Hər gün bir ümidin yelinə verib,

Elə yüz illərdi yorurlar, bizi.

Dünən Savalandan topa tutdular,

Bu gün də Şuşadan vururlar, bizi.

Bölünür beləcə Vətən torpağı,

Sərhədi kiçilir, canı kiçilir.

Kimsə sinəsinə döyməsin əbəs,

Vətən bölünəndə hamı kiçilir.

YAXŞI Kİ,HƏSRƏTİN VAR

Yenə üzür canımı,

Gecənin üzü qara.

Məni xəyala çəkir,

Səni uzaqlıqlara.

Göy üzü ulduz-ulduz,

Hər ulduzun öz qəmi.

Elə bil həsrət gəlib,

Tutub bütün aləmi.

Çöldə bir az sazaq var,

Bir az da yaz havası.

Göydə hələ bitməyib,

Buludların davası.

Çiçəklər də gecikib,

Görüşə gecikən tək.

Budaqlar puçur-puçur,

Ümidə göz tikən tək.

Hər şey sükuta dalıb,

Soraq da yoxdur Aydan.

Bu axşam da son ümid,

Keçirir məni çaydan.

Mənim yaşadığımı,

Duyursanmı bir azca.

Xəyalımdan qaçma tez,

Gəlibsənsə,dur azca.

Yuxusuz bir gecədə,

Qəminə köklənmişəm.

Səsimə səs versənə,

Görürsən təklənmişəm.

Bəlkə ölə bilərdim,

Həyat ağır,ömür dar…

Qapısını döyməyə,

Yaxşı ki,həsrətin var.

AYAZ ARABAÇIYA

Atıb özlərini dərdin içinə,

Yenə də salıblar dərdi “biçin”ə,

Qoşulub gedirlər fikir köçünə,