Bir ömür sevincdən süzülən
kədər
Sevinc Səyyadqızının Rüstəm
Behrudinin şeirləri
əsasında yazdığı
"Bir ömür sevincdən süzülən
kədər" yazısını
təqdim edir.
Milyon ildir
torpaq göyə boylanır
çiçəklər günəşə.
Milyon ildir
pərvanələr oda
yanır
aşiqlər atəşə
Mən ayrılıqlara
yandım.
Ayrılıq fani adlandırdığımız
dünyanın, əslində
isə fani olan cəmiyyətin xarakteristikasıdır. Nədə
ayrılıq yoxdur ki... Yer Göydən
aralı, Ay Günəşdən ayrı,
İnsanlar sərhədlərlə
ayrı... Müxtəlif
ölçüdə, müxtəlif
formada çərçivələri
qoymuşuq onsuz da çərçivəli
həyatımıza. Din,
dil, torpaq, millət arılığı
özlüyündə qoyduğumuz,
qanun kimi qəbul elədiyimiz çərçivə deyilmi?!
Ayrılıqda bir tənhalıq... Tənhalıqda bir sükut... Sükutda bir səs...
2 Aprel – Beynəlxalq
Uşaq Kitabı Günüdür
Mifologiya qəhrəmanları
gerçəkdir? - Naxçıvandakı
qazıntıların nəticələri
Məşhur "Yeşilcam" aktrisası
vəfat etdi
Böyük şəhər... Kiçik
bir ev...
Pəncərəndə yalnızlıq ək.
Çiçəyini oxşamağa
Göydən mələklər gələcək.
Yüz illərdir,
mələklərin çiynində
səadət enir Yer kürəsinə. Az qala inanmışıq bu nağıla. İnsan göydən aralı, mələk insandan aralı, tanrı mələkdən
aralı...
Könül daha özünə var,
Hara dönsən
ayrılıq var.
Yıxdı məni ayrılıqlar
Gülüm, xoş gəldin, xoş gəldin.
Könlüm qapanır özünə.
Varır, vardıqca axtardığını, ayrılar
içərisində aradığını
tapır. Sevinmək üçün səbəb
axtarma... O zaman daha çox narahatlıq gəlir, sevinc yox... Sevinmək
üçün, sadəcə,
sevinmək istəyi axtarın... onu da axtarmazlar...gərək adamın içində olsun...
Soruşma kiməm,
nəyəm?
Ağıllı divanəyəm.
Tanrının elçisiyəm.
Sözlərimdə səsim var.
Bu səs hardan gəldi belə?! Bu nə səsdir, söz yaratdı. Söz yarandı, cümlə-cahan tabe oldu hökmünə.
Söz Tanrının mərhəməti,
Ahı daşı dəlibdisə.
Gərək yenəm, mən
qul olam
Sözə göydən gəlibdisə.
Min illərdir, söz məskəni göylər
insanların dua yeri, ümid, pənah yeridir. Min illərdir göylər ucalıq, paklıq, xoşbəxtlik yeridir.
Göy üzü çadırım,
günəş bayrağım...
Yolunda
dev duran bir yolçuyam mən.
Qoymurlar
özüm tək görünüm, Allah!
Hara çıxım gedim bu yer üzündən?!
Yer üzü qovğalar, dava yeridir. İnsanların
pis xisləti onu çirkaba bulayıb. Yer adamı oldun, demək günahlara batdın artıq. Yer adamı oldunsa, demək enmisən ucalığından...
Müqəddəs ruhdusa əvvəl
də, son da,
Ey Tanrım, qəribə işindən əl çək.
İztirab yeridir bu Yer kürəsi;
Əzabi
təzədən doğulub
ölmək.
Bezdim yer üzündə... O göylər niyə
Eşitmir? Sökülüb üstümə
axır?
Yüz ildi, min ildi üzüm göylərə...
Göy üzü bir dəfə üzümə
baxmır.
Göy üzü – sakitlik, dinclik məskəni... Göy üzü safdır, təmizdir. Göydən uca nə var ki... Mənsə...
mənsə, hər addım başında çətinliklə rastlaşan,
hər addım başı əzablara qatlaşan sadə bir bəndəyəm, “əzab çəkməyə
doğulan adam”am.
Mən kiməm? Cəzamdı bəndə doğulmaq,
Min illik ocağın qovurduğu kül...
Sən kimsən? Nə vaxtsa yad baxışlarla
Əyilib
titrəyən, çırpınan
könül.
Tanrım
mənə bəndəliyi
bəxş etdi. Sadə bir bəndəlik
– səhv etmək, səhv edə–edə öyrənməkdir.
Amma günahkar bir bəndənin günahsız
ruhu olarmış. “Ruhum mənim”
Qorxuram ruhuma qoşulum gedim,
Gedim göy üzündə təmizlənim mən.
Niyə
buraxmırsan, günahkar
canım,
De niyə qorxursan təmizliyindən?
Can bu dünyanın sakini, cisim qorxu
əsiri. Ruhumuzla yaşaya bilmək... – Səadət olar ki... Ruha hakimiyyət gərək deyil. O sərbəstdir, azaddır,
məkana, zamana sığmazdır... insanlar
da iki cürdür... Ağrının təsiri
ilə böyüyən;
və ağrının
təsirilə kiçilən.
Ağrı və kədər hər bir insanın həyatında rast gəlinə bilən haldır. Lakin həyatın
dolanbac yollarında çəkdiyi məşəqqətlərə
görə mənən
o insan böyüyə
bilir ki, ruhən güclü, əqlən uzaqgörən, dünyagörüşcən
isə müdrik olur.
Ey ruhum, ayağa dur,
Düşdüyün tilsimi qır!
Zaman məndə çırpınır
Mən bir sözün içində.
Yenə
söz... Yenə sözmü saldı sehrinə maddi dünyanı?! Söz–hakim,
söz–hökm! Söz–məna! Söz–yaradan, söz–yaranan!!!
Günah
içindəyəm, ruhum
didərgin.
Günahın son ucu həmişə
tövbə.
Sözümdən boylanan bu tənhalığım
Ruhumun önündə sonuncu tövbə.
Tövbə deyirəm günahlarıma
– bir savab üçün. Tənhalıq
içində yumaq istəyirəm günahlarımı
didərgin ruhum önündə – Sözümlə!
Duanda tövbə var,
dilində nə də andın
Yüz andımdan keçmişəm
mən divanə, mən arsız
Mən yazdığım, pozduğum
gözəl sözə inandım.
Doğru
söz gözəl olmur,
Gözəl söz etibarsız.
Gözəl olmaz doğru söz... Bir doğruluqda bir acılıq yaşayar. Oğul gərək bu acını yeyə bilsin, oğul gərək həqiqəti
görə bilsin. Axı,
Yalana sığınıb düz
Yalan düzün içində
Bu düzlər içində
yalan, yalana sığınan düz...
Acısından dadmaq olmur, şirinindən keçmək çətin.
Bir söz de... Kəlməsindən
sevgi yağsın, doğmalıq yağsın...
Bir söz de, təsirindən
munislik süzülsün
nəvaziş axsın,
bir nəğmə çal, avazından gözəllik tökülsün
şəkkər dadsın...
Sənə gələn yolun
adı
Sözüm ustə od qaladı
Bu nə cür eşq sevdadı
Dərd
qayıdır, dərman
olur
Yalandı ya düzdü sevgi? Haqdı ya nahaqdı sevgi? Amma... bir şey var ki, daim yaradır, yaşadır sevgi... Səni məndə tam eləyən,
məni səndə bitirəndir, Dillən, ruhum... sözlərində
tüm vücudum titrədi...
Eşq nəymiş? İlahi, açılmaz bu sirr
Yer deyir, göy deyir, deyir, haqq
deyir
Dilini bildiyim ot, yarpaq
deyir:
Nə sən mənimkisən, nə mən səninki.
Nə sən mənimkisən, nə mən səninki, Amma... Qapını
döyəcəm...Üzünə
sığal çəkəcəm,
saçlarına tumar...
yanağından öpəcəm,
bağrıma basacam səni baxışlarımla...
Payızda
Göz yaşlarım
üzümü
Yağışlar pəncərəmi yudu.
Payızda çılpaq
yarpaqlar torpağın
ruhudu,
Sapsarı yarpaqlar
ağacların...
Sapsarı yarpaqlar
Ağacların ruhudu –
Sən mənim!..
Ruhum oldun,
içimdə çırpınan
canım oldun. Hüzuruna gəlmişəm.
Ya çək məni öz yanına xilas elə əzablardan, ya da... Yox...
Günahlı, günahsız bu dünya, aləm
Qiyamət gününü
gözləyən bu haqq...
Yer göyə
qovuşar qiyamət günü
Mən sənə
qovuşa bilmərəm
ancaq...
Həyat - gözləməməkdir...sadəcə yaşamaqdır.
Yaşamaq - mövcud olmaq deyil, hiss
etməkdir...Hiss etmək - instinkt deyil, duyğulardır... Duymaq - anlamaqdır, Anlamaq - ağıl deyil, dərk etməkdir. Dərk etmək - həyatdır...
Sənə qovuşmağa
gəlirəm, yetər
Bəndənəm, gözünü yola dik Allah !
Bağışla sözumdən dəlilik yağır
,
Sevgidən ölməkdi
dəlilik, Allah !
Mərdi namərdə
möhtac etməyən,
haqqı nahaqqa qurban verməyən, məzlumun ahını zalımda qoymayan aləmlərin ilahı uca Rəbb! Fitnəkarın, bədəməlin
şərindən, əzazilin
felindən sənə
sığınırıq.
Sən ki
qüdrət sahibisən!
Xocalının ahını
duydun, ya Rəbbim! Bax, o köməyi istəyirəm.
Sən ki vermək istəməsən,
istəməyi də verməzdin... sən ki “yetər ki, istə” demisən... “çox istə” demisən... Bax, həmin zamandı, tanrım! İstəyirəm! Çox
istəyirəm! Yerdən-göyə,
ərşə qədər,
1000 il susuz qalmış insanın su istədiyi kimi istəyirəm! Elliklə TÜRK olaraq istəyirik! Səndən başqa sığındığımız
yox, ey adil
olan, qadir olan Tək Allahım!
Əzəməti və cəlalı, qüdrəti və qadirliyi ilə bənzərsiz və təsəvvürə sığmaz
UCA RƏBBİM! Həqiqətin və ədalətin zəfəri naminə, haqq uğrunda mübarizə aparan oğullarımızın üzərindən
nəzər və mərhəmətini əskik
eləmə! Müzəffər
ordumuzun yolunu açıq, qolunu bükülməz, ayağını
büdrəməz elə.
Ey gücü və qüdrəti ilə misilsiz olan Rəbbim! Türkün səndən
başqa pənahı
yoxdur!
Qırğızam, özbəyəm, qazax, türkmənəm,
Başqırdam, kərkürəm, elə
görk mənəm.
Sənin gözlədiyin
qərib türk mənəm!
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam.
Basat nəslindənik... "qurtuldunmu
igid" deyəndə
hər cür ağlasığmaz çətinliyi
aşıb "qurtuldum"
deyənlərdənik... Bizə
zaval yoxdu. Olmayacaq! Bir ölüb min
dirilən, basdığı
yeri yurd edən türk! Yurdun dağılmaz, suyun axar, ocağın
isti, çörəyin
bişmiş olsun! Əsrlərdi Türkün
mərdliyi dilə dastandı! Hər kəsə çox yaxşı məlum olan "Kitabi Dədə Qorqud" dastanındakı Dəli Domrul həyat yoldaşından can borcu istəmir, amma eyni mövqedə olan yunanların Admeti istəyir də, qəbul edir də! Amma türk ölər, öz xanımının arxasında gizlənməz!
Hər ağrılar, hər acılar ötəndi,
Əl uzatsam,
Ərzuruma yetəndi,
Füzulinin məzarı
da Vətəndi - Vətən!
Mənə üz
tut - yurda ocaq qurana,
"Turan" - deyib Boz qurd kimi durana.
Sonun yoxdu, çevrilməsən
Turana - Vətən!
Mənim
andım "Ya bütövlük, ya qandı",
Zalım
dostlar, qəbul edin bu andı:
Qara başım bu yol üstə qurbandı, - Vətən!
Sevinc Səyyadqızı
Türküstan.-
2024.- 30 yanvar-5 fevral, ¹4.- S.14.