«Xoşbəxtlik bədbəxtliyin
özüdür» - Müsahibə
Aktyor sənəti çox maraqlı və çətin sənətdir. Bu yolda addımlamaq və tamaşaçı sevgisi qazanmaq hər aktyor və aktrisaya qismət olmur. Amma Gənc Tamaşaçılar Teatrının aktrisası, əməkdar artist Kəmalə Müzəffər canlandırdığı obrazlarla tamaşaçı sevgisi qazanıb və sevilir. “Şənbə qonağımız” olan gözəl və səmimi xanımın müsahibəsini təqdim edirik.
-Tələbəllik illərinizdən Gənc Tamaşaçılar Teatrına dəvət olunub və bir başa baş rolda oynamısınız. Özünüzü şanslı aktrisa hesab edirsinizmi?
-Təbii ki, çox şanslı aktrisayam. İnsan kimi də çox şanslıyam və şikayət etməyə haqqım da yoxdur . Amma baxır nədə...
- Kəmalə xanım, nədən şikayət edə bilər?
- Hər şeydən şikayət edə bilərəm. Amma ətrafa baxanda şikayət etməyə haqqım yoxdur. Anam həmişə mənə deyərdi ki, bu dünyada qəm çəkmək üçün kifayət qədər qəm, kef çəkmək üçün kifayət qədər kef var. Şəraitdən asılı olaraq hər şeydən şikayət edə bilərəm. Həyatda hər şeydən narazılıq etmək mümkündür. Mən özümü insan, qadın və aktrisa kimi çox şanslı hesab edirəm.
-Siz əsl xoşbəxtliyi bədbəxtlikdə gördüyünüzü qeyd etmisiniz. Buna səbəb nədir?
-Bu çox uzun bir mövzudur. Açıqlamaq istəməzdim, çünki orada daxili dünyam var. Heç ətrafımla da bu barədə danışmıram. Mən o fikri aktrisalar üçün demişəm, evdar qadınlar üçün yox. Bu suala cavabım var, amma bu haqda danışa bilmirəm, açıqlamaq olmaz. O cümləni xırdalasaq insanların anlaya biləcəyi, qınaya biləcəyi, səhv başa düşəcəyi kimi hallar baş verə bilər. Ona görə də, dediyim kimi, xoşbəxtlik bədbəxtliyin özüdür. Elə mesajlar var ki, onu cəmiyyətə xırdalamaq olmaz. İnsan yaşadığı hadisəni qəbul edir və bir müddətdən sonra deyir ki, nə yaxşı, onlar başıma gəldi. Həyatdan dərs alırsan. Bu, çox gözəl haldır. Onu da deyim ki, indiyə qədər etdiyim səhvlərdən peşiman deyiləm. Başıma faciə belə gəlsə də. Çünki, onlar hisslərimin, emosionallığımın, düşüncələrimin, həyat tərzimin dönüşüdür. Düşünürəm ki, onlardan vaz keçsəm müqəvva olaram. Dedim, güldüm, yatdım kimi həyat mənim üçün maraqsızdır.
- Emosional olmağınızın mənfi və müsbət tərəfləri nələrdir?
- Hamı mənə emosional olduğumu deyir və mən bunu qəsdən etmirəm. Amma ətraf üçün oynayan insanlar var ki, həyatda elə deyillər. Hətta mən emosionallığımı yığışdırmağa çalışsam da, yarım saatdan sonra görürəm ki, alınmır.
- Bir müddət əvvəl depressiyaya düşüb sənətdən uzaqlaşdınız. Buna səbəb nə idi?
- Təkcə sənətdə deyil, həyatda da hər şeydən depressiyaya düşə bilirəm. Bu hal məndə tez-tez baş verir.
- Bəs, depresiyyadan necə çıxırsınız?
- Məni
bir çox şeylər depressiyadan çıxara bilər. Əsasən də dözüm və səbr. Bəlkə də, depressiyaya düşən insanlar
heç depressiyadan çıxmırlar. Bunu
dəqiq bilmirəm. Mən çox
dözümlü və səbr edən insanam. Bu, mənə depressiyayadan çıxmağa
kömək edir.
- Sənətdə
özünüzü şanslı aktrisa hesab edirsiniz, bəs
xanım kimi xoşbəxtsinizmi?
- Nə
bilim, vallah. Qeyd etdiyim kimi, bir tərəfə
baxanda hər şeydən narazı, digər tərəfdən
də ətrafa baxıb hər şeyin yaxşı
olduğunu hiss edirsən. Hər şeydə
çətinlik olur, onu dəf etmək lazımdır. Bəzən qalib, bəzən məğlub olursan.
Əlbəttə ki, insan sənətindən və
özündən asılı olmayaraq heç vaxt deyə bilməz
ki, çox xoşbəxtəm. Onu
yalnız ölənə yaxın deyə bilər, xoşbəxtəm,
yoxsa əksinə. Bəlkə, indi
özümü xoşbəxt sayıram və müsahibədən
bir saat sonra başıma elə hadisə gələcək ki,
xoşbəxt olmayacam. Bir tərəfdən
baxanda özümü şanslı, digər tərəfdən
isə şanssız hesab edirəm.
- Neytral mövqedən
yanaşmağınız nə dərəcədə asan,
yaxud çətindir?
- Ona
görə neytral mövqedəyəm ki, arzularım və istəklərim
nə dərəcədə insan olmağımı müəyyənləşdirir.
Elə insanlar var ki, arzusu adi yaşamaqdır.
Elə insanlar da var ki, arzusu daha yüksək
yerlərdədir. Daha böyük şeylər
istəyir və bir tərəfdən, bilir ki, bu istək və
arzular baş tutmayacaq. Əslində,
reallıq da budur, yaxud da şərait yetişməyib. Sənin xoşbəxtliyin sənin istəklərindir.
Həyatdan nə istəyirsən deyə müəyyənləşdirməlisən.
Bir tərəfdən də bilirsən ki,
arzuların yerinə yetməyəcək. Reallıqlarla
da barışmamaq axmaqlıqdır. Bəli,
Azərbaycanda bir aktrisa kimi bundan o tərəfə gedə
bilmərəm. Dünya arenasına
çıxacaq filmlərimiz yoxdur. Deyim ki, Azərbaycan Hollivuddur, yox. Dünya arenasına
çıxacaq filmlərə çəkilmək arzum idi,
amma o filmlərə çəkilmədim deyə
özümü bədbəxt saymaq axmaqlıqdır. Bir tərəfdən də «niyə də
olmasın» deyə düşünürəm. Hər bir halda öz problemlərimin qarşısında
səbr və dözüm göstərirəm, ancaq
anlayıram və qəbul edirəm ki, bu günə kimi
Hollivudda qırmızı xalça üzərində yeriyə
bilmədim.
- Nə vaxtsa Hollivudda çəkilmək
arzusunda olmusunuzmu?
- Təbii
ki, tələbəllik illərində böyük
arzularım vardı. İndi kiçik
mükafatlara görə bir- birinin ətini yeyirlər. Mən ömründə elə şeylərin
arzusunda olmamışam. Ondan ötrü kiminsə
dalınca nəsə deyim, əlindən nəyisə almaq istəyim
kimi hal heç
vaxt ola bilməz. Mən çox böyük
arzuların xəyalında olmuşam ki, bunlar mənə
xırda görünüb. Amma xırda
görünən şeylər də bu gün məndə
var. Həyatım öz axarı ilə gedib, əməkdar
artist adını almışam, Prezident mükafatına layiq
görülmüşəm. Teatrda ən
yaxşı rolları da oynayıram. Bundan
artıq şeylərin arzusunda olmuşam. Bilirəm
ki, bu arzular bu gün həyata keçə bilməz. Amma hələ də nağıllara inanıram.
Arzusuz yaşamaq olmaz. İnsanlar
üçün arzular fərqlidir. Televizora
baxım, «isti xörəyim olsun» kimi həyat mənə
maraqsızdır, amma onları da qınaya bilmərəm, onun
arzusu idi. Mirzə Ələkbər Sabir deyib
ki, «Cəmiyyət bilirsiniz nə vaxt pozulur? Ərə getmək istəyəni
oxumağa, oxumaq istəyəni ərə
getməyə məcbur edirlər». Ən
böyük arzum son nəfəsimə qədər sənətdə
olmaqdır. Ən yaxşı rolları
oynayım, ən azından heç olmasa Azərbaycan teatr və
kino tarixində qalacaq bir insana çevrilim. Bu dünyada ola bilmədik...
- Təbii ki, tanınan bir
aktrisasınız...
- 40
yaşı keçmisən, amma ən yaxşı rolları
bundan sonra oynayacam, inşallah. Çünki iç dünyam,
dərrakəm, emosional duyğularım bundan sonra kamilləşir.
- «Azrdama»da “Qatarın altına
atılan qadın” tamaşasında oynadınız. «Azdrama»dan işləmək üçün təklif
gəlsə, qəbul edərsinizmi?
- Bəli,
Mehriban Ələkbərzadənin quruluşunda “Qatarın
altına atılan qadın” tamaşasında oynadım. Mehriban Ələkbərzadə ilə “Məhkumlar”
filmindən əməkdaşlığımız
başlamışdı və Mehriban xanım məni
tamaşasına dəvət elədi. Böyük
məmuniyyətlə qəbul elədim. İşləmək
məsələsinə gəlincə, yalnız Azrdamadan deyil,
yaxşı iş hardan gəlsə orada varam. Əsas
o deyil ki, hansı teatrda işləyirsən. İnsan sənətinin peşəkarı
olmalıdır. «Azdrama»da nə qədər aktrisa var
ki, illərlərlə səhnədə görünmürlər,
eləcə də başqa teartrlarda. Əsas
odur ki, teatrda kimsən, nə oynayırsan, sənətin
hansı pilləsindəsən. Tutaq ki, mən bu gün «Azdrama»
sevgisi ilə gedim orada otururm, illərlə də səhnəyə
çıxmayım. Mənası nə olar k?.
Amma yaxşı iş varsa, mən ora təklif alaramsa,
böyük məmuniyyətlə qəbul edərəm.
- Teatrda işləyirsiniz, dublyajda
iştirak edirsiniz, sənətinizdən pul qazana bilirsinizmi?
- Pul
haqqında heç vaxt danışmıram. Bu sənətə
pul üçün gəlməmişəm və sənətdə
pul üçün də olmayacam. Təbii ki,
yaxşı maaş olsa yaxşı
olardı. Mən İncəsənət
Universitetini bitirəndə artıq bilirdim ki, 170 manat
maaşla bura götürürlər. Məni
ora pulsuz da götürsəydilər, teatrda işləmək
üçün həyatımı verərdim. İşimlə yanaşı ailəmə də
vaxt ayırıram. Üç uşaq
anasıyam. Tamaşanı, efirləri,
dublyajı və.s hər şeyi çatdırıram. Çünki qadın hər şeyi
çatdırmalı və ailəsinə də vaxt
ayırmalıdır.
- Xarici aktrisalara bənzəyirsiniz və
çox da baxımlı xanımsıznız. Özünüzə
necə qulluq edirsiniz?
- Bunlar mənə
anamdan keçib, hətta özümə baxmasam da yenə də
babat görsənirəm. Təbii ki, əsas
genetika deyil, özünə də baxmalısan. Formada qalmaq üçün idmanla məşğul
oluram. Qanım aşağı olmasına
baxmayaraq bir balaca çəkim artan kimi günlərlərlə
ac gəzirəm. Təki 60 yaşlı bir
xanıma oxşamayım. 60 yaşım olanda da çəkimin
90 kilo olmamasına çalışacam. Bizim
aktrisa və aktyorların ən böyük problemi kökəlməkdir.
Biz yemək yeməkdən imtina edə bilmirik.
Amma sənətimiz naminə formada
olmalıyıq. Çünki səhnədə
kökəltmək mümkündür, arıqlatmaq yox. Hərdən aktyor və aktrisaya baxırsan ki, rolar
oynamaq istəyir, amma çəkisi ona imkan vermir. Rejissorlar o çəki və görünüşlə
onu çəkmirlər. Baxırsan ki, pis
aktrisa da deyil. Mənim də çəkim
artıqdır, amma mən gecə-gündüz bununla
mübarizə aparıram, hazırda pəhriz saxlayıram.
-
Müsahibələrinizdə övladlarınıza azadlıq
verdiyinizi qeyd etmisiniz. İstərdik ki, bu haqda
danışasınız...
- Mənim
qızım da, oğlum da Türkiyədə təhsil
alır. Bəzi valideynlər
uşaqlarını gözlərindən kənara buraxmırlər,
çünki öz uşaqlarından xəbərsizdilər.
Bizim qonşunun uşağından xəbərimiz
var, qonşunun da bizim uşaqdan. Onu da deyim
ki, hansısa hərəkət etmək istəyən edəcək.
Övladlarıma azadlıq verirəm, amma təbii
ki, müəyyən qadağalar da qoymuşam. Demişəm ki,
çalışın fikrinizi söyləyin. Azərbaycan
uşaqlarında azadlıq yoxdur, amma türklərdə və
rusların uşaqlarında azadlıq var. Bəzi insanların
azadlığı tərbiyəsizlik kimi başa düşməsinə
heç nə deyə bilmərəm. Doğrudan
da cəmiyyətdə azadlıqla tərbiyəssizliyi səhv
başa düşən insanlar da var. Hər bir şeyin
çərçivəsi var. Mən də çox azad
qadınam. Amma hər hərəkəti
çərçivə daxilində etməyə
çalışıram.
Rəqsanə
Üç
nöqtə.- 2015.- 12 fevral.- S.- 13