Bütün zamanların Bəxtiyarı

Başın sağ olsun, VƏTƏN!

Sözün bütün mənalarında xalqımıza böyük itki üz verib. Azərbaycanın böyük şairi, qüdrətli söz ustası Bəxtiyar Vahabzadənin dünyasını dəyişməsi təkcə o taylı, bu taylı Azərbaycan üçün deyil, bütün türk-islam dünyası üçün, əsl poeziyasevərlər üçün böyük itkidir.

XX yüzillik xalqımızın tarixində çox təzadlı bir dövr olsa da, bu əsr həm də mədəniyyətimizin, ədəbiyyatımızın qızıl əsri kimi tarixləşib. Bu yüzillikdə xalqımızın çox böyük fikir sahibləri, işıqlı ziyalıları yaşayıb-yaradıb, mübarizə aparıb, adlarını xalqımızın şərəf tarixinə həkk ediblər. Bu sırada Bəxtiyar Vahabzadə adı da böyük hörmətlə çəkilir.

Bəxtiyar Vahabzadə sovet hakimiyyəti illərində dünyaya göz açıb. O, təhsilini də sovet illərində alıb. Lakin ağlı kəsəndən bu yad ideologiyanın onun xalqına, dilinə, dininə necə böyük bir həqarət olduğunu anlayıb və bütün şüurlu həyatı boyu bu yabançı ideologiyaya qarşı mübarizə aparıb. Bu mübarizə yolunda sovet cəza aparatının basqılarını bütün çılpaqlığı ilə öz üzərində hiss edib.

Müdriklərdən hansısa deyib ki, icazə verilən qəhrəmanlıq qəhrəmanlıq deyil. Bəxtiyar Vahabzadə qəhrəmanlığı isə məhz ölümü göz altına almış qəhrəmanlıq, yüksək ehtirama layiq qəhrəmanlıqdır. O, imperiyaya qarşı o illərdə mübarizə meydanına atılmışdı ki, o zaman nəinki bu sistemin əleyhinə yazmaq, onun əleyhinə düşünmək belə böyük cinayət hesab olunurdu və ən yüngül cəza bir neçə illik Sibir sürgünü ola bilərdi. Moskva müstəmləkə altında saxladığı xalqları məcbur edirdi ki, öz "xoşbəxt həyatından" başqa heç nə düşünməsin. Azərbaycan xalqı məhz Bəxtiyar Vahabzadənin "Gülüstan" poemasından sonra necə dəhşətli bir imperiyanın girovu olduğunu və bölünmüş vətənin dərdinin böyüklüyünü anladı.

Etiraf etmək lazımdır ki, XX əsrdə Səməd Vurğundan sonra Bəxtiyar Vahabzadə qədər ümumxalq sevgisi qazanmış ikinci bir söz adamına rast gəlmək mümkün deyil. O, xalqımızın canlı fikir tərcümanı idi. Təpədən dırnağacan milli şair olan Bəxtiyar Vahabzadənin poeziyası milli olduğu qədər də fəlsəfi, lirik, poetik idi. Yazdığı hər bir şeir çap olunan andan dillər əzbəri olurdu. Çünki bu poeziya xalqımızın ruhundan, qan yaddaşından süzülüb gəlirdi.

Bəxtiyar Vahabzadə iliyinəcən bir Azərbaycan sevdalısı idi. O, Azərbaycanın ən ağır günlərində sinəsini və qələmini sipərə çevirib düşmənlərin üstünə alov yağdırırdı. Məşum 20 Yanvar günlərində ölümün gözünün içinə dik baxaraq, əli xalqımızın qanına batmış işğalçı rus generalının üzünə tüpürüb, bu xalqın heç bir işğalçı qarşısında diz çökməyəcəyini də hayqıran Bəxtiyar Vahabzadə idi.

Bəxtiyar Vahabzadə xoşbəxt şairdir. Çünki hələ sağlığından özü və sənəti xalqın ən böyük hörmətini, rəğbətini qazanıb. O, sağlığında klassikləşmiş şairdir. Azərbaycan xalqı var olduqca Bəxtiyar Vahabzadə də var olacaq. Çünki o, bu xalqın ruhundan doğub və ruhunda da yaşayacaq. Yerin behişt olsun, böyük ustad!

"Üç nöqtə"

Üç nöqtə.-2009.-14 fevral.-S.2.