Ermənilərin «soyqırım»
yalanı…
Hər il aprelin 24-də ermənilər
yalançı «soyqırım günü» ilə
bağlı təkcə Avropada deyil, dünyanın
bütün ölkələrində şivən
qoparmaqdadırlar. Guya ki, 1915-ci ildə Osmanlı
imperatorluğu dövründə Türkiyədə 1,5 milyon
erməni qırılıb. Əvvəlcə bu rəqəmi
bir neçə yüz min kimi təqdim edən ermənilər
sonradan fantastik şəkildə şişirtdilər, «1,5
milyon nəfərə» çatdırdılar. Ermənilərin
cəfəng istəklərinə dəm tutan ölkələrin
sayı artmaqdadır. İndi də ermənilər cəfəng
iddialarını «təsdiq edən» yeni ölkələr
axtarışındadırlar. Dünya ermənilərə
daim hay verməkdə, onun tərəfini tutmaqdadır.
Çox acınacaqlıdır: dünya ikili standartlar
burulğanında fırlanır, gecə-gündüz insan
haqlarından, milli haqların qorunmasından, dövlətlərin
ərazi toxunulmazlığından danışdığı
dərəcədə daim erməni kimi məkrli,
ikiüzlü bir milləti aşkar, ya gizli şəkildə
himayə edir, onun mənasız, cəfəng
iddialarını qulaqardına vurur, guya ki, heç nəyi
görmür. Gerçəkdir ki, dünyanın bütün
bu oyunları türkün özünəməxsusluğuna
qarşıdır. Məqsəd Türk Dünyasını
daha da sarsıtmaq, ermənilərdən alət kimi istifadə
etməklə vəziyyəti gərginləşdirməkdir.
Ermənilər isə bir an da olsun, dinc durmur, daim
dünyanın qulağını «soyqırım» cəfəngiyyatı
haqqında məlumatlarla doldururlar. Türklər vaxtilə ermənilərin
bu cəhdlərinə haradasa istehza ilə
yanaşmışdılarsa, hazırda vəziyyətin necə
gərgin olduğunu duymaqda və görməkdədirlər.
Görəsən, harada səhv etdik? Ya da sualı belə
qoymaq daha yaxşı olmazmı ki, harada səhv etmədik? Mənasız
arxayınçılığımız nə vaxta qədər
davam edəcək? Erməni körpəsinin qulağına
doğulduğu gündən pıçıldayır ki,
türk sənin düşmənindir. Ancaq biz erməni
murdarlığını, fürsətcilliyini, xəyanətkarlığını
görəsən, nə dərəcədə
balalarımıza başa sala bilirik? Dünya gecə-gündüz
səylə qloballaşır, xalqları
«doğmalaşmağa» çağırır. Görəsən,
dünyanın daim himayə etdiyi erməni ilə
türkün belə bir vəziyyətdə
doğmalığı necə baş tuta bilər?
Hazırda ermənilərin murdar istəklərinin
yeni biçimdə gerçəkləşməsi mərhələsi
başlayıb. Bir ovuc erməni bu boyda Türk
Dünyasının qarşısında həyasız şərtlər
irəli sürür, hədələrlə
danışır. Gerçək durum çox gərgindir.
Bizi özümüzdən ayıran cəhətlərə,
özgəliklərə, erməni məkrinə və sairə
qarşı döyüş hər gün mütəşəkkil
şəkildə aparılmalıdır. Nəhayət,
anlamalıyıq ki, bir xalq kimi köklənmədən,
özümüzə, ruhumuza tam mənası ilə bələd
olmadan bizi qarşıda gözləyən daha böyük təhlükələrdən
qurtula bilməyəcəyik. Türk Dünyası görəsən,
nə vaxt sözün əsl mənasında bir dünya
olacaq? Nə vaxta qədər türklər xilası orda-burda
axtaracaqlar? 300 milyonluq Türk Dünyası bütün
dünyada sayı on milyon da olmayan erməniyə qarşı
niyə həmrəylik göstərə bilməsin? Erməni
məqsədinə çatmaqdan ötrü bütün vasitələrdən
istifadə edir. Dünyanın ən qədim xalqlarından
biri olan türklər nədən onu gözləyən təhlükələrdən
vaxtında xəbərdar ola, təhlükələri yenə
bilmir? Doğrudanmı hər şey tükənib? Təsəvvür
etmək olar ki, bundan sonra hadisələr əvvəlkindən
dəfələrlə gərginləşəcək. Deməli,
nəticə belə olur ki, təhlükə də
içimizdədir, təhlükəli xilas da.
Fakt: 1989-cu ilin martında Ermənistanın
Qafan rayonunda Zəngəzurda, Şərur-Dərələyəzdə
soydaşlarımızı qanına qəltan edən
daşnak Hjdehə abidə qoyulur. Rayon partiya komitəsinin
birinci katibi Mkrtıçyan abidənin
açılışı zamanı arzularının həyata
keçdiyini məmnunluqla belə ifadə edir: «Siz çox zəhmət
çəkdiniz. Ancaq respublikanı azərbaycanlılardan təmizləyə
bilmədiniz. Sizin böyük arzularınızı nəvələriniz
yerinə yetirdi. İndi Ermənistanda heç bir azərbaycanlı
(türk-red.) qalmayıb». Bu da erməni vəhşiliyinə,
Türklərə qarşı soyqırım törətməsinə
əyani misal.
Yazıçı Əlisahib Əroğul
isə bu qənaətdədir ki, bu gün erməni məsələsi
uydurma «erməni soyqırımı» əfsanəsinə
kompensasiya edilir: «Hə qədər erməni-daşnak
faşizmi var, onun ideyalarını yaşadanlar mövcuddur, nə
dinclik, nə sülh bizə qismət olmayacaq:
varlığımız təhlükə altında qalacaq,
zaman-zaman torpaqlarımız erməni-daşnak faşizminin təcavüzlərinə
düçar olacaq».
Doğrudanmı 1915-ci aprelin 24-də
Türkiyədə yaşayan ermənilər soyqırıma məruz
qalıblar? Tanınmış araşdırmaçı
İsrafil Məmmədovun fikirləri sübut edir ki, ermənilərin
bu ittihamı tamamilə əsassızdır: «1915-ci il aprelin
24-dən 25-nə keçən gecə Türkiyə hökumətinin
qərarı ilə ermənilərdən 235 nəfər həbs
olundu. Bu «komitəçilər» türklərə
qarşı təşkil edilən iğtişaşların rəhbərləri
idilər. Az sonra həbs olunanların sayı 800-ə
çatdı. Bunların bir hissəsi sürgünə
göndərildi, digər hissəsi isə ölümlə cəzalandırıldı.
Qərar verildi ki, Türkiyə hökumətinə,
xalqına qarşı Türkiyə ərazisində fəaliyyət
göstərən komitələr qadağan olunsun. Bu, o deməkdir
ki, 24 aprel məsələsi təkcə ermənilərə
aid deyildi. Ermənilərin xəyanətkarlığına
görə Türkiyə hökuməti qərar verdi ki,
onların bir hissəsi köçürülsün, digər
hissəsi isə həbs edilsin. Şimaldan cənuba doğru
müharibə zonasındakı ermənilər həmin ərazilərdən
çıxarıldı. Türkiyənin vəziyyəti o
zaman çox gərgin idi. İngilis, fransız, bolqar
qoşunları artıq Konstantinopola (İstanbula)
çatmışdılar. Türkiyə belə bir
ölüm-dirim zamanında həm koalisiya qoşunlarına, həm
də ki, rus qoşunlarına qarşı vuruşmalı idi. Namərd
ermənilər məhz Türkiyənin belə bir ağır
vəziyyətində ona xəyanət etdilər, arxadan
ardıcıl zərbələr endirməyə
başladılar. Onlar Türkiyəni məhv etməyə
çalışan qoşunlara bələdçilik, tərcüməçilik
edirdilər. Rus generalları özləri etiraf edirdilər ki,
türklərə qarşı ən fədakarlıqla
vuruşan qüvvə ermənilərdir. Məhz bu səbəbdən
də 24 apreldən sonra ermənilər fikirləşdilər
ki, artıq biz Türkiyə ərazisində erməni dövləti,
erməni vilayəti yaratmaq imkanından birdəfəlik məhrum
olduq. Ermənilərin məhz 24 apreli «erməni
xalqının soyqırımı günü» kimi təqdim
etmək iddiaları və bununla bağlı türklərə
qarşı ittiham irəli sürmələri, Türkiyənin
üzr istəməsini, yüksək məbləğdə təzminat
ödəməsini tələb etmələri bununla əlaqədardır».
O dövrdə Fransa hökuməti
Türkiyə ərazisində erməni bayrağı ilə
üç qondarma dövlət yaradıb. Bu «dövlətlər»in
hər birinin ömrü iki-üç ay olub, konstitusiya
yaratmağa da vaxt tapmayıblar. Az sonra bunlar Türkiyə tərəfindən
ləğv edildi. Rus qoşunları geri qayıdanda ermənilər
də geri qayıtmağa məcbur oldular. Bu zaman erməni birləşmələri
hədsiz azğınlaşmışdılar. Hətta ruslar
qorxdular ki, ermənilər onlara qarşı da vuruşa bilərlər.
Ona görə 1917-ci ilin əvvəllərində rus hökuməti
qərar verdi ki, erməni hərbi birləşmələri
buraxılsın. Geri qayıdan ermənilərin içərisində
yerli ermənilər də var idi. Qars vilayəti ərazisində,
İrəvan quberniyasına keçid yolunda 82 türk kəndi
yerlə-yeksan edildi. Ermənilər yolun bir tərəfində
çılpaq soyundurulmuş türk qadınlarını, o
biri tərəfində isə nizələrə
keçirilmiş uşaqları düzürdülər ki,
erməni qoşunları daim bu qanlı səhnələrə
baxıb ruhlansınlar. Bundan sonra ermənilər indiki Ermənistan
ərazisində, indiki Xankəndi, Bakıya qədərki ərazilərdə
yerləşən kəndləri də viran qoymağa
başladılar. Sonra məlum 1918-ci il mart
qırğınları baş verdi, minlərlə
soydaşımız qanına qəltan edildi».
Bəs «erməni soyqırımı»ndan
sonrakı dövrdə Türkiyə ermənilərinin vəziyyəti
əslində necə olub? «İki yüz mindən çox erməni
bu hadisələr zamanı islamı qəbul edərək
Türkiyədə qaldı. Konstantinopol erməniləri
Osmanlı hökumətinə qarşı döyüşmədiyinə
görə onlara toxunulmadı. Məlumata görə, o
vaxtı Türkiyədə 1 milyon 300 min nəfər erməni
yaşayıb. Ermənilər isə israr edirlər ki, «genosid
vaxtı» Türkiyədə 1,5 milyon nəfər erməni
qırılıb. Hətta müəyyən materiallarda həmin
dövrdə Türkiyədə cəmi 700-800 min erməninin
yaşadığı göstərilir. Türkiyə hökuməti
həmin dövrdə 300 min ermənini cəzalandırıb,
xəyanətkarlığına görə sürgün
edib».
Amerika alimi C.Makkartinin fikrincə, həmin
dövrdə o ərazilərdə təqribən 600 yüz
min nəfər erməni, türklər tərəfdən isə
2,5 milyon nəfər ölüb. Dəhşət
burasındadır, lap tutaq ki, ermənilərdən
qırılan 1 milyon da olsa, (baxmayaraq ki, belə şey
olmayıb) bu rəqəmi dünya başı üzərinə
bayraq edərək qaldırıb, ancaq 2,5 milyon türk
haqqında isə qətiyyən danışılmır.
Başqa bir alim isə deyir ki, müsəlman-türk əhali
tərəfdən 2,5 yox, 3 milyon nəfər
qırılıb. Atatürk dövrünə qədər
Türkiyədə vəziyyət belə idi: 1920-ci il avqustun
10-da «Sever» müqaviləsi bağlanır. Həmin müqavilədəki
ayrıca bəndə görə, erməni dövləti
yaranmalı idi, onun 161 min kvadrat kilometr ərazisi
olmalıydı. Türkiyənin 6 vilayəti də ermənilərə
verilməli idi. Türkiyə artıq bu müqaviləyə
qol çəkmişdi. 12 dövlətin sırasında Ermənistan
ayrıca tərəf kimi müqavilədə iştirak edirdi.
Ancaq Mustafa Kamal Atatürk müqaviləni qəbul etmədi.
1923-cü ildə bu müqavilə ləğv edildi».
Uğur
Xalq Cəbhəsi.-
2012.- 24 aprel.- S.14.