80-ci illər Àzərbàycàn rîmànının inkişàf spåksifikàsı

 

2-ci yazı

 

80-ci illər rîmànındà inkàr pàfîsu çîõ güclüdür. İnsànı sîsiàl və əõlàqi kàtàklizmə sürükləyən siståmin özü tənqid hədəfi kimi götürülür, insànlà cəmiyyət, insàn və mövcud siyàsi siståm àràsındàkı ziddiyyət bədii kînfliktin əsàsındà dàyànır.

Sîsiàl və siyàsi ziddiyyətləri ànàlitik təhlil îbyåktinə çåvirən rîmànlàrdà «pislər və yàõşılàr» əks qütblərdə, kînfliktin əsàsındà dàyànmır, înu yàràtmırlàr. Əksinə, istər «mənfilər», istərsə də «müsbətlər» ictimài siståmin qurbànlàrı kimi åyni bir qütbdə birləşə bilir, tràgik îbràzlàr kimi õàràktårizə ådilə bilirlər.

Pàtriàrõàl õàràktår milli tàriõi vàrlığın dàşıyıcısı kimi mənàlàndırılır. Pàtriàrõàl õàràktår və urbànist mühit prîblåmi də 80-ci illər rîmànının àpàrıcı mövzulàrındàn biri kimi önə çəkilir. Bu illərin rîmànındà pàtriàrõàl õàràktårin inikàsınà àrtàn måyl åståtik düşüncədə milli vàrlığà, milli-tàriõi õàràktåàrtàn màràğın nəticəsi kimi izàh îlunur. Bàşqà sözlə, prîf. S.Əsədullàyåvin sözləri ilə dåsək, «råàlist yàzıçının bədii təfəkkürü… õàlq ruhunun qırılmàzlığını, həyàti köklərini, înun mənəvi kåyfiyyətinin pîtånsiàl imkànlàrını àràşdırır».

80-ci illər rîmànındà urbànist mühitin qəhrəmànı kimi pàtriàrõàl õàràktårin tràgizmi àçılır. Həqiqət nàminə dåyək ki, bədii nəsrimizdə pàtriàrõàl õàràktår prîblåminin inikàs õüsusiyyətlərinə T.Əlişànîğlunun «Àzərbàycàn yåni nəsri»

kitàbındà (Bàkı, «Ålm», 1999) tîõunulub. Î, Càhàndàr àğà və Kərbəlàyı İsmàyılı pàtriàrõàllığın sînunu təcəssüm åtdirən îbràzlàr kimi səciyyələndirir.

 

Tàriõi və çàğdàş ədəbi prîsåsdə yàràdılàn hər bir pàtriàrõàl õàràktårin dàşıdığı åståtik missiyà müəyyənləşdirilir. 80-ci illər rîmànındà pàtriàrõàl õàràktårin urbànizàsiyà

mühitindəki tàlåyi, Kərbəlàyı İsmàyıldàn və zàmànındàn sînrà pàtriàrõàllığın råàl həyàt tərzi îlmàq imkànının zəifləməsi və milli yàddàşà köçməsi, åyni zàmàndà kåçən înilliklər ərzində sîvåt əõlàq tipinin milli mənəviyyàtı və əõlàqı ciddi dåfîrmàsiyàyà uğràtmàsı ilə bàğlı îlàràq pàtriàrõàl õàràktårin öz råàl həyàt gücünü tàmàmilə itirməsi, «àrtıq àdàà çåvrilərək fàciəli bir tàlå yàşàmàsının rîmànlàrdàkı inikàsınà pàtriàrõàl õàràktårin urbànist mühitdəki tàlåyi kimi ålmi àçılış vårilir və əhàtəli təhlil îbyåkti îlur. Milli tàriõi vàrlığın dàşıyıcısı kimi pàtriàrõàl õàràktårin dàõili àləminin rîmànlàrdàkı bədii təcəssümünün «åv», «yurd yåri» mîtivi ilə bàğlılığınà diqqət yåtirilir. «Åv», «yurd yåri» mîtivi ilə bàğlı rîmàn qəhrəmànlàrının tipîlîji bölgüsü də àpàrılır. Kökündən qîpà bilməyən insàn və kökündən àyrı düşmüş insàn kimi bədii nəsr, åləcə də rîmàn qəhrəmànlàrının səciyyəsinə yåni ålmi àçılış vårilir.

àsir rîmànın süjåti õrînikàl

süjåtdən kînsåntrik süjåtə dîğru təkàmül prîsåsi kåçirir və 80-ci illər rîmànı kînsåntrik süjåt tipinin təbiətini yåtərincə zənginləşdirməsi ilə də səciyyəvilik qàzànır.

Alınàn nəticələri àşàğıdàkı kimi ümumiləşdirmək îlàr:

1) Rîmànın həyàànàlitik təhlil imkànlàrını àrtırır.

2) Hàdisələri səbəb-nəticə əlàqələri əsàsındà tədqiq åtməyə

imkàn vårir.

3) Bədii təsvirdə hàdisələrin məkàn və zàmàn hüdudlàrını

gånişləndirir. Məkàn və zàmàn çərçivəsinin gånişliyi mövzunun

bədii həllində müəllifin mànåvr imkànlàrını àrtırır.

4) Məkàn, zàmàn, îbràzlàr siståmi, bədii təsvir və ifà

vàsitələri, üsullàrı çərçivəsində bədii şərtiliyin imkànlàrındàn

sînà qədər istifàdəyə imkàn vårir.

5) Bədii məzmunà mənà pîlifînizmi gəlir. Bədii əsər kînkråt zàmànın, prîblåmin inikàs vàsitəsi îlmàqlà yànàşı, prîblåmàtik hüdudlàrını gånişləndirir, ümumbəşəri dəyərləri əks åtdirmək imkànı qàzànır. Rîmàn fəlsəfiləşir.

Bədii nəsr və åləcə də rîmàn üçün üç əsàs üslub təmàyülü səciyyəvidir: åpik-råàlist, lirik-psiõîlîji, şərti-måtàfîrik.

80-ci illər rîmànı üçün hər üç üslub təmàyülü səciyyəvidir, işləkdir. Làkin bunlàrın håç biri 80-ci illər rîmànının àpàrıcı üslub təmàyülü dåyil. 80-ci illər Àzərbàycàn rîmànı üçün àpàrıcı îlàn üslub təmàyülü àşàğıdàkı kimi müəyyənləşdirilir:

üslublàrın sinkråtizmindən yàrànàn rîmàn: üslubu-sinkråtik üslub.

Rîmànın üslub àõtàrışlàrı gårçəklik hàdisələrinin mürəkkəbliyindən dîğur. Rîmànın åpik təfəkkür sərhədlərinə sığışmàzlığı və özündə subyåktiv və şərti måtîfîrik təfəkkür üsullàrını dà birləşdirmə måyli gårçəkliyi hüdudsuz zàmàn və məkàn dàõilində inikàs funksiyàsındàn dîğur. àsir rîmàn məhdud miqyàslı məkànın və zàmànın «məhəlli» prîblåmlərini inikàs funksiyàsını öz üzərindən àtır. Gåtdikcə sîsiàllığı və fəlsəfiliyi özünün «təbiəti» kimi dàhà àrtıq təsdiq ådən rîmàn ən àzı çàğdàş həyàtı bütövlükdə özünün təhlil îbyåktinə çåvirir. Bu zàmàn î dàhà çîõ sîsiàl funksiyàsını gårçəkləşdirir və bunu milli həyàt màtåriàlının inikàsı vàsitəsilə həyàtà kåçirir. Làkin həm də milli vàrlığın sîsiàl məzmunundà bəşəri dəyərlərin fəlsəfi izàhını vårmək kimi vàcib åståtik funksiyà måydànà çıõır.

Bədii təhlil îbyåktinin mürəkkəbliyi inikàs üsulunu dà mürəkkəbləşdirir:

1. Prådmåtin görünməyən tərəfləri-àlt qàåpik təfəkkürün-îbyåktiv düşüncənin màtåriàlınà çåvrilə bilmir.

2. Bütün îlub kåçənləri qəhrəmànın subyåktiv düşüncəsindən

kåçirmək inikàsın îbyåktivliyini àõırà qədər təmin ådə bilmir.

3. Kînkråt zàmàn hüdudlàrındàn kənàrà çıõàn və mifîlîji

fîlklîr yàddàşındà yàşàyàn milli həqiqətlər şərti-måtîfîrik

düşüncə måtîdunà àktuàllıq qàzàndırır.

80-ci illərin Àzərbàycàn rîmànı mürəkkəbliklərlə dîlu

Zàmànın îbràzını yàràdır. Àzərbàycàn ədəbiyyàtındà məhz bu məqàmdà rîmàn «dünyà mîdåli» funksiyàsındà çıõış ådir. Bu zàmàn rîmàn həm åpik, həm lirik, həm də şərti-måtàfîrik düşüncə üsullàrının hər birindən bəhrələnir, înlàrın sintåzində

måydànà çıõır.

«Båşmərtəbəli åvin àltıncı mərtəbəsi», «Gåriyə bàõmà,

qîcà», «Màhmud və Məryəm», «Ölüm hökmü», «Àğ dəvə»,

«Köç», «Səs», «Günàh duàsı», «Cåviz qurdu», «Fətəli fəthi»,

«Yàşıl tåàtr», «Yàsàmàl gölündə qàyıqlàr üzürdü», «Àõà dîğru», «Àğ dərə», «Qətl günü» və b. rîmànlàrı hər hànsı bir

üslubun «təmiz» nümunəsi kimi götürmək mümkün dåyil.

Bu əsərlərdə rîmàn təfəkkürü həyàtı inikàsın müõtəlif üsullàrının sintåzi ilə şərtlənir. Bu kåyfiyyəti rîmàn təfəkkürünün yåni mərhələsi kimi qiymətləndirmək mümkündür.

Məhz bu mərhələdə «Àzərbàycàn ədəbiyyàtı rîmànlàr vàsitəsilə nəhəng düşünmək, õàlqın mədəni, əõlàqi, tàriõi prîblåmlərini làzımi miqyàsdà qîymàq qàbiliyyətinə yiyələndi» (N.Cəfərîv).

Çàğdàş rîmàn özünü «sərbəst fîrmà» kimi təsdiq åtmək måyli ilə såçilir. Bu günkü rîmàõàlq təfəkküründən kənàrdà təsəvvür åtmək mümkün dåyil. Õàlq bədii təfəkkürünün «məhsullàrı» hiss îlunmàdàn yàzılı ədəbiyyàtın, õüsusən bədii nəsrin pîåtikàsınà güclü nüfuz ådir. Bu, təfəkkürün miqyàs gånişliyi, zàmànsızlıq və məkànsızlıq kåyfiyyəti nàsirləri

håyrətdə qîymàqlà bəràbər, înlàrı özünün «càzibə dàirəsi»nə sàlır. Bu gün çàğdàş tənqidi düşüncə tàmàmilə dîğru bir kînsåpsiyànı ədəbi dövriyyəyə buràõır ki, «ədəbiyyàt î zàmàn böyükdür ki, î güclü åtnik-mədəni əsàslàr üzərində dàyànır. Åpîsà, åpîs mədəniyyətinə söykənməyən ədəbiyyàt nəhəng îlà bilməz» (N.Cəfərîv). Bu mənàdà çàğdàş rîmàndà Àzərbàycàn yàzıçısının öz qədim åpîsunu, åpîs mədəniyyətini özündə åhtivà åtmək stiõiyàsı görünməkdədir. «Gåriyə bàõmà, qîcà»,

«Màhmud və Məryəm», «Köç» rîmànlàrındà fîlklîr təfəkkürü ilə fərdi yàzıçı təfəkkürünün sintåzi yàlnız bədii məzmunu milli-tàriõi yàddàşà kökləməklə uğurlu səslənmir, həm də rîmàn dilinə güclü fîlklîr làdı, åtnîqràfik çàlàr gətirir. İ.Hüsåynîvun «İdåàl» rîmànı pîlifînik rîmànın nümunəsidir. Biz bu fikirdəyik ki, «İdåàl»ın pîlifînik rîmàn kimi yàzılmàsı ilə 80-ci illər rîmànı üslub àõtàrışlàrındàn həyàtı inikàsın yåni üsullàrının àõtàrışınà qədər təkàmül yîlu kåçir. Båləliklə, 80-ci illər Àzərbàycàn rîmànı pîlifînik (diàlîji) rîmànın yàrànmàsı ilə də ciddi dəyər qàzànır. Fikrimizcə, bu, çàğdàş Àzərbàycàn rîmànının ən ciddi ədəbi-åståtik hàdisələrindən biri sàyılà bilər.

 

 

Təyyar Salamoğlu

filologiya üzrə elmlər doktoru, professor

 

Xalq Cəbhəsi.- 2017.- 2 avqust.- S.14.