Azərbaycan Ordusunun qüdrəti artdıqca gənclərin hərbi xidmətə münasibəti də kökündən dəyişir

Son illər balakənli çağırışçıların nümayiş etdirdiyi fəallıq iftixar hissi doğurur

Ordumuzda xidmət edənlərin əksəriyyəti gənclərdir. Mən çox şadam ki, gənclərimiz milli ruhda, vətənpərvərlik ruhunda tərbiyə alırlar. Gənclərimiz bizim ümidimizdir. Gələcəkdə ölkəmizi onlar idarə edəcəklər. Mən çox şadam ki, orduda xidmət edən gənclər Vətənə bağlı olan insanlardır.

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti, Ali Baş Komandan İlham Əliyevin Bakıda keçirilən təntənəli hərbi paraddakı nitqindən

26 iyun 2011-ci il

Dövlətin əsas dayaqlarından olan ordunun formalaşdırılması və daim inkişaf etdirilməsi tarixən bütün siyasətçilərin və liderlərin ən çox diqqət ayırdığı məsələlərdən biri olub. Müstəqil Azərbaycanda isə bu məsələ daha böyük, daha həyati əhəmiyyət kəsb edirdi.

Çünki müstəqilliyimizin 18-20-ci illər dövründə olduğu kimi 1991-ci ildən sonrakı illərində də dövlətimiz münaqişəyə və müharibəyə cəlb edilmişdi. Azərbaycanın öz dövlət müstəqilliyini və ərazi bütövlüyünü qorumaq üçün təkcə siyasi iradəyə və xalqın dövlətə olan inamına deyil, həm də güclü orduya ehtiyacı var idi. Həmin ordunun formalaşdırılması istiqamətində həyata keçirilən tədbirlər nəticəsində bu gün Silahlı Qüvvələrimiz nəinki regionda, hətta, bütövlükdə postsovet məkanında ən nüfuzlu qüvvələrdən birinə çevrilib.

Təəssüf hissi ilə bildiririk ki, müstəqilliyin ilk illərində vahid komandanlıq tərəfindən idarə olunan, vahid mərkəzin tabeçiliyində olan ordu yaratmaq barədə düşünmürdülər, ya da bunu bacaran yox idi. Fakt ondan ibarət idi ki, həmin illərdə Azərbaycan ordusu tamamilə pərakəndə şəkildə fəaliyyət göstərirdi. Müxtəlif siyasi partiya rəhbərlərinin tabeçiliyində olan və hətta ayrı-ayrı imkanlı şəxslərin əmri, tapşırığı ilə fəaliyyət göstərən əsgəri birləşmələr mövcud idi və belə vəziyyətdə olan silahlı qüvvələrə ordu demək qətiyyən mümkün deyildi. Bu, tarixi faciəmizin başlanğıcı idi. Nəticədə torpaqlarımız işğal olundu, bir milyona yaxın soydaşımız öz doğma yurd-yuvalarından didərgin düşdü. Bu zaman bir məqamı xüsusi qeyd etmək zərurəti var. Belə ki, 1991-93-cü illərin xaos və anarxiyasına, daxili qeyri-sabitliyə və ordudakı pərakəndəliyə baxmayaraq Milli Ordunun yüzlərlə vətənpərvər, qeyrətli, peşəkar nümayəndələri həm əsgəri vəzifələrini, həm də vətəndaşlıq borclarını şərəflə, ləyaqətlə yerinə yetirmişdilər. Onlar arasında şəhid və əlil olanlar çox idi. Ancaq qeyrət rəmzinə çevrilmiş həmin şəxslərin nümunəsi də ordunu formalaşdırmağa kifayət deyildi. Çünki ölkəmizin dövlət müstəqilliyinin əbədiləşdirilməsi üçün Azərbaycana qüdrətli ordu lazım idi. Belə bir ordunu isə ümummilli lider Heydər Əliyev formalaşdıra bilərdi və formalaşdırdı.

Heydər Əliyevin formalaşdırdığı Azərbaycan Ordusunun hərbi-texniki imkanlarını, Silahlı Qüvvələrimizin qüdrətini ötən ay - iyunun 26-da Azərbaycanın dövlət müstəqilliyinin 20-ci və Silahlı Qüvvələrin 93-cü ildönümləri münasibətilə Bakıda keçirilən təntənəli hərbi paradda gördük. Mükəmməl hərbi nümayiş möhtəşəm qüdrət nümunəsi idi. Bu ordunun yuxarıda qeyd etdiyimiz pərakəndə vəziyyətdən indiki səviyyəyə gətirilməsi üçün ulu öndər nələr etməmişdi? Ölkədə daxili sabitlik, xalqın dövlətə və orduya inamı bərpa olunmuş, ordunun maddi-texniki bazasının və hərbçilərin sosial-rifah halının yaxşılaşdırılması istiqamətində konkret tədbirlər həyata keçirilmişdi. Ayrı-ayrı siyasi təşkilatların və ya konkret şəxslərin tabeçiliyində olan əsgəri birləşmələr vahid komandanlıq altında birləşdirilmiş və bütün silahlı qüvvələrin eyni mərkəzdən idarə edilməsinə nail olunmuşdu. Bütün bunlardan sonra - 1994-cü ilin may ayında Azərbaycan NATO-nun "Sülh naminə Tərəfdaşlıq" Proqramına qoşulmuş və ordumuzun Avropa standartları səviyyəsində müasirləşdirilməsinə start verilmişdi. Ulu öndər Heydər Əliyevin tez-tez hərbi hissələrdə olması, əsgərlərin hərbi tapşırıqları yerinə yetirməsi, hərbçilərin sosial şəraiti, döyüşçülərin Vətənə sədaqətinin, tələb olunan peşəkarlığının və digər keyfiyyətlərinin artırılması vəziyyəti ilə tanış olması Silahlı Qüvvələrin inkişafına xüsusi təkan verirdi. Ulu öndərin ordu quruculuğu siyasəti ilə yanaşı diplomatiyada - xarici siyasətdə də böyük təcrübəsi Milli Ordumuzun möhkəmləndirilməsinin əsas səbəblərindən birinə çevrilmişdi. Belə ki, dövlət başçımız ölkəmizin dostu və müttəfiqi olan ölkələrin hərbi mütəxəssislərinin Azərbaycana dəvət edilməsinə və ya bizim hərbçilərimizin həmin ölkələrə səfərlərinin təşkilinə nail olmaqla ordumuzun peşəkarlığını artırırdı. Nəticədə Azərbaycan Ordusu dağınıq, pərakəndə silahlı qüvvələrdən dünya miqyasında sülhyaratma missiyasında fəal iştirak edən mükəmməl orduya çevrildi.

Bu bir faktdır ki, Azərbaycan Ordusu 2003-cü ilin oktyabrından sonra daha sürətli bir inkişaf mərhələsinə qədəm qoymuşdur. Prezident İlham Əliyevin həyata keçirdiyi çoxsaylı tədbirlər nəticəsində Azərbaycan Ordusu regionun ən güclü silahlı qüvvələrindən birinə çevrilmişdir. Ölkədə Müdafiə Sənayesi Nazirliyi yaradılmış, bu qurumun müəssisələrində istehsal olunan silah və sursatların dünya miqyaslı sərgilərdə nümayişi təşkil edilmişdir. "Biz işğal olunmuş Azərbaycan torpaqlarını istənilən yolla düşmən tapdağından azad edəcəyik" - deyən Prezident İlham Əliyevin təşəbbüsü ilə bu gün ölkədə dövlət büdcəsindən ən çox vəsait ayrılan sahə məhz ordu quruculuğu, hərbi-strateji xarakterli məsələlərin həll olunması sahəsidir.

Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev iyunun 26-da Bakıda keçirilən hərbi paradda Silahlı Qüvvələrimizin maddi-texniki bazasının möhkəmləndirilməsi istiqamətində həyata keçirilən tədbirləri xarakterizə edərkən demişdir: "Bu gün Azərbaycan Ordusunun təchizatı, o cümlədən daxildə istehsal olunan məhsullar hesabına formalaşır. Azərbaycanda müxtəlif növ silahlar, sursatlar, hərbi texnika istehsal olunur... Bir sözlə, ordumuzun hərbi imkanlarını, potensialını gücləndirmək üçün nə lazımdırsa, Azərbaycan dövləti onu edir. Bizim hərbi xərclərimiz ildən-ilə artır. 2003-cü ildə hərbi büdcəmiz 160 milyon dollar idisə, 2010-cu ildə bu rəqəm 2 milyard 150 milyon dollara, bu il isə 3 milyard 300 milyon dollara çatmışdır. Bir neçə il bundan əvvəl qarşıya qoyduğum vəzifə - yəni ki, Azərbaycanın hərbi xərcləri Ermənistanın bütün xərclərinə bərabər olsun - artıq reallaşıb. Bu gün Azərbaycanda hərbi xərclərə sərf olunan vəsait Ermənistanın bütün büdcəsindən 50 faiz artıqdır".

Ordumuzun maddi-texniki bazasının möhkəmləndirilməsi ilə yanaşı, Azərbaycan dövlətinin Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin ədalətli şəkildə həll edilməsi üçün həyata keçirdiyi siyasi-diplomatik tədbirlər də Azərbaycan Ordusunun nüfuzunu artırır. İndi ölkə gəncləri Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həll ediləcəyi günün uzaqda olmadığını yaxşı bilirlər. Odur ki, yüksək mənəvi və hərbi vətənpərvərlik tərbiyəsi almış gənclərin hamısında belə bir arzu yaranıb ki, bu gün məhz hərbi xidmətdə olsunlar. Bir zamanlar fərariliyin baş alıb getdiyi Azərbaycan Ordusuna indi gənclərin bu şəkildə, arzu və istəklə, fəxrlə üz tutması hər bir azərbaycanlıda qürur hissi yaradır.

Mən bir Azərbaycan vətəndaşı kimi balakənli gənclərin və onların valideynlərinin orduya, hərbi xidmətə münasibətini görəndə sadəcə iftixar hissi keçirirəm. 10, 15 il əvvəl biz bu günləri sadəcə arzu edə bilərdik. İndi isə həyatın reallıqlarıdır. Bu zaman bir məsələni də qeyd etmək zərurəti var. Belə ki, orduya münasibətin formalaşdırılmasının önündə dövlət və dövlət başçısı gedir. Ancaq yerli təşkilatların, xüsusən, gənclərin hərbi xidmətə qədərki hazırlığı ilə məşğul olan, onlarda hərbi-vətənpərvərlik tərbiyəsini aşılayan qurumların xidməti də xüsusi qeyd edilməlidir. Yəni bu sevgi və rəğbət yuxarıdan aşağıya doğru, mərhələ-mərhələ hamı tərəfindən yaradılır. Dövlət başçısı orduya öz qayğı və diqqəti ilə, Müdafiə Nazirliyi hərbi hissələrdə nizam-intizamın yüksək səviyyədə təmin olunması ilə, təhsil müəssisələri, ictimai təşkilatlar və ağsaqqallar lazımi təbliğatın təşkil olunmasıyla gənclərin orduya münasibətini müsbətə doğru əsaslı şəkildə dəyişirlər. Nəticədə orduda nəinki fərarilik və ya hərbi xidmətdən yayınma halları qeydə alınmır, əksinə, könüllülərin sayı çoxalır.

Mən bu məqamda Balakən ağsaqqallarının və bütün çağırışçılarımızın valideynlərinin nümayiş etdirdiyi iradəni də yüksək qiymətləndirirəm. Biz ənənəvi olaraq çağırışçıların hərbi xidmətə yola salınması mərasimlərinə valideynləri də dəvət edirik. Oğlu əsgər gedən bir valideynin söylədiyi fikirlər heç zaman yadımdan çıxmayacaq və bütün hərbçilərə uğurlar, ordumuza qələbə müjdəsi arzuladıqdan sonra öz fikirlərimi bu günlərdə keçirilən yolasalma mərasimlərinin birində çıxış edən həmin valideynin sözləri ilə yekunlaşdırıram: "Biz Vətənə Ana deyirik. Mən fəxr edirəm ki, Anamız Vətəni, analarımızı, bacılarımızı, qızlarımızı qoruyanların sırasında bu gündən mənim də oğlum olacaq. Mən bu ordu ilə daim fəxr etmişəm. Sabahdan - oğlumun əsgər paltarı geyməsindən sonra isə beşqat, onqat artıq fəxr edəcəyəm".

Nizami QULİYEV

Xalq qəzeti.- 2011.- 19 iyul.- S. 6.