Heydər Əliyev siyasi kursu: innovativ
və kreativ inkişafa aparan yol
Bu, bir həqiqətdir ki,
böyük xalqların-istər ingilislərin, istər
fransizların, istər almanların, istərsə də
italyanların dahi müasirləri yoxdur. U.Çerçil,
Ş.de Qoll, K.Adenauer və de Qasperi mənsub olduqları millətlərin
dünya tarixinə ötən əsrin ikinci yarısında bəxş
etdikləri nadir şəxsiyyətlər idilər. F.D.Ruzveltdən sonra ABŞ-da da dahi “kəsiri”
mövcuddur. Azərbaycan xalqı kiçik də olsa, bu
baxımdan unikaldır. Onun dahi müasiri
vardır. Həmin düha Heydər
Əliyevdir. Məhz bu dahi şəxsiyyətin xarizmatik
liderliyi sayəsində mövcudluğu təhlükə
altında olan dövlətçiliyimiz permanent xaos və
böhran məngənəsindən
çıxarılmış, ümummilli fəlakətin-vətəndaş
müharibəsinin qarşısı alınmış, döyüş
cəbhəsində məğlubiyyətlər seriyasına
son qoyulmuş və atəşkəs rejiminin tətbiqinə
nail olunmuşdur.
Heydər Əliyev Azərbaycan xalqının milli sərvətidir. Aforizmə
çevrilmiş bu ifadə Heydər Əliyev şəxsiyyətinə
verilmiş ən lakonik və düzgün qiyməti əks
etdirir. O, xalqa və Vətənə sonsuz sevgisi,
dövlətçiliyə hədsiz sədaqəti ilə
indiki və gələcək nəsillərə örnək ola biləcək bir fəaliyyət nümunəsi,
ölkəmizin davamlı inkişafının
uzunömürlüyünü təmin edən təkmil irs,
siyasi məktəb miras qoymuşdur.
Ötən
əsrin 70-ci illərinin əvvəllərində “Literaturnaya
qazeta”ya verdiyi məşhur müsahibəsində “Qoy ədalət
zəfər çalsın”- deyən Heydər Əliyev
özünün milli intibah missiyasının 1969-1982-ci illər
tarixi çərçivəsində, sözün həqiqi mənasında,
ədalətin zəfər çalmasına nail oldu. Ölkədə həmin illərdə 213 yeni sənaye
müəssisəsi istismara verildi. Qeyd edilən 13 il ərzində istehsal olunan sənaye məhsulu
öz həcminə görə əvvəlki 50 ilə bərabər
idi.
“Xalq həmişə
öz ziyalıları, öz mədəniyyəti, öz elmi
ilə tanınır”,-deyən möhtərəm Heydər
Əliyevin Sovet Azərbaycanına rəhbərlik etdiyi
dövrdə ölkədə məktəbəqədər tərbiyə
müəssisələrindən tutmuş ali
məktəblərədək bütün təhsil
ocaqları əvvəlki illərlə müqayisədə
yeni inkişaf pilləsinə qalxdı, bu istiqamətdə
aparılan ardıcıl və məqsədyönlü
dövlət siyasəti Azərbaycan əhalisinin təhsil,
ümummədəni və intellektual səviyyəsinin yüksəldilməsində
müstəsna rol oynadı.
Dahi şəxsiyyət
Heydər Əliyevin Azərbaycan təhsilinin inkişafında
müstəsna xidmətlərindən biri də 1970-1980-ci illərdə
şəxsi təşəbbüsü və
qayğısı sayəsində Azərbaycandan kənarda,
keçmiş SSRİ-nin 50-dən artıq böyük şəhərinin
170-dən çox nüfuzlu ali
məktəbində respublikamızın xalq təsərrüfatı,
elm, təhsil və mədəniyyətinin 80-dən artıq
sahəsini əhatə edən və xüsusi ehtiyac duyulan 250-dən
çox ixtisas üzrə 15 mindən artıq azərbaycanlı
gəncin ali təhsil almasına, yüksək ixtisaslı
mütəxəssislər kimi hazırlanmasına imkan və
şərait yaratması olmuşdur. Təbii ki,
fitri istedadı və iti fəhmi hesabına ölkəmizin
perspektiv müstəqilliyini proqnozlaşdıran Heydər
Əliyev suveren dövlətçiliyimizin sosial-iqtisadi,
ictimai-siyasi və xüsusilə də təhlükəsizlik
sahəsində hansı ciddi problemlərlə sınağa
çəkiləcəyini də görməyə bilməzdi.
Bu baxımdan ümummilli liderin hələ sovet
dövründə respublikamız üçün milli hərbi
kadrların hazırlanması sahəsində atdığı
uzaqgörən addımların ölkəmizin Ermənistanın
təcavüzünə məruz qaldığı zamanda necə
misilsiz əhəmiyyət
daşıdığınının bir daha şahidi olduq.
Bu, bir həqiqətdir ki, Sovet dövlətində
bütün sahələr kimi, ordu quruculuğu prosesi də məlum
siyasi-ideoloji prinsiplərə əsaslanırdı. Rəsmi Moskva
milli respublikalarda, ələlxüsus müsəlman dövlətlərində
milli hərbi kadrların hazırlanması yönündə cəhdləri
bir qayda olaraq qısqanclıqla qarşılayır və buna
mane olurdu. Müttəfiq respublikalarda hərbi
tədris məktəbləri əsasən Rusiya, Ukrayna və
Belorusda fəaliyyət göstərirdi.
“Bunları
görəndə, düşünürdüm ki,
yaxşı, biz Sovet İttifaqının bərabərhüquqlu
müttəfiq respublikasıyıq, böyük səlahiyyətlərimiz
var. Biz nə üçün ordudan təcrid olunuruq?” - bu
sözləri mərhum Heydər Əliyev 2003-cü il aprelin 21-də Cəmşid
Naxçıvanski adına hərbi məktəbin 30 illik
yubiley təntənəsində çıxış edərkən
demişdi.
Ulu öndər Heydər Əliyev 1973-cü ildə
böyük səylər nəticəsində belə bir məktəbin
yaradılmasına nail olmuşdu. Həmin dövrdə
Azərbaycan ildə təxminən 60 min gənci ordu
sıralarına göndərirdi. Ancaq
onların tam əksəriyyəti inşaat batalyonlarında
xidmət keçirdi. Hərbi hissələrdə
azərbaycanlı zabitləri isə, necə deyərlər,
barmaqla saymaq olardı. Əlbəttə,
indi bəziləri 1973-cü ildə Bakıda belə bir hərbi
məktəbin yaradılmasını bir zavod, fabrik tikintisi qədər
adi qərar hesab edə bilərlər. Amma buna nail olmaq üçün həqiqətən
böyük siyasət və uzaqgörənlik lazım idi. Sovet rejiminin ən güclü vaxtlarında Azərbaycanda
milli hərbi kadr hazırlığı üçün baza
rolunu oynayacaq məktəbin yaradılmasına rəsmi Moskva
laqeyd yanaşa bilməzdi. Təsadüfi
deyil ki, həmin dövrdə Bakıya təşrif buyuran
çeşidli komissiyalar Azərbaycanda belə bir hərbi məktəbə
ehtiyac olmadığını “əsaslandırmağa”
çalışırdılar. Amma ulu
öndər bu cəhdlərin qarşısını qətiyyətlə
almağı bacardı. Həmin vaxtdan 20 il
ötdü və Heydər Əliyevin yaratdığı hərbi
məktəb müstəqil Azərbaycanda ordu quruculuğu
üçün əsas bazalardan birinə çevrildi. 70-ci illərdə həmin məktəbin müdavimləri
olan zabitlər artıq müstəqil Azərbaycanın
Silahlı Qüvvələrinin komandirləri,
generallarıdırlar.
Beləliklə,
Heydər Əliyev 1969-1982-ci illərdə Sovet İttifaqı
çərçivəsində perspektiv müstəqil Azərbaycan
dövləti üçün xidmət edə biləcək
bütün zəruri
addımları atmağa nail oldu. 1991-ci
ildə müstəqilliyini bəyan edən Azərbaycan
Respublikası əslində real suverenliyinə 1993-cü ildə
nail oldu. Həmin il xalqın
israrlı tələb və xahişindən sonra Heydər
Əliyevin hakimiyyətə qayıdışı baş verdi
və bununla da Azərbaycanda milli intibah dövrünün
ikinci mərhələsi (1993-2003-cü illər)
başlandı. Bu dövr ulu öndərin təbirincə
desək, “müstəqilliyin əldə edilməsindən daha
çətin olan onun qorunması və möhkəmləndirilməsi”
ilə xarakterizə olunurdu. Həmin dövrdə
Rusiyanın siyasi-hərbi elitasında formalaşmış
mövqeyə görə, ərazisindən hərbi
bazaları çıxarılan və birmənalı olaraq Qərbə
inteqrasiya xəttini seçən Azərbaycan regionda Kremlin
uzağagedən planları üçün birbaşa təhlükə
mənbəyi rolunu oynayır. Həmin mərhələdə
hakimiyyətdə olan Müsavat-AXC cütlüyünün həyata
keçirdiyi səbatsız daxili və onun davamı olan xarici
siyasət kursu Rusiyanın Azərbaycana münasibətdə məlum
sərt mövqeyinin formalaşmasında az
rol oynamadı. Nəticədə məhz həmin
illərdə Rusiyanın himayəsi ilə
torpaqlarımızın Ermənistan tərəfindən
işğalı həyata keçirildi.
Yeri gəlmişkən,
burada bir həqiqəti də xüsusi olaraq qeyd edək ki, Azərbaycan
xalqının ən ağır dərdi olan Dağlıq
Qarabağ problemi ilə bağlı ulu öndər Heydər
Əliyevin 1969-1982-ci illərdə həyata keçirdiyi siyasətin
nəticəsində
bu dövrdə erməni millətçiləri bir
dəfə də olsun ölkəmizə qarşı ərazi
iddialarını açıq şəkildə dilə gətirməyə
cəsarət etmədilər və buna imkan verilmədi.
Akademik Ramiz Mehdiyev
Heydər Əliyev fenomeni ilə bağlı tədqiqatlarında
çox düzgün olaraq qeyd edir ki, “akademik Aqanbekyanın
M.Qorbaçovun Dağlıq Qarabağın Ermənistana birləşdirilməsinə
ilkin razılıq verilməsi barədə bəyanatı və
bununla da münaqişənin ilkin
qığılcımının közərməsi məhz
Heydər Əliyevin Siyasi Büro üzvlüyündən
istefasından cəmi üç həftə sonra baş
verdi”.
Bundan savayı, Müsavat-AXC cütlüyünün
mövcud şəraitə adekvat olmayan məqamda “Cənubi Azərbaycan”
problemini qaldırması nəticəsində İranla da
münasibətlər son dərəcə kəskinləşdi. Bu siyasətin
nəticəsində faktiki olaraq Azərbaycan həm
şimaldan, həm də cənubdan ağır təzyiq
altına düşdü. ABŞ Konqresi isə Azərbaycanı
dövlət səviyyəsində hər cür yardımdan məhrum
edən “907-ci əlavə”ni qəbul etdi.
Bu şəraitdə
dövlətçiliyimiz üçün ən təhlükəli
proses separatizm və onun nəticəsində ərazi
bütövlüyümüz növbəti dəfə
pozulması təhlükəsi ilə bağlı idi. Erməni
işğalçılarının aramsız
hücumları, Cənubda “Talış Muğan
Respublikası”nın elan edilməsi,
şimalda “Sadval” təşkilatının ərazi
iddiaları və Gəncədə Surət Hüseynova məxsus
hərbi hissənin üsyan etməsi həmin dövrdə
ölkəmizin dəhşətli siyasi kataklizmlər mərhələsində
olduğunu bir daha təsdiqləyir. Əslində
respublikamız real vətəndaş müharibəsi
astanasında idi. Ölkədə hakimiyyətsizlik
və xaos hökm sürürdü. Yalnız ümummilli
lider Heydər Əliyevin 1993-cü ildə xalqın tələbi
və xahişi ilə hakimiyyətə
qayıdışından sonra hədəfinə
çevrildiyimiz bu ağır problemlər öz həllini
tapmağa başladı. Lakin bu prosesin
özü də hamar yol ilə getmədi. 1994-cü ilin oktyabr və 1995-ci ilin mart aylarında
Azərbaycanın müstəqilliyini istəməyən xarici
qüvvələrin himayəsi ilə respublikamızda dövlət
çevrilişlərinə cəhdlər edildi. Prezident Heydər Əliyevlə xalqın sarsılmaz
birliyi bu sınaqlardan da uğurlu çıxışı təmin
etdi. Zəmanəmizin dühası olan Heydər
Əliyev xalqımızın və dövlətçiliyimizin
tarixində, əgər bir sözlə ifadə etmək
mümkünsə, məhz Xilaskar missiyasını yerinə
yetirdi.
1993- cü ildən etibarən ümummilli liderimiz
Heydər Əliyevin uzaqgörən siyasəti və gərgin
fəaliyyəti nəticəsində 1995- ci ildən
başlayaraq ölkəmizin sosial-iqtisadi inkişafı və
dünya iqtisadi sisteminə inteqrasiyası sahəsində
çox böyük nailiyyətlərə imza atıldı. Ən böyük nailiyyət isə ondan ibarətdir
ki, bu dövrdə ölkəmizdə aparılan müstəqil
dövlət quruculuğu prosesində iqtisadi islahatların və
inkişafın mahiyyət etibarı ilə yeni bir modeli - Azərbaycan
modeli yaradıldı.
Dayanıqlı
və dinamik inkişaf tempinə əsaslanan bu modeli 3
mühüm parametrlə xarakterizə etmək olar: 1) sərbəst
bazar münasibətlərinə əsaslanan və
özünüinkişaf qabiliyyətinə malik olan
sosialyönümlü bütöv iqtisadi sistemin - müstəqil
milli iqtisadiyyatın formalaşdırılması; 2) ölkədə
mövcud olan təbii-iqtisadi, texniki-istehsal və elmi-texniki
potensialın fəal surətdə təsərrüfat
dövriyyəsinə cəlb olunması; 3) milli
iqtisadiyyatın dünya təsərrüfat sisteminə səmərəli
şəkildə inteqrasiyasının təmin olunması
Məhz
ulu öndərin siyasi iradəsi və səriştəli rəhbərliyi
altında Azərbaycan Respublikasında qeyd edilən modelin
gerçəkləşməsinin rəsmi bazası kimi bir
çox irimiqyaslı konsepsiya və proqramlar- ‘’Azərbaycanda
kiçik və orta sahibkarlığa Dövlət
Yardımı Proqramı (1997-2000-ci illər)’’, “Azərbaycan
Respublikasında kiçik və orta sahibkarlığın
inkişafının Dövlət Proqramı (2002-2005-ci illər)”,
“Azərbaycan Respublikasında maşınqayırma sənayesinin
inkişafının Dövlət Proqramı (2002-2005-ci illər)”,
“Azərbaycan Respublikasında aqrar bölmənin
inkişafının Dövlət Proqramı (2002-2006-cı
illər)”, “Azərbaycan Respublikasının demoqrafik
inkişaf konsepsiyası”, “Azərbaycan Respublikasında
2002-2005-ci illərdə turizmin inkişafına dair Dövlət
Proqramı” qəbul olunmuş və uğurla həyata keçirilmişdir.
Daxili
siyasi sabitlik və iqtisadi inkişafa nail olan Heydər
Əliyev təkcə düzgün daxili siyasət kursunu deyil,
həm də onun davamı və tamamlanması olan uğurlu
xarici siyasət strategiyasını müəyyənləşdirdi.
Balanslı və çoxvektorlu xarici siyasət
kursu kimi xarakterizə olunan bu siyasətin prioritet istiqamətlərindən
birini də “yeni neft diplomatiyası” təşkil edirdi.
Azərbaycanın yeni enerji strategiyasının memarı
ümummilli lider Heydər Əliyevin otən əsrin 90-cı
illərində müəllifi olduğu iki siyasi qərar
ölkəmizin neft-qaz siyasətinin formalaşmasında həlledici
əhəmiyyətə malik oldu, eyni zamanda
respublikamızın Avropanın enerji təhlükəsizliyinə
töhfə verməyə hazır olduğunu nümayiş
etdirdi. Daha dəqiq
desək, 1994-cü il sentyabrın 20-də dünyanın 8 ölkəsinin
12 şirkəti ilə “Əsrin müqaviləsi”nin
imzalanması ölkəmizin yeni neft strategiyasının
başlanğıcı oldu. 1996-ci il iyunun
6-da regionun enerji təhlükəsizliyi sahəsində olduqca
mühüm rol oynayan və nəticədə Avropanın
enerji təhlükəsizliyində vacib rol oynayan “Şahdəniz”
qaz yatağının işlənməsinə dair müqavilənin
imzalanması ilə bu proses dönməz xarakter aldı.
Ulu
öndər Heydər Əliyevin müəllifi olduğu və cənab Prezident
İlham Əliyevin uğurla davam etdirdiyi “yeni neft
diplomatiyası”nın möhtəşəm nailiyyətlərinin
yuxarıdakı təqdimatı sübut edir ki, Azərbaycan
bütün sferalarda, xüsusilə də enerji sahəsində
regionun həlledici aktoruna çevrilmişdir.
Azərbaycan qısa zaman kəsiyində demokratik
inkişaf yolunda da ciddi uğurlara imza atdı. Ümummilli lider Heydər
Əliyevin təşəbbüsi və siyasi iradəsinin nəticəsi
olaraq qəbul edilmiş 1995-ci il
konstitusiyası və ona edilmiş əlavə və düzəlişlər
ölkəmizdə hüquqi dövlət quruculuğu və vətəndaş
cəmiyyətinin formalaşması prosesində müstəsna
rol oynamışdır. Ölkəmizdə milli
qanunvericiliyin təkmilləşdirilməsi, insan və vətəndaş
hüquqlarının və azadlıqlarının etibarlı
təminat mexanizmlərinin formalaşdırılması və
xüsusilə də siyasi-hüquqi sistemin
liberallaşdırılması istiqamətində kompleks tədbirlər
həyata keçirilmişdir.
Məhz bu möhkəm özül əsasında ölkəmizdə
şəxsiyyətin azadlığı və
toxunulmazlığı, habelə onların hüquqi müdafiəsi
qorunmuş, çoxpartiyalı sistem üçün əsaslar
yaradıldılmış, siyasi plüralizm, vicdan və etiqad
azadlığı, azlıqların hüquqları, qanun
qarşısında bərabərlik təmin edilmişdir. Bundan savayı, Konstitusiya Məhkəməsi,
üçpilləli məhkəmə sistemi, məhkəmələrin
müstəqilliyi və prosedur qaydalarının şəffaflaşması
təmin edilmiş, on minlərlə insan amnistiya edilmiş və
böyük sayda məhkum bağışlanmış, senzura
ləğv edilmiş, KİV-in azadlığı və QHT-lərin
sərbəst fəaliyyəti təmin edilmişdir.
Bu prosesdə-demokratik
dövlət quruculuğu istiqamətində ümummilli liderin
miras qoyduğu irsin öyrənilməsi, təbliği və
tətbiqində Milli Məclisin deputatı, YUNESKO və
İSESKO-nun xoşməramlı səfiri Mehriban xanım
Əliyevanın rəhbərlik etdiyi Heydər Əliyev
Fondunun xidmətləri müstəsna əhəmiyyət kəsb
edir. Başqa sözlə, ulu öndərin irsinin öyrənilməsi
istiqamətində irimiqyaslı proqramların həyata
keçirilməsini dəstəkləmək, Azərbaycan
xalqının rifahının yüksəldilməsinə
yönəldilmiş təşəbbüsləri himayə
etmək, ölkədə elm, təhsil, mədəniyyət,
səhiyyə və idmanın inkişafını təmin edən
layihələrə yardımçı olmaq, milli-mənəvi
dəyərlərə sadiq gənclərin yetişdirilməsinə
və digər mühüm vəzifələrin yerinə
yetirilməsinə nail olmaq ölkənin birinci
xanımının rəhbərlik etdiyi təşkilatın
genişmiqyaslı fəaliyyətinin prioritet istiqamətlərini
təşkil edir və geniş ictimaiyyət tərəfindən
olduqca yüksək dəyərləndirilir.
Azərbaycan xalqı artıq 9 ildir ki, qəlbində əbədi
heykəlini qoyduğu ulu öndərin cismani yoxluğunu onun
siyasi xətti ətrafında daha sıx və monolit birlik
nümayiş etdirərək yad edir. Xalqımız Heydər
Əliyevin fiziki itkisindən nə qədər çox kədərlənsə
də, təskinliyini onda tapır ki, bu gün ulu öndərin
şah əsəri olan müstəqil Azərbaycan etibarlı əllərdədir,
davamlı və dinamik inkişaf tempinə malikdir. Zəmanəmizin dühasından
“Ona özüm qədər inanıram və gələcəyinə
böyük ümidlər bəsləyirəm”,-qiymətini alan Prezident İlham Əliyev Azərbaycanın
bugünkü və gələcək inkişafının təminatçısıdır.
O, Azərbaycanın çağdaş tarixinə yeni missiya ilə
daxil olmuşdur. Cənab İlham Əliyevin rəhbərliyi
altında Azərbaycan son 9 il ərzində özünün
milli dövlət quruculuğu və idarəçiliyinin
növbəti şərəfli mərhələsini
yaşayır. Bu illər ərzində ölkəmiz
öz müstəqilliyini daha da möhkəmləndirmiş,
sosial-iqtisadi, siyasi-diplomatik və hərbi quruculuq sahələrində
çox böyük uğurlara imza atmışdır.
Bu gün
Prezident İlham Əliyevin rəhbərliyi altında həllini
gözləyən istənilən dövlət əhəmiyyətli
məsələ ilə bağlı konkret proqramlar hazırlanır və onlar
uğurla icra edilir. Belə Dövlət Proqramlarından “Azərbaycan
Respublikasında yoxsulluğun azaldılması və iqtisadi
inkişaf üzrə Dövlət Programı (2003-2005-ci illər)”,
“Azərbaycan Respublikası regionlarının sosial-iqtisadi
inkişafı Dövlət Programı (2004-2008-ci illər)”) ,
“Azərbaycan Respublikasının məşğulluq
strategiyası” (2006-2015-ci illər)", “Azərbaycan Respublikası
regionlarının 2009-2013-cü illərdə sosial-iqtisadi
inkişafı Dövlət Proqramı”, “2008-2015-ci illərdə
Azərbaycan Respublikasında yoxsulluğun azaldılması və
davamlı inkişaf Dövlət Proqramı”, “2008-2015-ci illərdə
Azərbaycan Respublikasında əhalinin ərzaq məhsulları
ilə etibarlı təminatına dair Dövlət
Proqramı”, “Şəffaflığın
artırılması və korrupsiyaya qarşı mübarizə
üzrə Milli strategiyanın həyata keçirilməsi ilə
bağlı Fəaliyyət Planı (2007-2011-ci illər”,
“2009-2013-cü illərdə Azərbaycan Respublikasının
ali təhsil sistemində islahatlar üzrə Dövlət
Proqramı”, “Azərbaycan gəncliyi 2011-2015-ci illərdə
Dövlət Proqramı”, “Bakı və Bakıətrafı qəsəbələrin
sosial-iqtisadi inkişafı
Dövlət Proqramı (2011-2013-cü illər)”, “Azərbaycan Respublikasında Məşğulluq
Strategiyasının həyata keçirilməsi üzrə
2011-2015-ci illər üçün Dövlət Proqramı” və
s. qeyd etmək olar. Ümumən, Azərbaycanda
belə məqsədyönlü proqramların sayı təqribən
50-yə yaxındır.
Bu gün
Cənubi Qafqaz regionunun iqtisadiyyatının 85 faizini və
demoqrafiyasının 65 faizini təmsil edən modernləşdirilmiş
Azərbaycan tədricən Avropa geoiqtisadiyyatının və
regional geosiyasətin intellektual və informasiya mərkəzinə,
onun mühüm tərkib hissəsinə transformasiya olunur. Təsadüfi deyildir ki, beynəlxalq təşkilatların
reytinq cədvəllərində Azərbaycanın mövqeyi
yüksək olaraq qalmaqdadır. Dünya
İqtisadi Forumunun hesabatında Azərbaycan iqtisadiyyatı
öz rəqabət qabiliyyətinə görə dünyada
55-ci, MDB məkanında isə birinci ölkə olaraq təqdim
olunmuşdur. Ölkəmiz
informasiya-kommunikasiya texnologiyalarının tətbiqi və
hazırlığına görə də MDB məkanında
birinci mövqedədir. BMT-nin hesabatına
görə, insan inkişafı indeksinə görə də ən
böyük sıçrayışı məhz Azərbaycan
etmişdir. Böyük Britaniyanın nüfuzlu HSBC
bankının “2050-ci ildə dünyanın ən
böyük 100 iqtisadiyyatı” adlı proqnozuna əsasən, 2050-ci ildə
dünyanın ən böyük iqtisadiyyatları
siyahısına indiki MDB-dən yalnız 7 ölkə
düşə biləcəkdir. Bu, Rusiya (15-ci
yer), Ukrayna (40), Özbəkistan (50), Qazaxıstan (53), Azərbaycan
(65), Belarus (75) və Türkmənistandır (86). Gürcüstan, Ermənistan, Moldova,
Qırğızıstan və Tacikistan isə bu siyahıya
düşməmişdir.
Azərbaycan rəhbərliyi ölkəni artıq 2021-ci
ilə-müstəqilliyin bərpa edilməsinin 30-cu
ildönümünə qədər vətəndaşların
yaşayışı üçün daha firavan məkana
çevirməyi qarşısına məqsəd qoymuşdur. Prezident
İlham Əliyevin qeyd etdiyi kimi, bu, “ölkəmizin daha
yaxşı olması, insanların daha yaxşı
yaşaması, Azərbaycanın şöhrətinin
artması” üçün ediləcəkdir.
Heç şübhəsiz, dövlət idarəçiliyi və onun müxtəlif istiqamətləri üzrə əldə edilən bu uğurlar Ermənistanın ölkəmizə qarşı xarici havadarlarının dəstəyi ilə həyata keçirdiyi işğalçılıq siyasəti olmasaydı daha böyük miqyas ala bilərdi. Dövlətimizin Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi ilə bağlı prinsipial mövqeyi vardır və bu mövqe həm tarixi həqiqətə, həm də beynəlxalq hüquq normalarına əsaslanır. Prezident İlham Əliyevin qeyd etdiyi kimi, Azərbaycanın ərazi bütövlüyü danışıqların predmeti olmayıb və heç zaman da olmayacaqdır. Danışıqlar prosesində konkret nəticə olmasa da, son aylar ərzində beynəlxalq vasitəçilərin münaqişə ətrafında formalaşmış status-kvonun dəyişdirilməsinin vacibliyi ilə bağlı davamlı bəyanatlar səsləndirməsi təqdirəlayiq haldır. Münaqişə dondurulmuş münaqişə deyil və status-kvonun dəyişdirilməsi ilk növbədə Azərbaycan torpaqlarının işğaldan azad edilməsini tələb edir və münaqişənin həlli yolu yalnız bundan keçir. Cənab Prezidentin təbirincə desək, iqtisadi artım, iqtisadi potensial, demoqrafik durum və əlbəttə hərbi güc münaqişənin tezliklə həll olunması üçün öz rolunu oynayır və oynayacaqdır.
20 il əvvəl Azərbaycan beynəlxalq koordinatlar sisteminin subyekti idisə, indi onun fəal aktoruna çevrilmişdir. Azərbaycan bu gün bölgədə və dünyada etibarlı tərəfdaş, dinamik inkişaf edən ölkə imicinə malikdir. Azərbaycan Respublikasının 2011-ci il oktyabr ayının 24-də BMT TŞ-ya 2012-2013-cü illər üzrə qeyri-daimi üzv seçilməsi bu həqiqəti bir daha təsdiqlənmişdir. 155 ölkənin Azərbaycanın lehinə səs verməsi əslində dünya ictimaiyyətinin ölkəmizə olan münasibətinin ifadəsidir, respublikamızın həm regionda, həm də beynəlxalq arenada artan nüfuzunun, dünyada cərəyan edən beynəlxalq proseslərdə yaxından iştirakının və eyni zamanda, sülhün və əmin-amanlığın bərpa edilməsinə verdiyi töhfəsinin bariz nümunəsidir. Beynəlxalq arenada qazanılan bu möhtəşəm uğurun əsasında ümummilli lider Heydər Əliyevin müəyyən etdiyi balanslı və çevik xarici siyasət strategiyası və onun dünyanın yeni geosiyasi reallıqları nəzərə alınmaqla Prezident İlham Əliyev tərəfindən novatorcasına davam etdirilməsi kursu dayanır.
Elman
NƏSİROV,
Azərbaycan
Respublikasının Prezidenti yanında Dövlət İdarəçilik
Akademiyasının
Siyasi
Araşdırmalar İnstitutunun direktoru, siyasi elmlər doktoru
Xalq qəzeti.- 2012.- 13 dekabr.- S. 4.