ŞUŞA:
Tarixi, siyasi, iqtisadi, strateji və mədəni əhəmiyyətə
malik şəhər.
(əvvəli qəzetin 8 may 2012-ci il tarixli
sayında)
1903-cü ildə Tiflisdə
nəşr olunmuş "Vestnik Kavkaza" jurnalının
43-cü səhifəsində göstərirdi ki,
"Şuşanın görünüşü orta əsr Avropa
şəhərlərini xatırladır. Bu şəhərin tacirləri ipək-barama
alverində üstün mövqeyə malik olub, Tiflis, Moskva və
Marsel şəhərləri ilə birbaşa ticarət əlaqəsi
saxlayırlar". Bundan əlavə, "Qafqaz" qəzetinin
icmalçısı 24 may 1868-ci il tarixli
şərhində göstərirdi: "Şuşa gündən-günə
yox, saatdan-saata böyüyür, onun ticarəti inkişaf
edir, şəhər əhalisi varlanır. Bura hər tərəfdən
dəstə-dəstə adam
axışıb gəlməkdədir. Beləliklə
şəhərdə 25 min əhali
yaşadığını cəsarətlə söyləmək
olar".
Bu illərdə Qafqazın siyasi-inzibati mərkəzi
olan Tiflisdə əhalinin sayı 60776-ya, Yelizavetpolda (Gəncə)
36485-ə, Şamaxıda 29525-ə, Bakıda isə 14897-ə
çatırdı. 1873-cü ildə Vyana şəhərində
açılmış beynəlxalq sərgidə
Şuşanı təmsil edən nümayəndələr də
iştirak etmiş və onların sərgidə
nümayiş etdirdikləri eksponatlar xaricilərdə dərin
maraq oyatmışdı. 1882-ci ildə İ.Drozdov,
"Kavkazski sbornik" kitabının II cild 457-ci səhifəsində
yazırdı: "Şuşa Yelizavetpol quberniyasının
qabaqcıl şəhərlərindəndir. O, ticarətdə
və gözəllikdə Tiflislə rəqabət aparır.
Yelizavetpol əyalətində yaşayan 625 min 599 adamın 24
min 522 nəfəri Şuşanın payına
düşür". 1805-ci il mayın 14-də Rusiya ilə
Qarabağ xanlığı arasında bağlanmış
Kürəkçay müqaviləsinə ("Andlı
öhdəlik") görə Şuşa qalasında rus
qoşun dəstələri yerləşdirildikdən sonra,
1822-ci ildə Qarabağ xanlığı ləğv edilib əvəzində
eyni adlı əyalət yaradıldı və 1840-cı il
islahatı ilə "Qarabağ əyaləti" yerində
yaradılmış və Kaspi ( Xəzər)
vilayətinə daxil edilən "Şuşa qəzası"
1868-ci ildən Yelizavetpol (Gəncə) quberniyasına
verilmişdir. Bu vəziyyət 1920-ci il Azərbaycan
sovetləşənə qədər davam etmişdir. 1917-ci
ildə Şuşa qəzası Müvəqqəti
hökumət vaxtında Xüsusi Zaqafqaziya komitəsinə
tabe olan Yelizavetpol quberniyasına, 1918-1920-ci illərdə isə
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti tərkibində Gəncə
quberniyasına daxil olmuşdu. Azərbaycanın Qarabağ
bölgəsinin dağlıq hissəsində yaşayan ermənilərə
1923-cü il iyunun 7-də muxtar vilayət
statusu verildi ki, bu da məhz sovet Rusiyasının himayədarlığı
və bilavasitə iştirakı ilə həyata
keçirildi. DQMV-nin Azərbaycanın tərkibində
yaradılması ermənilərin Dağlıq Qarabağa dair
gələcək ərazi iddiaları üçün bir
vasitə oldu. DQMV yaradılarkən Azərbaycanın
inzibati ərazi bölgüsü kobudcasına pozulmuşdu.
Çünki DQMV yaradılana qədər Azərbaycanda
Stepanakert, Martuni, Mardakert, Hadrut adında nə şəhər,
nə də rayon olmuşdur. 1923-cü ildə qəbul
edilən bir qərarla Şuşa,
Cavanşir və Qubadlı qəzalarının əraziləri
bölünüb DQMV yaradıldı, Xankəndi və Əskəran
rayonu bütünlüklə Şuşa qəzasından alındı.
1923-cü ildə Şuşanın Xankəndi, Xocalı, Kərkicahan,
Ulubab, Pircamal, Cəmilli, Aranzəmi, Ballıca, Dəmirçilər,
Sığnaq, Qarabulaq, Muxtarkənd, Dağdağan,
Şuşakənd, Daşbaşı kimi onlarla kəndi
alınıb Xankəndinə verilmiş, sonralar isə həmin
torpaqlar hesabına Əskəran rayonu
yaradılmışdır. DQMV yaradılan
gündən Azərbaycanın iqtisadi potensialı Xankəndinin
inkişafına yönəldildi. 10-15 evdən
ibarət Xankəndi tarixi şəhər olan
Şuşanı geridə qoyub böyük iqtisadi gücə
malik qurumun mərkəzi olan "Stepanakert"ə çevrildi.
Vilayətin tərkibinə daxil olan Şuşa
şəhəri bir çox məsələlərdə Xankəndindən
asılı vəziyyətə salındı:
Şuşanı respublikanın digər rayonları ilə
birləşdirən rabitə xətləri Xankəndi
qovşağından idarə olunurdu; Yevlax-Laçın qaz kəməri
buradan keçirdi. Ağdam-Şuşa magistral
avtomobil yolu Əskəran və Xankəndindəki erməni
evlərinin əhatəsinə salınmışdı. Bununla yanaşı, sovet dövründə
SSRİ-nin digər respublikalarında yaşayan ermənilərin
DQMV-da qeydiyyata götürülməsi ilə erməni əhalisinin
sayı süni surətdə artırılmışdı.
Bütün bunların planlı şəkildə
edilməsi və sonralar nə ilə nəticələnəcəyi
1988-ci ildən sonra bizə bəlli oldu. Beləliklə,
on illərlə bundan qabaq DQMV-ın Azərbaycandan
ayrılması üçün məqsədyönlü
hazırlıq görülür, separatçılıq hərəkatının
bünövrəsi qoyulurdu. 1987-ci il
noyabrın 18-də A.Aqanbekyan Parisdə çıxış
edərək yaxın gələcəkdə Qarabağın
Ermənistana veriləcəyinə əmin olduğunu bildirdi. Bu çıxış, 1988-ci ilin əvvəllərində
Xankəndində başlanan mitinqlər üçün siqnal
rolunu oynadı. Artıq ilin ikinci
yarısında vəziyyət o qədər mürəkkəbləşdi
ki, DQMV-nin azərbaycanlı əhalisinə qarşı
silahlı təcavüz oldu. Belə ki, avqustun
axırı və sentyabrın əvvəllərində Kərkicahan
və Xocalı üzərinə ermənilərin kütləvi
hücumu baş verdi. Sentyabrın 18-də
ermənilər Xankəndində yaşayan 15 minə qədər
azərbaycanlını şəhərdən
zorakılıqla çıxardılar, onların evləri
yandırıldı, özlərini isə Şuşa
və ətraf rayonlara köçməyə məcbur etdilər.
XX əsrin 80-ci illərinin sonunda SSRİ
hökuməti, xüsusilə onun başında duranların qətiyyətsizliyi
və Azərbaycan torpaqlarına açıq-aşkar təcavüz
edən ermənilərə himayədarlıq etməsi
üzündən hadisələr getdikcə daha da mürəkkəbləşdi
və Ermənistan Respublikası Azərbaycan ərazilərinə
hərbi qüvvə göndərərək açıq təcavüzə
başladı. Belə ki, 1989-cü il
avqustun 13-də ermənilər Şuşaya gələn su kəmərini
partlatdılar. Ayın 17-də Əskəranda
Şuşa-Ağdam marşrutu üzrə işləyən
avtobusa ermənilərin hücumu, avqustun 28-də isə
Şuşadan Bakıya, Ağdama və respublikanın digər
rayonlarına gedən 9 avtobus və 1 yük maşın karvanının
ermənilər tərəfindən atəşə
tutulması nəticəsində 20-yə qədər adam
yaralandı. Oktyabrın axırı və noyabrın əvvəllərində
isə Şuşa
yaxınlığında Ağa körpüsünün ermənilər
tərəfindən partladılması nəticəsində
Şuşanın ətraf rayonlarla əlaqəsi kəsildi və
şəhər blokada vəziyyətinə düşdü. Nəticədə, Sovet rəhbərliyinin çox
ciddi və bağışlanılmaz səhvləri və ermənipərəst
siyasəti 1990-cı ilin sonu-1991-ci ilin əvvəllərində
vəziyyətin getdikcə kəskinləşməsinə gətirib
çıxartdı, DQMV və Azərbaycanın Ermənistanla
həmsərhəd bölgələrində erməni təcavüzü
daha geniş miqyas aldı. Belə ki, bu dovrdə
Şuşa-Cəmilli, Şuşa-Mingəçevir,
Ağdam-Xocavənd, Ağdam-Qaradağlı və
Ağdam-Şuşa, Laşın-Şuşa
avtobuslarının erməni silahlı qüvvələri tərəfindən
atəşə tutulması nəticəsində 17 nəfər
həlak oldu, 90 nəfərə qədər azərbaycanlı
yaralandı. Şuşanın Xankəndindən
keçən telefon-rabitə xətləri noyabrın 24-dən
kəsilmiş, şəhər və digər azərbaycanlılar
yaşayan kəndlər tamamilə ətraf aləmdən təcrid
olunmuşdu. Nəticədə, Xocalı və Şuşa mühasirədə qalmışdı.
Eyni zamanda, Şuşa şəhəri hər
gün erməni mövqelərindən intensiv top və raket atəşinə
tutulurdu. Xocalı erməni-rus birləşmiş
qüvvələri tərəfindən ələ
keçirildikdən sonra aydın idi ki, növbəti hücum
Şuşaya olacaq. Martın sonu-aprelin əvvələrindən
başlayaraq, Şuşa
yaxınlığında ermənilərin zirehli texnikası,
saysız-hesabsız canlı qüvvəsi toplanırdı. Aprelin 24-də ermənilərin Şuşaya
hücumu gözlənilirdi. Belə ki, ermənilər
aprelin 29-da Şuşa ətrafında
Hacı talası və Daşaşıran adlanan ərazilərə
güclü hücuma keçdilər. May ayının 7-dən
8-nə keçən gecə Şuşa dörd tərəfdən
"qrad", "kristal" tipli raketlər, top, tank, PDM, ZDM,
pulemyot və avtomatlarla güclü atəşə tutulduqdan
sonra ermənilər Xankəndi, Şuşikənd və Kərkicahan
istiqamətlərindən piyadalarla hücuma keçdilər. Şəhər ayın 8-i axşama qədər
müdafiə olunsa da, tank və zirehli maşınların
köməyi ilə ermənilər əvvəl
Şuşanı, sonra isə Kosalar və Şırlan kəndlərini
ələ keçirdilər. Qarabağın
dağlıq hissəsində yerləşdirilmiş Ermənistan
silahlı qüvvələrinin bölmələri digər
erməni terrorçu dəstələri ilə birlikdə Azərbaycan
Respublikasının ərazisində növbəti cinayət
törədərək, yuxarı Qarabağda azərbaycanlıların
yaşadığı sonuncu yaşayış məntəqəsi
olan Şuşa şəhərini işğal etdilər. Şuşanın belə qısa müddətdə
süqut etməsinin əsas səbəbi şəhərin
müdafiə qabiliyyətinin zəif olması idi. Ermənilərin öz məlumatlarına görə
Şuşaya hücumda 100-ə qədər zirehli
maşın və tank, 11 min nəfər canlı qüvvə
iştirak etmişdi. Ermənilər tərəfində
xaricdən gətirilmiş muzdlular da
döyüşürdülər. Nəticədə, 289
kvadratkilometr ərazisi, 24 000 nəfər əhalisi, 1 şəhər
və 30 kənddən ibarət olan Şuşa rayonu Ermənistan
silahlı qüvvələri tərəfindən işğal
edildi. Şuşa uğrunda döyüşlərdə
195 nəfər şəhid oldu, 165 nəfər yaralandı,
58 nəfər isə itkin düşdü. Ermənilər
tərəfindən əsir götürülmüş və
Şuşa həbsxanasında saxlanılan
114 nəfər azərbaycanlı sonradan xüsusi qəddarlıqla
qətlə yetirildi.
Ermənistan
silahlı qüvvələrinin təcavüzü nəticəsində
Şuşanın 25 məktəbi, 31 kitabxanası, 17 klubu, 8 mədəniyyət
evi, 4 texnikumu, 2 institut filialı, 7 uşaq
bağçası, 4 kinoteatrı, 5 mədəniyyət və
istirahət parkı, 2 sanatoriya, turist bazası, 2 mehmanxana, Azərbaycan
Xalçası Dövlət Muzeyinin filialı, Şuşa
Dövlət Dram Teatrı, Şuşa Televiziyası, Şərq
musiqi alətləri fabriki, Dövlət Rəsm Qalereyası,
Uşaq sağlamlıq məktəbi talan edilmiş,
yandırılmış və
dağıdılmışdır. Bütün
bunlarla yanaşı, işğala qədər Şuşada
memarlıq abidəsi sayılan 170-dən çox
yaşayış binası və 160-dək mədəniyyət
və tarixi abidələr də erməni vandalları tərəfindən
dağıdılmış, məbədgah və məscidlər
təhqirlərə məruz qalmış, çoxlu sayda nadir
əlyazma nümunələri məhv edilmişdir. Artıq 20 ildir ki, təcavüzkar Ermənistan
münaqişənin nizama salınması üçün
aparılan danışıqlar prosesində həmişə
qeyri-konstruktiv mövqedən çıxış edərək
hər dəfə bu prosesi uzatmağa çalışır.
Ümummili liderimiz Heydər Əliyevin siyasi
kursunu uğurla davam etdirərək Ermənistan-Azərbaycan,
Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin nizama
salınmasına xüsusi diqqət yetirən cənab Prezident
İlham Əliyev bu məsələdə yalnız
respublikamızın milli və dövlətçilik
maraqlarını daim üstün tutduğunu nümayiş
etdirmişdir. Dövlət
başçısı İlham Əliyev bu gün
danışıqlar masası üzərində bütün
işğal edilmiş Azərbaycan torpaqlarının
qaytarılması və məcburi köçkünlərin
öz doğma ev-eşiklərinə qayıdışı məsələlərinin
mövcudluğunu bildirmişdir. Bununla yanaşı, Ermənistanın
danışıqlar prosesini süni şəkildə
uzatdığını və bu taktikanın heç bir
perspektivinin olmadığını söyləyən Azərbaycan
Prezidenti İlham Əliyev nə bu gün, nə on il, nə də
yüz il sonra Dağlıq Qarabağın müstəqil
olmayacağını vurğulamışdır. Dövlət
başçısı cənab İlham Əliyev bəyan
etmişdir: "Dağlıq Qarabağın azərbaycanlı
əhalisi oraya, o cümlədən Şuşaya
qayıtdıqdan sonra status məsələsi müzakirə
oluna bilər. Heç şübhəsiz ki,
bütün bunlar Azərbaycanın ərazi
bütövlüyü çərçivəsində həllini
tapmalıdır".
Elçin ƏHMƏDOV,
Azərbaycan Respublikasının
Prezidenti yanında Dövlət
İdarəçilik
Akademiyası beynəlxalq
münasibətlər
və xarici siyasət
kafedrasının dosenti,
siyasi elmlər üzrə fəlsəfə
doktoru
Xalq qəzeti.- 2012.- 9 may.- S. 13.