AZƏRBAYCAN -
2020: Gələcəyə baxışın elmi aspektləri
barədə düşüncələr
Dünyada qloballaşma prosesi elə
sürətlə gedir ki, baş verən dəyişikliklər
də ani olur. Bu baxımdan baş verən dəyişikliklər
nəticəsində uğurlar varsa da, onlar dəyərləndirilib,
sabaha hazırlanmalıdır. Bu zaman dəyişikliklərin
strukturu elə müəyyənləşdirilməlidir ki,
onlar gələcəkdə yalnız uğur gətirsin. Məlum
olduğu kimi, Prezident İlham Əliyev 2011-ci ilin sonlarında
"Azərbaycan - 2020: gələcəyə
baxış" İnkişaf Konsepsiyasının hazırlanması
haqqında sərəncam verib. Sənəddə bu mərhələlərin
əsas hədəflərindən biri kimi elmdə yeni nailiyyətlərin
əldə olunması vurğulanıb. Sərəncamın
3.2.1. maddəsində deyilir ki, "Azərbaycan
Respublikasının müvafiq dövlət orqanlarının,
elmi təşkilatların və yüksək ixtisaslı
mütəxəssislərin cəlb olunması təmin
edilsin" (Bax: "Xalq qəzeti", 30 noyabr 2011-ci il).
Bəri
başdan qeyd edək ki, ölkə Prezidentinin "Azərbaycan
- 2020: gələcəyə baxış" İnkişaf
Konsepsiyası haqqında sərəncamı vaxtında
imzalanmış dövlət əhəmiyyətli sənəddir.
Məsələ yalnız bunun tanınmış ekspertlər
tərəfindən etiraf olunmasında deyil, həm də
ondadır ki, gələcəyi proqnozlaşdırmayan,
inkişafın əsas mərhələlərini,
görüləcək işlərin
ardıcıllığını müəyyən etməyən
siyasət və elm uğur qazana bilməz. Diqqət yetirək
ki, bu məqamda elmin gələcəyə dair tövsiyə,
zəmanət verməyə, xüsusən, dövlətin
inkişaf strategiyası və taktikası üzrə konkret
proqramlar, konsepsiyalar təqdim etməyə qadir
olmadığı bir vəziyyət də yarana bilər.
Ümumiyyətlə, konsepsiya dedikdə, əsas
düşüncə, ali ideya nəzərdə tutulur.
Konsepsiya fəaliyyət istiqamətidir, dünyanın, təbiətin,
cəmiyyətin mövcudluğuna bir baxışdır.
İnkişaf konsepsiyası isə artıq konkretdir, tərəqqi
üçün ünvanlı, ciddi addımlar atır. Təbii
ki, hər bir hakimiyyət öz dövlətinin qüdrətli
olmasını, vətəndaşlarının daha da
yaxşı yaşamasını istəyir və bunun
üçün həm də elmin imkanlarından
faydalanmasını, dövlət- elm, dövlət-cəmiyyət,
dövlət-vətəndaş qarşılıqlı
münasibətlərinə yeniləşən meyarlardan
baxılmasını zəruri hesab edir və strateji
konsepsiyaları müəyyənləşdirir. Bir zamanlar elə
düşünülürdü ki, elm dövlətə xidmət
etməlidir. Məsələn, istehsal və sosial həyatın
planlaşdırılmasına əsaslanan keçmiş sovet
iqtisadiyyatı məhz bu istiqamətdə
formalaşmışdı. Sonradansa, "okeanın o
tayında" yaranan təsəvvürlərə görə,
ölkədə müxalifətin, demokratiyanın olması, vətəndaşların
həyatının daha da
yaxşılaşdırılması fikrini ortaya
çıxartdı. Fəqət, XX əsrin 80-cı illərinin
sonu və 90-cı illərinin əvvəlləri elə bir
dövr yaşandı ki, hər işdə planlaşdırma
sistemi lazım olanlardan kəskin fərqləndi. Sonradan isə
real surətdə aydın oldu ki, hər hansı bir sistemdə
müxalifət güclənəndə orada hakimiyyət zəifləyir,
heç kəs işləmək istəmir, hamı "idarə
edir". O dövrdə Azərbaycanda isə elə hər
şey itirilir, itirilirdi: dövlətçilik.., torpaqlar... mədəniyyət
və sair.
Ölkə
Prezidenti cənab İlham Əliyev hesab edir ki, son illərin
uğurlarına baxmayaraq, dövlətdə ardıcıl
islahatlar vacibdir. Millətin təhlükəsizliyini təmin
etmək, iqtisadiyyat, siyasət və mədəniyyətdə
islahatlar aparmaq üçün, hər şeydən əvvəl,
bu sahələrin idarəetmə sistemini məhz islahatlar yolu
ilə dəyişdirmək zəruridir. Əgər dövlət
bu gün güclü və qüvvətlidirsə, onun daim
inkişafda olması üçün dövrün tələblərinə,
qarşılıqlı münasibətlərin yeni tərzinə
uyğun surətdə müasir biliklər müstəvisində
dəyişilməlidir. Diqqəti burada bir məqama cəlb
etmək istərdik ki, F. Fukuyamanın əsərlərinin nəşrindən
sonra keçmiş SSRİ-də "üçüncü
demokratik dalğa"nın başlandığı bir zamanda
etimad, güclü dövlət və s. haqqında müxtəlif
kitablar yazılır. Təbii ki, bu, çox simptomatikdir. Biz
bunlara F. Fukuyamanı "ittiham etmək" üçün
yox, qüvvətli və həmçinin, xalqın ənənələrini
ehtiva edən, dövrün tələblərinə uyğun gələn
bir dövlətə malikolma yollarını dərk etmək məqsədilə
nəzər yetiririk. Güclü dövlət məfhumu bir
anlayış olaraq tarix boyu dəyişir. Zaman-zaman dövlət
öz vətəndaşlarını birmənalı olaraq ona
xidmət etməyə məcbur etdiyi üçün, bəzən
isə öz böyük nüfuzu, növbənöv
silahı, pulu və s. olduğu üçün qüvvətli
sayılır. Bəzən də deyilir ki, güclü
dövlət böyük dövlətdir, bəzən isə
bunun əksi olaraq israr edirlər ki, dövlət hər
şeyə qarışmamalıdır. Buradasa belə fikir
yaranır ki, Azərbaycana 2020-ci ilin yüksəkliyindən
baxarkən, artıq bizim bu gün olan təsəvvürlərimizdən
prinsip etibarilə fərqlənəcək bir dövlətin
qüdrətini nələrin təşkil edəcəyini nəzərə
almaq lazımdır. Bunun mümkün olması
üçün biz bu gündən sabaha baxmalı, o
zamanın necə ola biləcəyini dərk etməliyik. Təbii
ki, bu nüansların müzakirəsi Azərbaycanın
müasirləşməsi məsələləri ilə məşğul
olanlara, o cümlədən, iqtisadçılara,
hüquqşünaslara, filosoflara, politoloqlara, sosioloqlara və
s. aiddir.
Bir müəllif olaraq sabahkı gün barəsində düşünüb, gələcək haqqında müxtəlif fikirləri təhlil edərək, müvafiq müzakirələrə qatılıb, bəzi nəticələrə gəlirik: ilk öncə, kimin elmi bəsirətə ehtiyacı olduğunu, kimin gələcəyi görməyə qadir olduğunu və bunun, məsələn, müdrik insanların, şair və yazıçıların və s. uzaqgörənliyindən də nə ilə fərqləndiyini aydınlaşdırmaq lazımdır. Sonrası, dünya elmində gələcəyin əsaslandırılmış modelləri, iqtisadi hesablamalar, siyasi öncəgörmələr və s. də az deyildir. Belə olan surətdə Azərbaycanda, postsovet məkanında bu proseslərin hansının və necə təsir göstərməsi, region dövlətlərinin konfiqurasiyasının necə olacağı, Yaxın Şərqin, ya da Şərqi Avropanın hansı istiqamətdə hərəkət edəcəyi və s. tam müəyyən deyildir. Nəhayət, 2020-ci ildə Azərbaycanda yaşayacaq insanların şüuruna kim və necə təsir göstərəcək, onlar bu gündən nə ilə fərqlənəcək və fərqlənəcəklərmi? Bu və digər suallar gələcək üçün proqnozların əsas istiqamətini özündə ehtiva edən sorğular bankıdır.
Müasir strategiyanın verdiyi impuls onu göstərir ki, hakimiyyət ölkənin gələcək inkişafı haqqında tam məsuliyyəti ilə düşünür, ziyalılar isə bu barədə çox vaxt şair və yazıçı təxəyyülü ilə, ya da adi insanlar kimi fikirləşirlər. Əslində cəmiyyətin, ailələrimizin, uşaqlarımızın gələcəyi haqqında hamımız düşünməliyik. Yaxşı, belə olan surətdə bəs nədən alimlər ölkənin gələcəyi barədə bir peşəkar, bir mütəxəssis kimi düşünmürlər? Elmə öz proqnozlaşdırılmış funksiyasını həyata keçirməyə nə mane olur? Etiraf etmək lazımdır ki, ölkədə Avropa, Yaponiya, Çin və ya Rusiya inkişaf yolu ilə gedilməsi təklifini verən çoxsaylı əsərlər nəşr edilir. Lakin heç bir əsərdə Azərbaycan üçün bu yolun uğurlu olub-olmayacağı, bu və ya digər müəllifin gəldiyi qənaətlərin isə necə yoxlanılması haqqında suala əsaslandırılmış cavab verilmir. Zənnimizcə, burada ən sadə cavab belədir: biz axı hələ bilmirik ki, fərdi anlamımız və qənaətimizin buxovlarından qurtulub, yoxlanıla biləcək nəticələrə necə gələk, gələcəyi proqnozlaşdırmaq üçün daha dolğun məlumatları nə cür əldə edək. Bəs belə olan şəraitdə alim və idarəetmə sistemi arasında münasibətlər necə qurulmalıdır? Və dərhal burada da alimlərin keçmiş bərəsində olan fikirləri haqqında da müəyyən şübhələr baş qaldırır. Çünki keçmiş haqqında biliklərin əldə olunması üçün düzgün informasiya toplamaq, təhlil etmək, nəticə çıxarmaq və onların səhihliyini yoxlamaq bacarığına malik olmaq da tələb olunur. Ümumiyyətlə, alimlər, onların tövsiyələri qənaətbəxş və etibarlıdırmı, onlar öz tövsiyələrinə görə nə dərəcədə məsuldurlar? Hesab edirəm ki, əgər elmdə, o cümlədən, ictimai elmlərdə rəqəmsal biliklərdən istifadə edilərsə, bu alimlərin əsərləri dünyada tanınan, sayılan nüfuzlu dərgilərdə dərc olunarsa və həmin əsərlərdən tədqiqatçılar faydalanarsa və digər ciddi mütəxəssislər tərəfindən də təqdir edilərsə... onlara etibar etmək olar. Qeyd edək ki, hazırda elm getdikcə daha çox "məlumatlar axını"na əsaslanan bir sahəyə çevrilir. Müasir ciddi elm, belə deyək ki, məlumatları idarə edir, onların "axınını" bir haldan başqa hala salır, yəni kökündən dəyişdirir. Bizi "məlumatlar axını" ilə daha sürəkli olaraq internet, sosial şəbəkələr və yalnız bundan sonra kütləvi informasiya vasitələri, radio, televiziya və mətbuat təmin edir. Bu kimi məlumatlara çoxsaylı rəqəmlərin cəmləşdiyi cədvəllər, informasiyalar, başqa sözlə, ölçülə bilən müxtəlif şeylər daxildir. Bəlkə də, bəzi alimlər başqa sayda məlumat kateqoriyalarını göstərə bilərlər, amma biz bunları da fərqləndiririk: müşahidə, analiz, hesablama, təcrübi eksperimental məlumatlar və internet məlumatları.
Adət etdiyimiz adi elmi "məlumatlar axını"na əsaslanan elmə çevirmək çox mürəkkəb bir işdir. Bu mənada ictimai elmi rəqəmsallaşdırmaq, rəqəmlər dilinə çevirmək bundan da çətindir, lakin bunun da zamanı artıq yetişmişdir. Səhih məlumatlara, dəqiq rəqəmlərə əsaslanmış elm, düzgün informasiyanı nəinki təfsir etməyə, hətta onu başqa cür izah etməyə, təkrarən mənalandırmağa belə imkan yaradır. Təbii ki, bu kimi rəqəmsal məlumatlar həm strukturlaşdırılmış, həm yarıstrukturlaşdırılmış və həm də strukturlaşdırılmamış olur. Nəzərə alaq ki, strukturlaşdırılmış məlumatlar daha azdır və bir qayda olaraq, ictimai elmlər əsasən strukturlaşdırılmamış məlumatlarla işləyir. Lakin burada əsas olan odur ki, rəqəmsal məlumatlar üzərində qurulmuş elm də məhz gələcəyin təhlilini, təfsirini, modelləşdirilməsini və perspektivini nəzərdə tutur.
Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin müasirləşdirmə kursu ölkənin müasir bir dövlətə - iqtisadi cəhətdən inkişaf etmiş, siyasi cəhətdən isə demokratik və milli adət-ənənələri hifz edən dövlətə çevrilmə strategiyasını dəqiq müəyyənləşdirir. Ölkənin nəzərə alaq ki, həm də sosiomədəni müasirləşdirilməsi kursu vardır. Bu da modernləşmənin ayrılmaz bir tərkib hissəsidir. Onun mahiyyəti cəmiyyətin mədəniyyətinin müasirləşməsindən ibarətdir. Sosiomədəni modernləşmə isə cəmiyyətə belə bir mesaj verir: dövlətin xalqın firavan yaşamasını istəməsi hələ kifayət deyildir. Xalq özü gərək daha yaxşı, bugünkü güzəranına nisbətən, keyfiyyətcə daha sivil yaşamaq istəsin. Bu yolda çox işlər görülübdür. Son 10 il ərzində Azərbaycan bir sıra inkişaf etmiş ölkələrin çox onilliklər ərzində keçdiyi yolu arxada qoyubdur. Məhz buradan aydın olur ki, inkişaf yolumuzdakı sonrakı tarixi addımları atmaq üçün, getdikcə daha çox, əsasən bundan sonra hara və necə getmək haqqında düşünmək lazımdır. Təbii ki, bu, yalnız siyasətçilərin deyil, həm də bütövlükdə ictimaiyyətçi alimlərin qarşısında duran bir vəzifədir.
Dövlət başçısı, möhtərəm İlham Əliyev "Azərbaycan - 2020: gələcəyə baxış" İnkişaf Konsepsiyasında" bir siyasi kurs kimi inkişafımızın sabahkı yolunu göstərir. Bu, biliklər cəmiyyətinə doğru yoldur. Bu, elə məhz o deməkdir ki, dövlət və cəmiyyətin gələcəyə yönəldilmiş siyasi kursunun elmi ekspertizaya, elmi biliklərə, elmi proqnozlaşdırmaya, həm də məsuliyyətlə bağlı biliklərə ehtiyacı vardır. Biz "bilik qüvvədir" deməyə alışmışıq, fəqət bizim bilik saydığımız əslində bilikdirmi?
Burada yenə sual yaranır: Nə üçün hakimiyyət və cəmiyyətin elmi ekspertizaya ehtiyacı zəruriləşir. Belə ki, ekspertizanın, bir qayda olaraq, hələ də istifadə etdiyi biliklərdən nə ilə fərqləndiyi barədə alimlərimizin araşdırmaları yoxdur. Ekspert biliyi dəqiqləşdirilmiş, sınaqdan çıxmış bilikdir və o, müxtəlif peşə nümayəndələri tərəfindən yoxlanılır. Bizim ümumi gələcəyimizə dair ekspert biliyini ayrı-ayrılıqda yox, yalnız kollektivlərdə birləşmiş iqtisadçı, politoloq, sosioloq, filosoflar və s. əldə edə bilərlər. Bu zaman iqtisadçının biliklərini politoloq sınaqdan keçirirsə, politoloq və iqtisadçının biliklərini də müvafiq idarəetmə mütəxəssisi və ya hüquqşünas yoxlayır və s. Biz hələ həmin kollektivlərin təklif etdiklərinin, heç də hər şeyin bilik olmasını demirik. Yalnız bu cür kollektivlərdə işləməyə alışmış alimlər proqnostik tədqiqatlar aparmağa hazırdır. Fəqət, bu da kifayət deyil, çünki onların gələcəklə bağlı və onun haqqındakı tövsiyə və təsəvvürləri yalnız başqa ölkə və kollektivlərdə çalışan peşəkarların deyil, həm də ağıllı, təcrübəli insanlar, "ağıllı kütlə" - "kraudsorsinq" tərəfindən sınaqdan keçirilməlidir. Bütün səviyyələrdə bu işin sadə bir prinsipi vardır - əgər məsələni həll etmək istəyirsənsə, yalnız öz əməkdaşların və məsləhətçilərinə müraciət etməklə kifayətlənmə, onların fikirlərini sınamaq üçün tanımadığın digərləri ilə də məsləhətləş. Qeyd edək ki, elmdə bu üsul çoxdan məlumdur və bu "xarici rəy" adlanır. Lakin, təəssüf ki, son zamanlar bu da "işləmir", bunun səbəblərini aydınlaşdırmaq isə bir o qədər də asan məsələ deyil.
Zənnimizcə, heç kəs buna etiraz etməz ki, müasir informasiya texnologiyalarının yüksək inkişaf səviyyəsi bütün vətəndaşların olmasa da, həmin texnologiyalardan istifadə edənlərin şüurunda çox böyük dəyişikliklərə gətirib çıxarmışdır. Bütün dünyada milyonlarla, bizdə isə yüz minlərlə gənc və bir o qədər də yaşlı insan internetdəki informasiyadan faydalanma, onu müzakirə etmə, onunla paylaşma və s. imkanları əldə edib. Vətəndaşların bu haqda əvvəllər nəinki xəbərləri, hətta bunun mümkün olduğu barədə təsəvvürlərinin belə olmadıqları, müxtəlif problemləri açıq və sərbəst şəkildə müzakirə etdikləri sosial şəbəkələr yaranıbdır. Fəqət, unutmaq olmaz ki, informasiyanın açıq olması, heç də ondan düzgün bir nəticə çıxarılacağı demək deyildir. İndi internetdə az qala hər şeyin olduğunu hamı bilir, amma bütün bunları hələ tapmaq, tutuşdurmaq, düzgün qənaətə gəlməyi bacarmaq da lazımdır. Digər tərədən, şəbəkədə fəal həyat tərzi sürən şəxs, sanki artıq başqalaşmış bir insandır. Şəbəkədən kənar olanlar bununla barışmalı və sıralarının durmadan artdığı həmin adamlarla konsensus tapmalı olacaqlar. Gələcəyin necə olacağını indi bilmək mürəkkəbdir, lakin bəziləri artıq bu gün "gələcəkdə" yaşayır, bəziləri isə həmişə "keçmişdə" qalacaq. "Qrupun fokusu"nu, yəni "ağıllı kütlə" kimi gələcək haqqında informasiyanı şəbəkədə fəal olanlar təşkil edəcəklər. Məhz alimlərin köməyilə dövlət həmin biliklərdən dövlətin xeyrinə "ağıllı kütlə" prinsipinin vasitəsilə necə istifadə etməyin mümkünlüyünü öyrənməlidir. Bundan başqa, şəbəkədə sərhəd yoxdur, orada hamı sərbəst ünsiyyət saxlayır, təmasda olur. Bütün bunlar isə dövlətin, alimlərin həmin prosesə qoşulmasını nəzərdə tutur. Və bunu tədricən, addım-addım etmək lazımdır. Ölkədə elektron dövləti, açıq dövlət elementləri yaranmışdır. Burada da dövlətin özü tərəfindən çox işlər görülür. Fəqət, elmə gəldikdə, etiraf etmək lazımdır ki, ictimai elmlər bu sahədə hələ çox geri qalır. İnternetdən informasiyalar alınır, lakin şəbəkədən olan insanın malik olduğu dəyərlər yaxşı dərk edilmir.
Gələcək haqqında informasiya vardır, amma bu, heç də o demək deyildir ki, biz gələcəyin necə olacağını dəqiq öyrənə bilərik. İnformasiyanı seçib götürmək, süzgəcdən keçirmək və gələcək barəsində hər hansı bir nəticəyə gəlmək üçün müəyyən texnologiya və metodikalardan istifadə etmək, kollektivlər yaratmaq, layihələr hazırlamaq və s. vasitələr lazımdır. Biz gələcək haqqında informasiyanı, əlbəttə, şərti olaraq, iki hissəyə bölərdik. Birincisi, sosiologiya, statistika və s. verdiyi konkret informasiya, məsələn, 2020-ci ildə hasil ediləcək neftin həcmi, onun təqribi dəyəri, sosial-iqtisadi məlumatlar, ÜDM, valyuta bazarının rəqəm və indeksləridir və s. İkincisi də şüurlarda hakim mövqe tutacaq ideyalar barəsindəki informasiyalardır. İdeyaların qiyməti haqqında informasiyanı klassik elm də verə bilər, lakin bu halda da o, internetdəki informasiyaya müraciət etməlidir.
XX əsrin ikinci yarısında fəlsəfədə
belə bir nəticəyə gəlindi ki, insanda müasirliyin
mahiyyətini onun öz yaradıcı potensialını
aşkara çıxarmaq qabiliyyəti təşkil edir.
Dünyada baş verən hər şey bu ideyanı təsdiq
edir. Bugünkü liderlər də bu tezisi aydın başa
düşə biliblər. Təhlükə, risklərlə
yanaşı insanın yaradıcı
başlanğıcının meydana çıxmasına
kömək edən amillər də vardır. Həmin
ideyaların arasında qlobal çağırışlar,
dünyanın bu və ya digər bölgəsində ictimai
şüurun onlara verdiyi müxtəlif növlü cavablar da
yer alır. Dünyada olan terrorçuluq, separatizm, tolerantlıq və
ya bir çox başqa hallar da bu sıraya aiddir. Bu məsələlərlə
xeyli sayda elmi-tədqiqat institutları məşğul olur.
Bir sıra ölkələrdə informasiyanın, internet-məlumatların
sosial elmlərdə istifadəsi üzrə artıq yüksək
texnoloji layihələr mövcuddur, bizdə isə hələ
ki, bir çoxlarının kurs, diplom və dissertasiya işlərinin
"Vikipediya"dan "köçürülməsi"
haqqında mübahisələr aparılır, alimlər isə
internetdəki materiallardan istifadə olunmasının
qarşısını almaq barəsində mübahisə
edirlər. Təbii ki, mətni eyni ilə
köçürmək olmaz - bu, elmi etika məsələsidir,
lakin informasiyanı təhlil etmək, ona münasibət
bildirmək lazımdır, bunsuz müasir elm mümkün
deyildir.
Burada
yalnız fənlərarası tədqiqatların, məlumatların
işlənməsi və istifadə edilməsinin deyil, həm
də multifənli araşdırma məlumatlarının,
internet-arxivlərin tərtib olunması və s. lazım
olduğu barədə fikirləşmək vaxtı
çatmışdır. Söhbət ondan gedir
ki, yalnız müasir bilik istehsalının strukturunun yeni
qarşılıqlı əlaqələrinin dəyişməsi
baş vermir, həm də elmi idrakın yeni paradiqmaları,
yeni modelləri meydana çıxa bilər. Buna görə də, bizcə, Azərbaycan-2020
haqqında gələcək düşüncələrin
stimullaşdırılması Azərbaycan alimlərinin
müxtəlif istiqamətli layihələr
hazırlamasını da nəzərdə tutur. Məsələn, gələcək haqqında elm
necə olmalıdır? O, necə təşkil edilməlidir?
Elm və idarəetmə sistemi arasında
effektiv əlaqələr necə olmalıdır?
Müxtəlif ölkələrin alimləri arasında
qarşılıqlı əlaqələr necə
olmalıdır və s. Yekunda qeyd etmək istərdik ki, bəzi
tədqiqatçıların fikrincə, gələcək haqqındakı
elmlərdə fəlsəfə, tarix və
s. üçün yer yoxdur. Əlbəttə,
bu yanaşma düzgün deyildir. Klassik,
keyfiyyətli fəlsəfə, etika, humanitar elmlər daim
lazımdır. Fəqət, onlar riyaziyyat,
riyazi məntiqlə getdikcə daha çox əlaqələndirilmiş
olmalıdır. Müxtəlif elmlərin
qovuşuğunda araşdırmalar aparmaq üçün
"köhnə" elmlə "yeni məlumatlar"ın
sintezinə nail olmaq lazımdır. Məhz bu baxımdan da
dünya elmində getdikcə humanitar informatika, riyazi
humanitaristika və s. bu kimi anlayışlar daha çox
işlədilir. Bu anlamlar isə humanitar-ictimai
elmlərin əlavəsi deyil, yeni biliklər, o cümlədən,
proqnostik ictimai-humanitar bilik əldə etməyin bir
üsuludur.
Dövrümüzün görkəmli filosofu, akademik
Ramiz Mehdiyevin qeyd etdiyi kimi, "bu gün respublikanın elmi
dairələrində modernləşmə planlarının həyata
keçirilməsinin konseptual layihələri fəal
müzakirə olunur, müasir Azərbaycan cəmiyyətinin
reallıqları, onun sosial strukturu və cəmiyyətimizin həyatında
baş verən dəyişikliklərin dinamikası nəzərə
alınmaqla transformasiya prosesləri tədqiq edilir". Azərbaycan
Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin
imzaladığı bu sərəncam da cəmiyyəti, elmi,
elm adamını innovasiyalı müasirləşməyə
istiqamətləndirir. Buradakı konkret vəzifə
və məqsədlərin elm nümayəndələri tərəfindən
də müəyyənləşməsi
günümüzün aktuallığıdır. Müasirləşmə prosesində elm və elm
insanları həm də öz fəaliyyətini gələcəyə
yönəldərək praktiki tədqiqatlar və
araşdırmalar üzərində qurmalıdırlar. Müxtəlif sahələr üzrə alimlərdən
ibarət qruplar yaradılmalı, onlar da bir-birilə
koordinasiyalı şəkildə işləməlidirlər.
Bu proses məhz əlaqələndirici müstəvidə getməli,
daim yeni keyfiyyət və kəmiyyətli məzmunla zənginləşməlidir.
Ulu öndər Heydər Əliyevin dediyi kimi,
belə dəyişiklik "inqilabla olmur, təkamül yolu ilə
tədricən gedir".
İlham MƏMMƏDZADƏ,
AMEA Fəlsəfə, Sosiologiya və
Hüquq İnstitutunun direktoru,
fəlsəfə elmləri doktoru
Xalq qəzeti.- 2012.- 18 may.- S. 3.