“Söz adamı qocalmaz”

Qələmini jurnalistikanın müxtəlif sahələrində uğurla sınamış həmkarımız o qədər də çox deyil. Onlardan biri 65 yaşını “AzərTAc” Dövlət İnformasiya Agentliyində başa vuran Hafiz Hüseynxanlıdır. Hafiz müəllim bölgə və respublika qəzetlərində, teleradioda, kinostudiyada, xəbər agentliyində, mətbuatda dövlət sirlərini qoruyan idarədə, nazirliyin mətbuat xidmətində çalışıb. Yarım əsrdir ki, jurnalistika sahəsindədir. Bu müddətdə həmişə milli dəyərlərə, quruculuq-yüksəliş amillərinə önəm verib. Qələm təcrübəsi uşaq nəşrlərindən başlansa da, 16 yaşında jurnalist kimi ilk iş yeri “Yüksəliş” adlı qəzet olub. Müsahibimiz həyatının bu unudulmaz faktını belə xatırladı:

— İmişlidə orta məktəbin 10-cu sinfində oxuyurdum. Mətbuatda yazılarım çıxırdı. Bu vaxt, ötən əsrin 60-cı illərinin əvvəllərində, N.Xruşşovun siyasətinə uyğun olaraq, Beyləqan rayonu da İmişli rayonu ilə birləşdirilmişdi. İriləşmiş rayonlarda Azərbaycan KP MK-nın zona qəzetləri yaradılmışdı. Beyləqanda isə “Yüksəliş” adında qəzet çıxırdı. Redaktoru sizin qəzetdən göndərilmiş, “Kommunist”in bölgə müxbiri və şöbə müdiri olmuş istedadlı jurnalist, gözəl insan Qubad Süleymanov idi. O, İmişlidən gənc və bacarıqlı bir yazar axtaranda qəzetə bizim rayondan getmiş Barat Şirinov məni çağırmışdı.

Qubad müəllim mənə o vaxtın istehsalat ulduzlarından olan Sevil Qazıyeva haqqında yazı hazırlamağı tapşırdı. Bu yazıdan sonra Qubad müəllimin orta məktəbi bitirməkdə olan bir oğlana böyük inamı, etimadı ilə “Yüksəliş” qəzetində müxbir oldum. Qubad müəllim Bakıdan Fərman Kərimzadəni və Yusif Kərimov kimi istedadlı yazarları da qəzetə gətirmişdi. Bu redaksiyada mərkəzi qəzetlərə məxsus yaradıcı mühit və tələbkarlıq var idi. “Yüksəliş” qəzeti mənim üçün ilk ciddi jurnalistika məktəbi və yüksəliş üçün özül oldu. Mərhum Qubad Süleymanov məni jurnalistikaya elə möhkəm bağladı ki, bir daha qopa bilmədim. Ali jurnalist təhsilinə də jurnalistikanın özündən gəldim...

Hafiz Hüseynxanlı bu uğurlu başlanğıcdan sonra 1962–64-cü illərdə “Azərbaycan gəncləri” və 1968-70-ci illərdə “Azərbaycan pioneri” qəzetlərində ədəbi işçi, 1970—74-cü illərdə Teleradio Verilişləri Komitəsində redaktor və bölgə müxbiri, 1974—78-ci illərdə “Azərbaycanfilm” kino studiyasında redaktor və film redaktoru, 1978—85-ci illərdə Mətbuatda Dövlət Sirlərini Mühafizə edən Baş İdarədə redaktor, 1985—91-ci illərdə Cəbrayıl rayonunda çıxan “Xudafərin” qəzetində baş redaktor, “Novruz” qəzetində baş redaktor, 1991—94-cü illərdə “AzərTAc”da müxbir işləyib. İqtisadiyyat Nazirliyində mətbuat xidmətinin rəhbəri və “Həmrəylik” qəzetinin baş redaktoru olduqdan sonra yenidən fəaliyyətini “AzərTAc”da davam etdirir.

Hafiz müəllimə növbəti sualımız da bioqrafiyasındakı “çoxünvanlıqdan” yarandı: necə olub ki, bu qədər müxtəlif yerlərdə çalışıb? Cavab qısa və aydın oldu:

— Adətən, problemli adam çox iş yeri dəyişər. İlk redaktorum Qubad müəllim məni elə tərbiyələndirdi ki, ondan sonra həmişə jurnalistikaya nüfuz gətirən, yaradıcı işçiyə həssaslıqla yanaşan redaktorla, rəhbərlə işləməyə çalışdım. Bütün rəhbərlərimdən razı qalmışam, onlar gedəndən sonra mən də getmişəm. Özüm ixtiyar sahibi olanda isə sözün qiymətini daha uca tutmuşam, işçilərimə yaradıcılıq sərbəstliyi vermişəm.

Müsahibim ötən onilliklərin jurnalistikasından danışanda o qədər də gileylənmədi. Sovet dövrünün yaradıcılıq məhdudiyyətlərini qeyd etməklə yanaşı, bir çox ciddi meyarların olduğunu da söylədi. Elə bu axarla da söhbət bugünkü jurnalistikanın üstünə gəlib çıxdı:

— Azərbaycanın dövlət müstəqilliyi öz xalqını sevən hər bir soydaşımızın, xüsusən, söz adamlarının ən böyük arzusu olub. Sərbəst yazıb-yaratmaq istəyən hər bir ziyalı, jurnalist bu yolda nə qədər cəfalar çəkib. Bu tarixi xoşbəxtliyə qovuşmuşuq. Müstəqilliyimizin ən böyük nemətlərindən biri də söz, mətbuat azadlığıdır. Senzura ləğv olunub. Cəmiyyət azad sözün şirinliyini dadsa da, ondan sui-istifadənin ağrılarını da duyur. Şəxsi maraqlara görə söz davasına çıxanlar, sözdən öz qazancını güdənlər, naşılar, yad əllərdə alət olanlar xalqın söz azadlığı hüququndan qədərincə bəhrələnməsinə əngəl törədirlər.

Kütləvi informasiya vasitələrində dövlətçilik maraqlarımız qəti olaraq qorunmalıdır. Milli-mənəvi dəyərlərimizə sayğısızlıq da yolverilməzdir. Təəssüf ki, sözün məsuliyyətini anlamayanlar, qanunun tələbinə və əxlaqi normalara məhəl qoymayanlar mətbuatı, teleradionu, kitab nəşrini hörmətdən salırlar. Dövlət müstəqilliyimizə, milli varlığımıza bağlı hər bir yazar azad söz demək imkanını göz bəbəyi kimi qorumalı, onu milli maraqların təmin olunmasına, quruculuğa, xoş niyyətlərə, tərəqqiyə yönəltməlidir.

Sonda Hafiz müəllimdən 65 yaşda belə cavan qalmağının sirrini soruşduq.

— Söz adamı qocalmaz, — dedi.

Həmkarlarımızı ömür təqvimindəki əlamətdar tarix və 50 illik jurnalist fəaliyyəti münasibətilə təbrik edir, ona cansağlığı və yaradıcılıq uğurları arzulayırıq.

Tahir AYDINOĞLU

Xalq qəzeti.-2009.-18 yanvar.- S.6.