Qarabağ hadisələri başlayanda Rusiyada müstəntiqlikdən imtina edib, vətənə dönən şair

Poeziya ruhun cəmiyyətə, insan psixologiyasına təsiri ilə zamanla insan arasında olan dərin bağlantını əks etdirən bir sənət aləmidir. Onun diktəsi insan ruhuna, insan qəlbinə nüfuz edə bilir. Haqqında söz açdığımız müsahibimiz də poeziya aləmində öz istedadı ilə seçilənlərdəndir. Söhbət 25 il müstəntiq işləmiş, hazırda istefada olan polis mayoru Qəmbərov Bəhman Asdan oğlundan gedir. O, fərdi poeziyası ilə neçə illərdir ki, yol gələn, yazıb-yaradan, dövri mətbuatda müxtəlif məzmunlu şeirləri dərc edilən, sözə dəyər verən, bir söz sərrafıdır.

“Söz buludu” adlandırdığı ilk kitabında da vətən sevgisi, əzəli-əbədi məhəbbət və milli dəyərlərimizə sədaqət motivlərinə üstünlük verib. “Vətən oğlu”, “Qarabağ”, “Təzə gəlin”, “Çörək”, “Uşaq olmaq istəyirəm”, “Balaca mələk”, “Söz” şeirləri də oxucuların rəğbətini qazanıb. İstər sadə həyat tərzi keçirən insan olsun, istərsə də yaradıcı insan - fərq etməz, əgər bu insanın içində yazıb-yaratmaq eşqi varsa, o, bir vaxt büruzə verəcək. Bəhman müəllim uzun illər hüquq-mühafizə orqanlarında çalışsa da, boş vaxtları olan kimi qələmi əlinə alıb sevdiyi peşəsi ilə məşğul olub. İstefaya çıxandan sonra vaxtın bolluğu ona imkan verib ki, öz sevdiyi hobbisi ilə məşğul olsun. Bəhman Asdanoğlunun öz dünyası, baxışları, sevgisi var və bu dünyasındakı kiçik sirlərini bizimlə bölüşdü: “1955-ci ildə Yevlax rayonunun Gülövşə kəndində anadan olmuşam. Orta məktəbi Xaldan kəndində bitirdikdən sonra ali təhsil almaq üçün Bakıya yollandım. Azərbaycan Neft və Kimya İnstitutuna (AZİ) qəbul oldum. Ailə vəziyyətimiz çətin olduğuna görə iki il təhsil aldıqdan sonra hərbi xidmətə - Qazaxıstana yollandım. İkiillik hərbi xidməti başa vurduqdan sonra, yenə təhsilimi davam etdirmək üçün Bakıya qayıtdım. Bir il də oxudum və gördüm ki, ailəmiz çox çətinliklərlə üzləşir, yəni maddi imkan yol vermədi təhsilimi davam etdirməyə. Komsomol putyovkası ilə Rostovun Volqadonsk şəhərinə getdim. “Atommaş” İstehsalat Birliyinin zavodunda işləyə-işləyə təhsilimi də davam etdirdim. Daha sonra zavodun təşəbbüsü ilə polisə işə göndərildim. 3 il serjant kimi polisdə işlədikdən sonra Ryazan şəhərində Daxili İşlər Nazirliyinin Ali Polis Məktəbində 4 il təhsil aldım. Fəal tələbə olduğuma görə həm leytenant rütbəsi verildi, həm də seçimi sərbəst verdilər. Mən də Volqadonsk şəhərinə qayıtdım. Orada ev aldım, bir oğlum da dünyaya gəldi. Volqadonsk şəhərində 10 il müstəntiq işlədim”.

- Bəs Azərbaycana qayıtmaq heç yadınıza düşürdümü?

- Azərbaycan üçün darıxırdım. Qarabağ hadisələri yeni-yeni başlayan vaxtlar idi. Öz xahişimlə işdən azad olub, Bakıya gəldim. Amma məni burada bir şərtlə qəbul etdilər - dedilər ki, Qarabağda xidmət etməlisən. Mən də cavab verdim ki, lap Ermənistana da göndərsəniz gedəcəyəm; vətənim üçün hazıram. Müstəntiq kimi fəaliyyətə başladım. Şuşada sakinlərin cinayət işlərini mən aparırdım. İşləmək çox çətin idi. Bir neçə dəfə məni üstümdə silah olduğuna görə tutub ermənilərə təhvil vermişdilər. İki dəfə girovluqdan azad olunmuşam. Onu da deyim ki, bu qədər işin-gücün arasında şeir yazmağı da unutmurdum. Onda sanki yorğunluğum çıxırdı. Nə qədər yorğun olsam da, əlimə qələm alan kimi sanki rahatlaşırdım. Bundan sonra uzun müddət Suraxanıda, Xətaidə baş müstəntiq işlədim. Daha sonra təcrübəli mütəxəssis olduğum üçün nazirliyə işləməyə yolladılar.

- İşlədiyiniz dövrdə sizin üçün ən maraqlı proses hansı olub?

- Mənim, demək olar ki, apardığım işlərin hamısı maraqlı olub. Çünki hər bir işimə ürəkdən yanaşıram. İndi vəkil kimi fəaliyyət göstərirəm. Bir insanın işini ədalətlə başa vurduqdan sonra, inanın, ondan çox özüm sevinirəm. Çox insanlara təmənnasız kömək etmişəm. Baxmayaraq ki, 30 il sistemdə işləmişəm, amma ürəyim çox kövrəkdir.

- Ədəbi fəaliyyətinizi də qənaətbəxş hesab edirsinizmi?

- Mən Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Mingəçevir bölməsinin üzvüyəm. Bu yaxınlarda “Söz buludu” kitabım işıq üzü görüb. Məni sevənlər, yaxınlarım oxuyurlar. Yəqin ki, ədəbiyyat aləmində hansı yerdə olduğumuzu xalqımız vaxtı gələndə özü dəyərləndirəcək. Buna görə mən heç də narahat deyiləm. Onu da deyim ki, kitablarım işıq üzü gördükcə yaradıcı dostlarım, oxucular və doğmalarım tərəfindən müsbət qarşılanıb. Kitab oxumaq, mütaliə etmək insanın mənəvi zənginliyini artırır, onu daha da müdrikləşdirir. Müşahidəmə görə şeirə, ədəbiyyata, kitaba bağlı olan adam başqa tərbiyədə olur. İndi isə təəssüflər olsun ki, zövqlər köhnəlib, yetişən gənc nəsil kitab oxumur. Bu qısa ömür yolunda insanların ağrı-acısını, sevincini hiss edərək hər hansı bir şeiri yaza bilmək qabiliyyətinə malikəmsə, buna görə Allahıma minnətdaram.

- Hər gün yazırsınız, yoxsa vaxtınız olanda?

- Yazmaq elədir ki, planla deyil. Yəni bu, yazıçının özündən asılı deyil. Bəzən elə olur ki, bir gündə heç bir misra da yaza bilmirəm. Hərdən elə olur ki, vaxtımı ancaq yazmağa sərf edirəm, yəni həmin gün başqa işlə məşğul olmuram.

- Gənc yazarların şeirlərini oxuyursunuzmu, münasibətiniz necədir?

- Mətbuatı, ədəbi dərgiləri mütəmadi izləyirəm. Gənclərin yazdığı şeirləri də oxuyuram. Hesab edirəm ki, yazıçı ədəbi mühitdən kənar qala bilməz. Gənc yazarların arasında naşıları da var, yaxşıları da. Öz üzərlərində çalışsalar alınar.

- Yaşlı nəslin nümayəndələri gəncləri qəbul edirlərmi?

- Hər kəsin həyata öz baxışı var. Onlar da bizim yaşa çatanda, həyata baxışları bir başqa olacaq. Ədəbiyyat, yaradıcılıq inkişafı sevir. Yaradıcı şəxs daim axtarışda olmalıdır ki, daha yaxşı yetişsin, yaratsın, yazsın. Bu mənim fikrimdir.

- Bəziləri belə düşünürlər ki, indiki dövrdə sevgidən, bahardan, payızdan az yazmaq lazımdır, daha çox vətənpərvərlik mövzusuna üstünlük verilməlidir. Bu barədə sizin fikirlərinizi bilmək istəyərdik.

- Hər şeyin öz yeri var. Məncə, indiki dönəmdə vətəndən, vətənpərvərlikdən daha çox yazılsa, məqsədəuyğun olar. Ona görə ki, torpaqlarımızın 20 faizi düşmən tapdağı altındadır. Bu vaxtı əlimizə gül alıb dağlarda gəzməkdənsə, vətənpərvərlik mövzularına daha çox yer versək, gənclərimiz də bizdən örnək götürərlər.

Sonda bir daha qeyd edək ki, Bəhman müəllim bir insan kimi sədaqətli, ölkə vətəndaşı kimi vətənini, xalqını, ata ocağını ürəkdən sevən səxsdir. Sonda müsahibimiz bir arzusunu da dilə gətirdi. Dedi ki, arzusu doğulduğu Gülövşə kəndinin tarixi ilə bağlı bir kitab yazmaqdır. Biz də həm bu yolda, həm də digər işlərində şairə uğurlar arzulayırıq.

Esmira Hidayətova Mingəçevir

Zaman.- 2016.- 8 yanvar.- S.- 5