MӘŞHӘDİ ӘBDÜL
"ŞAHİN"
Qarabağın xoş[tәb] vә
әhli-zövq şüәralarından birisi dә
Әbdül ibn Hüseynәli ibn Mәşhәdi
Muraddır. Amma mәrhum Әbdül anasının adı
ilә mәşhur idi. Belә ki, cәmi Qarabağ
әhli ona Fatıoğlu Әbdül deyәrdi.
Tәvәllüdü vә
hәmçinin tәlimü tәrbiyәsi Şuşa
qalasında olubdur. İyirmi il bundan әqdәm
köçüb Petrovskiyә orada alış-veriş
ilә [mәşğul] olurdu. Bir neçә sәnә
bundan irәli vәfat edibdir[1]. Sinni әlli beşdәn
altmışa kimi çatmışdı.
[1] h. 1314-cü (1896) il.
Әbdül artıq hazırcavab, xoşsöhbәt
vә bamәzә bir vücud idi. Ona binaәn
ürәfa vә üdәbalar indindә onun xatiri
әziz vә möhtәrәm idi.
Әbdülün әvvәlcә
tәxәllüsü "Rәhzәn" idi, sonralardan
"Rәhzәn"i "Şahin"
tәxәllüsü ilә tәbdil etdi. Mәrhumun
artıq mövzun tәbi vardı vә xeyli gözәl
qәzәllәr inşad edibdir. Onlardan bir neçәsi
burada zikr olunur.
Qәzәli-türkiyi-Rәhzәn:
Salıb mәni qәmi-eşqin bir elә
halә, balam,
Göz ilә görmәyәsәn,
gәlmәzәm xәyalә, balam!
Şikayәti-şәbi-hicranı
birbәbir edәrәm,
Yetişsә bir dә әlim
damәni-vüsalә, balam!
Qaşın şәbahәti
tiği-Әliyyi-İmrandır,
Üzün Mәhәmmәdә
bәnzәr, qaşın hilalә, balam!
Siyahpuş olub gizlәnibdi
zülfündә,
Yәqin kәmindә yatıb arizindә
xalә, balam!
Tamami-xәlq edәr Kәbeyi-xudayә
sücud,
Әgibdi qibleyi-qaşın mәni
şimalә, balam!
Yenә xummar gözün ox çәkib
kәman tutmuş,
Yәqin veribdir ona lәblәrin piyalә,
balam!
Olur günah edәn mәrd davәrә
Rәhzәn,
Sәnә mәhaldır üsyan
gәlә xәyalә, balam!
* *
* * *
Ya rәb, nә oldu bülbülә
gülzarә gәlmәdi,
Şaxi-gül üstә gәlmәyә
göftarә, gәlmәdi?!
Ya mümkün olmadı keçә
seyli-sirişkimi,
Ya kim, düşüb yüzündә
gözü qarә, gәlmәdi.
Müjgan oxun o qaşı kaman vurdu
sinәmә,
Sәyyadә bax ki, seydә vurub yarә,
gәlmәdi.
Can riştәsi әlimdә bәha
tari-zülfünә,
Gözlәr gözüm o Yusifi, bazarә
gәlmәdi.
Hәr qәdr dәydi
sәngi-mәlamәt bu cismimә,
Bir dәm hәdisi-eşqini inkarә
gәlmәdi.
Qәddim kәman olub qaşı tәk intizardәn,
Bәxtim kimi o türrәlәri qarә
gәlmәdi.
Şahin, sәbu su üstә sınar,
şanә zülfdә,
Yoxsa çәkildi zülfdә dil darә,
gәlmәdi?!
* *
* * *
Bülbüli-dil meyl edib gülzar
içindә bir gülә,
Tutiyi-can arizumәnd oldu bir şirin dilә.
Qönçeyi-lәli-lәbi-cananә meyl
eylәr könül,
Qanә dönmüş tazәdәn
tәng olmaq istәr hövsәlә
Mahi-gәrduni müqabil tutmazam ruxsarına,
Gәrçi ürf içrә olur
tәşbih naqis kamilә.
Bağban gәr hәşrә dәk
şümşadü әr-әr bәslәsә,
Nәxli-qәddi tәk sәnubәr daxi
gәlmәz hasilә.
Mürği-dil bir gülbün üstә
aşiyan etmәk sevәr,
Yalvarır gah bağbana, gahi gülә, gah
bülbülә.
Şami-eydi-vәsl üçün
yandırmağa cismim nәdir,
Min belә xaşakım olsa, yandırıb
verrәm yelә.
Cәbrәili-dil gәtirmiş kuyinә bu
Şahini,
Ta verә qurban Minayi-eşqdә
İsmailә.