KÜPƏGİRƏN QARIN1N QIZLARA
NƏSİHƏTİ
Qarı nənənin sözlərini sanma
çərəndir,
Canım, gözüm, ay qız!
Hər kəlməsi min ləli-Yəmən,
dürri-Ədəndir,
Anla sözüm, ay qız!
Çox ömr eyləyib, çox da
hünər etmişəm isbat
Bu dari-cahanda.
Min hiylələri qatlamışam
sinəmə qat-qat
Bu xeyli zamanda.
Min il sənə nəqlın eləsəm
məkri-nisanı
Qurtarmaz, azalmaz.
Doldursam əgər məkrlə
ətrafı-cahani
Bir boş yeri qalmaz.
Cadu da əlimdən bacarıb cin də qutarmaz,
Əfsunuma bah-bah!
Mən eylədiyim məkri şəyatin də
bacarmaz,
Vallah və billah!
Xoştalelimişsən ki, bu gün
feyzi-hüzuram
Oldu sənə qismət.
Qan sözlərimi, indi sən, ey gözdəki
nurum,
Qoyma keçə fürsət.
Əvvəl bu qədər bil ki, vəfadar
ər olmaz,--
Aqil olur olsun;
Bir ər ki, vəfadar ola, aləmdə tapılmaz,--
Cahil olur olsun;
Zinhar, vəfa etmə tələb ər
dediyindən,
Sərvəqt ol, amandır!
Asudə xəyal olma bu şohər
dediyindən,
Üç-dördün alandır.
Qırx il edəsən bir kişi
əmrində itaət,--
Mənzurdə bilməz;
Vəqta ki, qocaldın alacaq başqa bir
övrət,
Baxmaz sənə, gülməz.
Ər dərd-qəmin çəkmə,
sən öz halına ağla,
Canı bəcəhənnəm!
Sərrişteyi-tədbirini xəlvətcə
yumaqla,
Qıl könlünü xürrəm.
Tainki ayıqdır həzər et ər
dediyindən,
Ər zülmü yamandır!
Çün yuxladı, əl qat cibinə
zər dediyindən,
Öz rəngini yandır.
Fürsət ki, olur rəngini vur hər
gecə məxfı,
Fərrarəlik öyrəş;
Ta bilməyə şeytan da götürdün
necə məxfi,
Əyyarəlik öyrəş.
Çün sübh çayın içdi
kişi çıxdı kənarə,
Bidərdü qəm oldun;
Açıldı başın, indi qıl
öz dərdivə çarə,
Banu hərəm oldun;
Ver Xansənəm ət, yağ, düyü,
bal, çay, şəkər alsın,
Gülqənd var evdə;
Artıq nə qalarsa ona da
xüşgəbər alsın,
Hərçənd var evdə.
Göndər uşağı,
Şahbacını eylə xəbərdar--
Gəlsin hələ-həlbət,
Gəldikdə gətirsin neçə
övrətləri zinhar,
Qur məclisi-işrət.
Mindir ocağa qazqanı, qaynat samavarı,
Çal nayı, qavalı;
Mehmanlara hazır elə min dürlü
naharı;
Ver külçə, qoğalı,
Həm qaymağı, balı.
Ər fələlik etsin,
Hər gün işə getsin,
Olma ona həmqəm,
Canı bəcəhənnəm!
Sən çəkmə məlali,
Qur məclisi-ali,
Pozma bu cəlali,
Ay başı bəlali!